Allegro (2005)

Dank! Weirde vergissing ...

Hoogst creatief werkje. Vond het ook best goed werken, maar echt briljant wil het eigenlijk ook jammer genoeg niet worden.

Apart om hier wat over te zeggen, maar de film haalt alles uit het begrip 'cinema', leent zo hier en daar wat van arthouseklassiekers, en buigt de gebruikelijke vertelstructuur. Boe weet er visueel steevast een feestje van te vaken, maar vooral de serene soundtrack steelt hier de show. Wat de acteurs betreft; het zijn Denen, do I need to say more?

Toch had hier denk ik meer in gezeten, al kan ik er ook de vinger niet helemaal op leggen waarom en op welk vlak dat dan zou moeten zijn. Het is meer een gevoel achteraf, maar ik had toch wat indrukwekkenders verwacht.

3.5* desalniettemin.

Mooie film. In letterlijke zin (al zie ik er nu ook weer geen visueel meesterwerk in), maar zeker ook thematisch, al voelde het zeker tegen het eind wat te gehaast. Ik heb het niet snel (wel vaak andersom), maar deze film duurde een half uur te kort. Zetterstrom had zich wat mij betreft nog wat meer verloren mogen voortbewegen in de zone om zichzelf en zijn herinneringen terug te vinden. Het ging me iets te vlug. Het verschil tussen een groots meesterwerk en een goede film voor mij. Verder niet zo veel op aan te merken. 4 sterren.

Niet vaak vind ik een film te kort. Ditmaal ben ik, net als Mister Blonde hieronder, echter van mening dat het allemaal wel iets langer had mogen duren en de zoektocht wat dieper had mogen gaan.

Prima film verder.

Boe doet een soort Stalker. Gemixt met Eternal Sunshine of the Spotless Mind.

Haalt het wat mij betreft bijlange na niet bij Reconstruction. Die film bleef heel dicht bij het uitgeproken principe (Alles is geconstrueerd, maar toch doet het pijn). Deze film was een stuk gezochter en maffer, daardoor deed de "constructie" me hier eigenlijk niks en was dit vooral naar ideeën kijken, soms goed, soms wat minder. Visueel vindingrijk, maar minder mooi dat Reconstruction. Had ook iets meer de (vooral emotionele) diepte in gemogen.

3.0*

Beetje slap gebeuren.

Op zich hou ik wel van surrealistische films en het concept, ronddwalen in je eigen herinneringen is natuurlijk geweldig. Maar helaas schort het aan de uitwerking. Een saaier hoofdpersonage is haast niet te vinden. Het deed me daarom ook allemaal niks. Soundtrack had ook veel meer mee gedaan moeten worden. En ook de clou, die op het eind uit de doeken wordt gedaan. Hij kan mooier spelen als hij zijn herinneringen (gevoel) weer heeft. Is er eentje op Jip en janneke niveau. Zakte mijn broek een beetje vanaf.

Jammer, gemiste kans.

3*

Prachtige film, maar net niet het niveau van Reconstruction

Boe daagt opnieuw de kijker uit met een voice-over die je niet alleen aanspreekt, maar ook rechtstreeks in het hele gebeuren wil betrekken. Verhaaltechnisch is hij (net als Reconstruction) erg vernieuwend en op die manier gaf het een uniek sfeertje aan de film die erg aan Godard deed denken. Het surrealisme droeg ook erg bij aan de sfeer en dit soort situaties liggen me wel. Hoe absurder het hele gebeuren, hoe harder het me soms raakt (de link me Eternal Sunshine of the Spotless Mind is dan ook zeer snel gemaakt).

Visueel vond ik hem minder dan Reconstuction, maar zeker niet slecht. De belichting vond ik bijv. werkerlijk schiterrend (in het bos, de scène aan het water...).

Weer een mooie film van Boe en ik kan niet wachten op het verdere werk van deze, toch wel enigszins, "aparte" regisseur.

Wel heel aardig, alleen het middenstuk vond ik minder interessant. Visueel weer erg mooi, deze van Boe, met de belichting, de warme sfeervolle fotografie en korrelig en groezelig uiterlijk. Ook fijn gebruik van zoom valt direct op. Neem de mooie pianomuziek (bijna enkel Bach trouwens) en je hebt soms echt schitterende beelden. Vooral in het begin is dit alom aanwezig (en zag New York er vaker zo mooi uit?). Alleen het middenstuk vond ik minder boeiend. Te langdradig en vervelend. Ook ik denk: zeg nu wat je wil en ga niet eerst spelletjes doen en vraaggesprekken houden. Pas tegen het einde wordt alles weer beter, komt er wat tempo en spanning bij en emotie ook die je tot dan node miste. Maar waar Boe in excelleert zijn de ontmoetingen tussen man en vrouw. Die prachtige scène in de kroeg in Reconstruction bijvoorbeeld, maar ook deze Allegro heeft er zo een. Ongedwongen, onzeker, teder. Dat doet me

Best goed ja, alleen wel wat minder dan Reconstruction.

Wat ik hier vooral miste was het mysterieuze sfeertje, wat bij Reconstruction wel volop aanwezig was. Visueel ziet het er vaak wel prachtig uit gelukkig. Boe heeft duidelijk veel gevoel voor stijl, wat zich uit in diverse mooi belichte shots en leuke visuele foefjes (tekeningen), al viel de soundtrack me wel echt wat tegen. Generic piano deuntjes, nergens echt karakteristiek of bijzonder, waardoor Boe toch niet het onderste uit de kan haalt van zijn sfeerschepping, en da's jammer.

Verder wel gewoon een erg aangename film. Het idee is erg leuk, aantal mooie scenes, perfecte speelduur waardoor er geen verveling optrad, maar echt geïntegreerd werd ik niet als kijker. Daarvoor is de sfeer toch niet consequent genoeg. Kleine 3,5*.

De korte speelduur maakte dat het geheel wat gehaast aanvoelde, de voice-over teveel moest uitleggen. Doet wat af aan de algehele waardering maar Boe blijft boeien!

Allegro

Sterke film van Boe. Allegro heeft een apart en origineel uitgangspunt, en voor het grootste gedeelte heb ik genoten van het verhaal, het acteerwerk, de band tussen Zetterstrom en Andrea, en vooral de audiovisuele hoogstandjes. De film heeft een korte speelduur, maar toch zaten er in het tweede gedeelte wel wat scènes in waar het langdradig werd. Ik had wat meer scènes tussen Zetterstrom en Andrea willen zien, maar we krijgen dat oude mannetje en wat vreemde subplotjes. Het einde is ook wel erg abrupt, maar gelukkig is het eerste gedeelte ontzettend sterk. En Allegro verdient sowieso de originaliteitsprijs.