iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.
iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.



Link to original content: https://tr.wikipedia.org/wiki/Ennio_Morricone
Ennio Morricone - Vikipedi İçeriğe atla

Ennio Morricone

Kontrol Edilmiş
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Ennio Morricone
Morricone Cannes Film Festivali'nde (2007)
Genel bilgiler
Doğum10 Kasım 1928(1928-11-10)
Roma, İtalya Krallığı
Ölüm6 Temmuz 2020 (91 yaşında)
Roma, İtalya
TarzlarFilm müziği, Klasik batı müziği, pop, caz
Etkin yıllar1960-2020
Resmî siteenniomorricone.it

Ennio Morricone (d. 10 Kasım 1928 - ö. 6 Temmuz 2020), OMRI[1] sahibi, orkestratör, şef, trompetçi ve çok çeşitli tarzlarda müzik yazan İtalyan besteciydi.

Morricone, sinema ve televizyon için 400'den fazla puan ve 100'den fazla klasik eserle, tüm zamanların yaygın en üretken ve en büyük film bestecileri arasında kabul edilir.[2][3]

Filmografisi Sergio Leone 'nin "A Fistful of Dollars" dan beri tüm filmlerini, Giuseppe Tornatore'nun "Cinema Paradiso, Cezayir Savaşı, Dario Argento'nun Hayvan Üçlemesi,1900, Exorcist II, Days of Heaven, Fransız sinemasındaki birkaç büyük film özellikle komedi üçlemesi La Cage aux Folles I, II, III ve Le Professionnel ve ayrıca The Thing, Bir zamanlar Amerika, The Mission, Dokunulmazlar, Mission to Mars, Bugsy, İfşa, Ateş Hattında,Bulworth, Ripley'in Oyunuve Nefret Dolu Sekiz gibi 70'ten fazla ödüllü filmi kapsar.

Hayatın erken dönemi ve eğitimi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Morricone, Libera Ridolfi ve müzisyen Mario Morricone'un oğlu olarak Roma'da doğdu. İtalya doğduğu sırada faşist yönetim altındaydı.[4] Ailesi, Frosinone yakınlarındaki Arpino'dan geldi. Morricone'un dört kardeşi vardı: Adriana, Aldo, Maria ve Franca. Roma'nın merkezinde Trastevere'de yaşadılar. Annesi küçük bir tekstil işi kurarken, Babası hafif müzik orkestralarında performans gösteren profesyonel bir trompetçiydi.[5]

Morricone'nun babası ona ilk olarak müzik okumayı ve birkaç enstrüman çalmayı öğretti. Umberto Semproni'nin rehberliğinde trompet dersleri almak için Ulusal Saint Cecilia Akademisi'ne girdi. Konservatuvara resmen 1940 yılında 12 yaşında girdi ve altı ay içinde tamamladığı dört yıllık bir uyum programına girdi. Trompet, beste ve koro müziğini, daha sonra Morricone'nun konser parçalarına adayacağı Goffredo Petrassi yönetiminde çalıştı.

1941'de Morricone, Veneto bölgesi gezisi vesilesiyle Carlo Zecchi'nin yönettiği Opera Orkestrası'nın bir parçası olmak üzere Ulusal Saint Cecilia Akademisi öğrencileri arasından seçildi. 1946 yılında trompet diplomasını aldı, klasik kompozisyon ve düzenlemede çalışmaya devam etti Morricone, 1952'de Bant Düzenlemesi için Enstrümantasyon Diplomasını 10 üzerinden 9 puanla aldı.[6]

Kariyer

[değiştir | kaynağı değiştir]

İlk kompozisyonlar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Morricone ilk bestelerini altı yaşındayken yazdı ve doğal yeteneklerini geliştirmesi için teşvik edildi.[7] 1946'da, ilk olarak yedi "genç" Lieder grubunda Fukuko'nun bir metnine ses ve piyano için "Il Mattino" ("Sabah") besteledi.[8]

Sonraki yıllarda, İtalyan şair Giacomo Leopardi'nin bir metnine dayanan "Imitazione" gibi şan ve piyano için klasik müziğin yanı sıra tiyatro için müzik yazmaya devam etti. Olinto Dini'ye ait metin, R. Gnoli'nin sözleriyle "Distacco I" ve "Distacco II", bariton için "Oboe Sommerso" ve şairin Salvatore Quasimodo sözleriyle beş enstrüman ve alto için "Verrà la Morte" ve piyano, romancı Cesare Pavese tarafından yazılan bir metne dayanmaktadır.[8]

1953'te Gorni Kramer ve Lelio Luttazzi tarafından Morricone'dan bir dizi akşam radyo programı için Amerikan tarzında bazı potburi için bir aranjman yazması istendi. Besteci, diğer 'ciddi' klasik parçaların bestelenmesiyle devam etti, böylece karakterinin her zaman ayrılmaz bir parçası olan esnekliği ve eklektizmi gösterdi. Birçok orkestra ve oda kompozisyonu aslında 1954 ile 1959 arasındaki döneme aittir: “Musica per archi e pianoforte” (1954), “Invenzione, Canone e Ricercare per piano”; Flato, obua, fagotto, keman, viyola, e viyolonsel başına sesetto (1955), Obua başına Dodici Variazione, viyolonsel, e piyano; Üçlü per klarnet, korno, e viyolonsel; Variazione su un tema di Frescobaldi (1956); Quattro pezzi per chitarra (1957); keman, viyolonsel, e piyano için distanze ; Musica per unici keman, Tre Studi per flauto, clarinetto, e fagotto (1958); ve hocasına Goffredo Petrassi adanmış “Orkestra Başına Konçerto” (1957).[8][9]

Morricone kısa sürede radyo dramaları için ilk fon müziğini yazarak popülerlik kazandı ve hızla filme geçti.[10]

Radyo, televizyon ve pop sanatçıları için besteleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Morricone'nin aranjörlük kariyeri 1950'de "Mamma Bianca" (Narciso Parigi) adlı parçayı düzenleyerek başladı.[11] "Anno Santo" (Kutsal Yıl] vesilesiyle, radyo yayıncılığı için uzun bir popüler adanmış şarkılar grubu düzenledi.[12] 1956'da Morricone, bir caz grubunda çalarak ve İtalyan yayın hizmeti RAI için düzenleme pop şarkıları çalarak ailesini desteklemeye başladı. 1958'de RAI tarafından işe alındı, ancak işyerindeki ilk gününde, çalışanlar tarafından bestelenen müziklerin yayınlanmasının bir şirket kuralı tarafından yasaklandığı söylenince işinden ayrıldı. Daha sonra Morricone, Renato Rascel, Rita Pavone, Domenico Modugno ve Mario Lanza ile çalışarak RCA Victor'da en iyi stüdyo aranjörlerinden biri oldu.

Kariyeri boyunca Morricone, Gianni Morandi (Go Kart Twist, 1962), Alberto Lionello (La donna che vale') dahil olmak üzere birçok ulusal ve uluslararası caz ve pop sanatçısı için şarkılar besteledi. ', 1959), Edoardo Vianello (Ornella, 1960; Cicciona cha-cha, 1960; Faccio finta di dormire, 1961; T'ho conosciuta , 1963; ve ayrıca Pinne, fucine ed occhiali, I Watussi ve Guarda come dondolo[13]), Nora Orlandi (Arianna, 1960), [[Jimmy Fontana] ] (Twist no. 9; Nicole, 1962), Rita Pavone (Come te non-ce nessuno ve Pel di carota, 1962'den, düzenleyen Luis Bacalov), Catherine Spaak (Penso a te; Questi vent'anni miei, 1964), Luigi Tenco (Quello che conta ; Tra tanta gente; 1962), Gino Paoli (Nel corso 1963'ten, Morricone ile Paoli tarafından yazılmıştır), Renato Rascel (Scirocco, 1964) , Paul Anka (Ogni Volta), Amii Stewart, Rosy Armen (L'Amore Gira), Milva (Ridevi, Metti Una Sera A Cena), Françoise Hardy (Je changerais d'avis, 1966), Mireille Mathieu (Mon ami de toujours; Pas vu, pas pris, 1971; J'oublie la pluie et le soleil, 1974) ve Demis Roussos (Dünyayı(I Like The World, 1970).[14][15]

1963'te besteci (Roby Ferrante ile birlikte), Paul Anka tarafından 1964'teki Sanremo Festivali sırasında ilk kez seslendirilen bir şarkı olan "Ogni volta" ("Every Time") bestesinin müziğini yazdı. Bu şarkı Morricone tarafından düzenlenip yönetildi ve bir milyonu yalnızca İtalya'da olmak üzere dünya çapında üç milyondan fazla sattı.[16] Bir diğer başarısı da "Se telefonando" adlı bestesiydi. Mina tarafından seslendirilen şarkı, Mina'nın 4. stüdyo albümü Studio Uno 66da yer alan bir parçaydı. Morricone'un sofistike "Se telefonando" düzenlemesi, melodik trompet hatları, Hal Blaine tarzı davul, bir yaylı çalgı seti, 1960'larda Europop kadın koro ve yoğun ses altı tınılı trombonların bir kombinasyonuydu. İtalyan Hitparade No. 7 şarkısında, koro boyunca tonalite gerilim yaratan sekiz geçişi vardı. Sonraki yıllarda, şarkı Françoise Hardy ve Iva Zanicchi (1966), Delta V tarafından yapılan coverlar da dahil olmak üzere (2005), Vanessa ve O'lar (2007) ve Neil Hannon (2008) İtalya'da ve yurtdışında birçok sanatçı tarafından kaydedildi.[17] la Repubblica gazetesinin 2010 yılında Mina'nın 70. yılını kutlamak için düzenlediği okuyucu anketinde Françoise Hardy – Mon amie la rose sitesinde 30,000 seçmen tarafından şimdiye kadar Mina tarafından kaydedilen en iyi şarkı seçildi.[18]

1987'de Morricone, Pet Shop Boys ile birlikte It Couldn't Happen Here yazdı. Uluslararası sanatçılar için diğer besteleri şunlardır: Ruggero Raimondi'nin La metà di me ve Immagina (1988), Zucchero tarafından seslendirilen Libera l'amore (1989), Love Affair (1994) k.d. lang, Ha fatto un sogno (1997) Antonello Venditti tarafından, Di Più (1997) Tiziana Tosca Donati tarafından, Come un fiume tu (1998), Andrea Bocelli'nin Un Canto (1998) ve Conradian (2006), Angelo Branduardi'nin Ricordare (1998) ve Salmo (2000) ve Sting tarafından yazılan My heart and I (2001).[19]

Müziklerini yaptığı film ve televizyon dizilerinin sayısı 500'ü geçer. Bestecinin çalışmaları elektronikadan rocka, konçertodan avangart caza kadar çok geniş bir yelpazenin içinde yer alır. Bunların yalnızca %30'u Western tarzında olmasına rağmen, en çok bu işleriyle ün kazanmıştır. Morricone'nin kalabalık olmayan, rafine müzik tarzı bilhassa İyi, Kötü ve Çirkin (Sergio Leone, 1966) ve Once Upon a Time in the West (Sergio Leone, 1968) gibi klasik Spagetti Westernlerinde kendini gösterir. Daha yakın zamanlarda, Misyon (The Mission,Roland Joffé, 1986), Dokunulmazlar (The Untouchables, Brian DePalma, 1987) ve Cinema Paradiso (Giuseppe Tornatore, 1988) gibi filmlere yaptığı müziklerle konuşulmuş ve iyi eleştiriler almıştır. 6 Temmuz 2020 tarihinde, düşmeye bağlı uzun süreli yaralarından ötürü ölmüştür.[20][21]

Ödülleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Diskografi

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Ennio Morricone diskografisi

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ "Morricone Sig. Ennio". www.quirinale.it. 27 Aralık 2017. 29 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ekim 2018. 
  2. ^ Ennio Morricone Was More Than Just a Great Film Composer 29 Ocak 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., The New York Times
  3. ^ The film scores of Ennio Morricone: Five tracks you need to hear by the late, great composer 25 Ekim 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., CNN Style
  4. ^ Charles Leinberger (2004). Ennio Morricone's The Good, the Bad and the Ugly: A Film Score Guide. Scarecrow Press. ss. 1-3. ISBN 9781461658412. 10 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2016. 
  5. ^ "Ennio Morricone Biography (1928–)". Filmreference.com. 19 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Eylül 2011. 
  6. ^ "About Ennio Morricone". fancast.com. 11 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  7. ^ "Ennio Morricone, Critical profile by Sergio Miceli". Esz.it. 22 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Eylül 2011. 
  8. ^ a b c "Ennio Morricone". pytheasmusic.org. 25 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2020. 
  9. ^ "Dante Alighieri, Ennio Morricone biography". Dantealighieri.net. 3 Aralık 1911. 27 Ağustos 2001 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Eylül 2011. 
  10. ^ "Ennio Morricone". classicfm.co.uk. 28 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ocak 2012. 
  11. ^ Chimai.com, Mamma Bianco 9 Ağustos 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Retrieved on 17 July 2016
  12. ^ "Ennio Morricone biography, Erişim tarihi:July 17, 2016". 17 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2016. 
  13. ^ The master Morricone linked female singers to trombones and the male ones to bugles. See: Adinolfi, Francesco. Mondo Exotica: Suoni, visioni e manie della rivoluzione lounge. Marsilio. s. 328. ISBN 9788829712748. OCLC 797724833. 24 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Haziran 2021. 
  14. ^ The Ennio Morricone Chronicles 23 Eylül 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Retrieved on 4 February 2013.
  15. ^ Ennio Morricone Chronicles, The (2000) 16 Ekim 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Retrieved on 4 February 2013
  16. ^ Paul Anka biography 29 Eylül 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Verve Music Group, Erişim tarihi:6 February 2013.
  17. ^ "Se telefonando". Mon-amie-hardy-rose.nice-topic.com. 14 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2014. 
  18. ^ Mamma Mina cestinò i complimenti dei Beatles 31 Mart 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. La Repubblica, Gino Castaldo, 25 March 2010
  19. ^ Songs and Arrangements by Morricone 1 Mayıs 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Retrieved on 4 February 2013.
  20. ^ "Morto Ennio Morricone, aveva 91 anni: fatale una caduta, si era rotto il femore". www.ilmessaggero.it (İtalyanca). 6 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2020. 
  21. ^ "Arşivlenmiş kopya". 6 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2020. 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Ennio_Morricone&oldid=33819650" sayfasından alınmıştır