The Passion of Ayn Rand (1999)

Goh, ik heb altijd gedacht dat Ayn Rand een man was. Ik ken haar als schrijfster van de mooie klassieker The Fountainhead, en dat boek blijkt ook verfilmd te zijn. Kortom, weer twee nieuwe titels op mijn lijst van 'nog te zien'.

Voorop gesteld, het is een mooie film. De sfeer uitstekend getroffen. Ben deze film gaan bekijken omdat ik weg ben van Helen Mirren, een fantastische actrice en als vrouw voor mij bijzonder aantrekkelijk. En daar begon de twijfel, haar accent, de ene keer kon ik er mee leven, de andere keer niet. Ook de essentie van het verhaal, het rationele en irrationele van de liefde, bracht me constant in twijfel. Ik ga de film zeker nog eens bekijken, de film verdient sowieso meer aandacht. Voorlopig een 3,5, maar ook hier twijfel ik.

Het kon me allemaal weinig boeien. Net datgene waar rationaliteit weinig vat op heeft (de liefde) wordt als uitgangspunt genomen in een film over Ayn Rand. Liefde is in hoge mate irrationeel, en alle goedpraterij door Rand en Nathan vond ik nogal stuitend. Als je dan zo graag een open relatie wilt omdat je verliefd bent geworden op iemand anders, wees dan gewoon eerlijk en overleg de mogelijkheden. Maar ga niet vanuit een intellectuele machtpositie de zaak recht zitten breien met filosofische prietpraat.

Jammer, want objectivisme spreekt me wel aan.

PS: Wel een goede rol van Hellen Mirren. Kwam redelijk overeen met het beeld dat ik had van Rand (op basis van interviews op YouTube).

zeer goede film 4 sterren

Vooral voor de geinteresseerden met betrekking tot de ideeen van Rand (of filosofie in het algemeen) erg leuk om te zien want je krijgt dus in de film te zien dat ze haar eigen waarden lang niet altijd trouw is. Zo is ze erg gevoelig voor kritiek en overspel. Ook kun je zien dat de mores van toen (scheiden deed je gewoon niet) als een molensteen om de nek van mensen woog en dat liefde niet zo voorspelbaar en logisch is als Rand geloofde.

Fijn dat zulke klasse acteurs zijn gecast, ik heb genoten van Mirren, Stolz en Fonda, verder een heerlijk jazzy soundtrack. Er wordt gelukkig geen karikatuur geschetst van Rand en je ziet toch wel dat het een heel bijzondere en ook humorvolle vrouw was die heel veel Amerikanen geinspireerd heeft en een enorme bewondering afdwong.

Sappig ook is de relatie tussen Branden en Rand, die 25 jaar ouder is. Daar wordt niet moeilijk over gedaan met een paar gepassioneerde seksscenes. Branden is op zichzelf ook al een interessant man, zo heeft hij o.a. met The Psychology Of Self Esteem (uit de zelfhulphoek, maar toch) nuttige inzichten gedeeld.

Natuurlijk is het verkeerd wat zowel Rand als Branden doen voor hunzelf en hun omgeving en eigenlijk is het niet trouw aan de ideeen van Rand voor ze om getrouwd te blijven met iemand van wie ze niet genoeg houden. Dat Branden dan ook nog eens van een jong blaadje gaat snoepen maakt hem nog wat fouter, maar waar Rand te trots is geeft hij uiteindelijk ook ruiterlijk toe dat hij fout zat waardoor hij zijn commercieel succesvolle instituut opoffert.

Voor de liefhebber! Graag geen discussie over de ideeen zelf, ik deel het gewoon voor wie het interessant vindt.

Beelden uit deze film worden gebruikt in het volgende (prachtige) filmpje, dat duidelijk maakt dat veel van de filosofie in de game Bioshock geinspireerd is op Ayn Rand en haar tegenstanders. Zo is de tycoon Andrew Ryan een anagram van We R Ayn Rand. Hij sticht de onderwaterstad Rapture, naar het economisch vrije paradijs in Atlas Shrugged (Galt's Gulch). Atlas is ook een pseudo van een andere actor die de macht nastreeft.

The philosophy of Bioshock (Ayn Rand, Objectivism)

Er is ook een 2 uur durende versie,

The philosophy of Bioshock

Bleef ook bij een tweede kijkbeurt een plezierige film.