หน้า

ดูเพิ่ม: หนา และ หนำ

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʰnaːꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉ᩠ᨶ᩶ᩣ (หน้า), ภาษาลาว ໜ້າ (หน้า), ภาษาไทลื้อ ᦐᦱᧉ (หฺน้า), ภาษาไทดำ ꪘ꫁ꪱ (หฺน้า), ภาษาไทขาว ꪘꪱꫂ, ภาษาตั่ย nả, ภาษาไทใหญ่ ၼႃႈ (น้า), ภาษาไทใต้คง ᥘᥣᥲ (ล้า) หรือ ᥢᥣᥲ (น้า), ภาษาอาหม 𑜃𑜠 (นะ) หรือ 𑜃𑜡 (นา), ภาษาจ้วง naj; เทียบภาษาเบดั้งเดิม *naːᴮꟲ¹ ซึ่งเป็นรากของภาษาเบ na³

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		น่า
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	nâa
	ราชบัณฑิตยสภา	na
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/naː˥˩/^{(สัมผัส)}
คำพ้องเสียง แก้ไข		น่า

คำนาม

หน้า

ส่วน ของ ศีรษะ ตั้งแต่หน้าผาก ลง มา จด คาง
ซีกของกาย ที่ตรงข้าม กับ หลัง
ด้านของสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่อยู่ตรงข้ามกับสายตาของเรา หรือด้านที่เผชิญหน้ากับสายตาของเรา
เขาวิ่งอยู่หน้าฉัน จึงเห็นแต่หลังเขาไว ๆ
ส่วนบนของบาง สิ่ง
หน้าขนม

ข้าวเหนียวหน้าสังขยา

หน้าปกหนังสือ
เครื่องปรุงที่แต่งหรือโรยบนอาหารบางอย่าง
กระเทียมเจียวโรยหน้าข้าวต้ม
ด้านหนึ่ง ๆ ของวัตถุ แบน ๆ อย่างกระดาษ
หน้ากระดาษ

หน้าซอง
ด้านของเครื่องตีที่ขึง ด้วย หนัง
หน้ากลอง
ด้านหนึ่ง ๆ ของลูกเต๋า และ น้ำเต้า ซึ่ง มี 6 ด้าน
ส่วนกว้างของแผ่น กระดาน เสา เหลี่ยม หรือผืน ผ้า เป็นต้น
ชายผ้าบางชนิดที่มีลวดลาย
ด้านของผ้าที่มีลวดลายชัด กว่า
คราว
เมื่อข้าวสุกแล้วก็ถึงหน้าเก็บเกี่ยว
ฤดู
หน้าฝน

หน้าทุเรียน
(ในเชิงเปรียบเทียบ) คน
เขาสู้ทุกคนไม่ว่าหน้าไหน
(ในเชิงเปรียบเทียบ) เกียรติและศักดิ์ศรี
เห็นแก่หน้า

ไม่ไว้หน้า

คำแปลภาษาอื่น

ส่วนของศีรษะตั้งแต่หน้าผากลงมาจดคาง

คำเมือง: ᩉ᩠ᨶ᩶ᩣ (nod) (หน้า)
ดัตช์: gezicht (nl) ก. (เฅอซิฅต์)
ไทใหญ่: ၼႃႈ (shn) (น้า)
ฟรีเชียตะวันตก: gesicht (fy) ก. (เกอซิฅต์)
ลาว: ໜ້າ (lo) (หน้า)
สเปน: cara (es) ญ. (การา)
อังกฤษ: face (en) (เฟส)

คำลักษณนาม

หน้า

บอก จำนวนด้านของแผ่นกระดาษ
หนังสือเล่มนี้มี 200 หน้า

คำคุณศัพท์

หน้า

ถัด ไป
อาทิตย์หน้า

ฉบับหน้า
ตรงข้ามกับ หลัง (ใช้แก่เวลาที่ยังมาไม่ถึง)
วันหน้า

เดือนหน้า

ปีหน้า
อยู่ตรงข้ามกับข้างหลัง เรียก ว่า ข้างหน้า

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

(เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /naː˦˦ʔ/

คำนาม

หน้า

อีกรูปหนึ่งของ ᩉ᩠ᨶ᩶ᩣ (หน้า)