ทิมพู
ทิมพู ཐིམ་ཕུག | |
|---|---|
จากบนและซ้าย: ทาชีโชจง, หอสมุดแห่งชาติภูฏาน, ภาพมุมสูง, ย่านธุรกิจของทิมพู | |
  ทิมพู  ทิมพู | |
| พิกัด: 27°28′20″N 89°38′10″E / 27.47222°N 89.63611°E | |
| ประเทศ |  ภูฏาน |
| อำเภอ | ทิมพู |
| เกอวก | ชัง |
| ได้รับสถานะเมืองหลวง | 1955 |
| ได้รับสถานะเมือง | 1961 |
| ได้รับสถานะเทศบาลนคร | 2009 |
| การปกครอง | |
| • ทรุกคยัลโพ | ยิกเม เขสร นังเยล วังชุก |
| • Thrompon | Ugyen Dorji[1] |
| พื้นที่ | |
| • ทั้งหมด | 26.1 ตร.กม. (10.1 ตร.ไมล์) |
| ความสูง | 2,320 เมตร (7,656 ฟุต) |
| ประชากร (2017) | |
| • ทั้งหมด | 114,551 คน |
| • ความหนาแน่น | 4,389 คน/ตร.กม. (11,370 คน/ตร.ไมล์) |
| เขตเวลา | UTC+06:00 (BTT) |
| รหัสพื้นที่ | +975-2 |
| เว็บไซต์ | thimphucity.bt |
ทิมพู (/tɪmˈpuː/; ซองคา: ཐིམ་ཕུག [tʰim˥.pʰu˥]; Thimphu) เป็นเมืองหลวงและเมืองใหญ่สุดของประเทศภูฏาน ตั้งอยู่ตอนกลางของประเทศ ทิมพูกลายมาเป็นเมืองหลวงของภูฏานแทนเมืองหลวงโบราณปูนาคาในปี 1955
เมืองทิมพูมีอาณาเขตไปตามทิศเหนือใต้ของที่ราบลุ่มแม่น้ำไรทาก ทิมพูถือเป็นเมืองหลวงที่อยู่สูงจากระดับน้ำทะเลมากที่สุดอันดับห้าของโลก ด้วยความสูง 2,248 เมตร (7,375 ฟุต) ถึง 2,648 เมตร (8,688 ฟุต) จากระดับน้ำทะเล[2][3][4][5][6] ทิมพูไม่มีท่าอากาศยานเป็นของตนเอง แต่ใช้ท่าอากาศยานพาโร ซึ่งห่างออกไปทางรถ 52 กิโลเมตร (32 ไมล์)
ทิมพูเป็นทั้งศูนย์กลางการปกครองและเศรษฐกิจของประเทศภูฏาน เศรษฐกิจชองทิมพูมีการเกษตรและปศุสัตว์เป็นหลัก และคิดเป็น 45% ของ GNP ประเทศ[7] ส่วนการท่องเที่ยวในทิมพูมีอยู่อย่างจำกัดและอยู่ภายใต้การควบคุมอย่างเคร่งครัด สิ่งปลูกสร้างทางการเมืองที่สำคัญของภูฏานจำนวนมากตั้งอยู่ในทิมพู เช่น รัฐสภา และวังเดเจนโจลิงซึ่งเป็นที่ประทับของกษัตริย์แห่งภูฏาน การพัฒนาในทิมพูได้รับทุนสนับสนุนบางส่วนจากธนาคารโลกและธนาคารเพื่อการพัฒนาเอเชีย
ภูมิศาสตร์และภูมิอากาศ
[แก้]| ข้อมูลภูมิอากาศของทิมพู | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| เดือน | ม.ค. | ก.พ. | มี.ค. | เม.ย. | พ.ค. | มิ.ย. | ก.ค. | ส.ค. | ก.ย. | ต.ค. | พ.ย. | ธ.ค. | ทั้งปี |
| อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F) | 12.3 (54.1) |
14.4 (57.9) |
16.4 (61.5) |
20.0 (68) |
22.5 (72.5) |
24.4 (75.9) |
24.9 (76.8) |
25.0 (77) |
23.1 (73.6) |
21.9 (71.4) |
17.9 (64.2) |
14.5 (58.1) |
19.78 (67.6) |
| อุณหภูมิเฉลี่ยแต่ละวัน °C (°F) | 4.9 (40.8) |
7.5 (45.5) |
10.2 (50.4) |
13.6 (56.5) |
17.8 (64) |
19.8 (67.6) |
20.2 (68.4) |
20.4 (68.7) |
19.1 (66.4) |
16.2 (61.2) |
11.5 (52.7) |
6.7 (44.1) |
13.6 (56.5) |
| อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F) | −2.6 (27.3) |
0.6 (33.1) |
3.9 (39) |
7.1 (44.8) |
13.1 (55.6) |
15.2 (59.4) |
15.4 (59.7) |
15.8 (60.4) |
15.0 (59) |
10.4 (50.7) |
5.0 (41) |
−1.1 (30) |
8.0 (46.4) |
| หยาดน้ำฟ้า มม (นิ้ว) | 15 (0.59) |
41 (1.61) |
23 (0.91) |
58 (2.28) |
122 (4.8) |
246 (9.69) |
373 (14.69) |
345 (13.58) |
155 (6.1) |
38 (1.5) |
8 (0.31) |
3 (0.12) |
1,427 (56.18) |
| แหล่งที่มา: Weatherbase [8] | |||||||||||||
สถานที่สำคัญ
[แก้]
- ตาชิโชซอง หรือทิมพูซอง เป็นศูนย์กลางการปกครองและศาสนาและเป็นสัญลักษณ์ประจำเมือง ภายในแบ่งแยกเป็นเขตฆราวาสและสังฆาวาส และลานอเนกประสงค์ ซึ่งใช้จัดการแสดงเซชูในเทศกาลสำคัญ สร้างเมื่อพุทธศตวรรษที่ 12 โดยลามะจากทิเบต จน พ.ศ. 2184 ซับดรุง นัมเกลจึงเข้ามายึดครองและตั้งชื่อใหม่ว่าตาชิโชซอง แปลว่าปราการของศาสนาที่ยิ่งใหญ่ ภายหลังเกิดไฟไหม้จึงถูกทิ้งร้างไป มาซ่อมแซมใหม่ในสมัยสมเด็จพระราชาธิบดีจิกมี ดอร์จิ วังชุก
- เจดีย์อนุสรณ์สถาน สร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2517 เพื่อถวายพระเกียรติแด่สมเด็จพระราชาธิบดีจิกมี ดอร์จิ วังชุก เป็นสถานที่สำคัญทางศาสนาของภูฏาน ประกอบด้วยภาพจิตรกรรมฝาผนัง เป็นพุทธประวัติและพระพุทธรูปต่างๆ
- วัดชากังข่า เป็นวัดที่อยู่ทางเหนือของทิมพู สร้างขึ้นโดยลามะจากทิเบตเมื่อพุทธศตวรรษที่ 12 ลานอเนกประสงค์ของวัดเป็นจุดชมวิวเมืองทิมพูอย่างดี
- วัดตันโก อยู่ทางตะวันออกของทิมพู สร้างในพุทธศตวรรษที่ 12 และสร้างเพิ่มเติมโดยลามะฉายา เทวะผู้บ้าคลั่ง ในพุทธสตวรรษที่ 15 ต่อมาในพุทธศตวรรษที่ 16 ซับดรุง นัมเกลได้มาปฏิบัติธรรมที่วัดนี้และได้แกะสลักพระพุทธรูปไม้จันทน์ไว้ด้วย
- วัดเชอรี อยู่ห่างจากวัดตันโกด้วยระยะทางเดินเพียงครึ่งชั่วโมง โดยต้องข้ามสะพานไม้ที่ทอดข้ามแม่น้ำวัง และเดินขึ้นเขาไปอีก ซับดรุง นัมเกล เป็นผู้สร้างวัดนี้เมื่อ พ.ศ. 2163
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Dema, Chhimi. "Thimphu votes for change". Kuensel.
- ↑ "Thimphu Dzongkhag". Government of Bhutan. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-09-08. สืบค้นเมื่อ 2010-06-08.
- ↑ "Bhutan". Tourism Council of Bhutan:Government of Bhutan. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-04-09. สืบค้นเมื่อ 2010-06-07.
- ↑ "Introduction: Understanding Natural Systems". Government of Bhutan. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-12-03. สืบค้นเมื่อ 2010-06-07.
- ↑ Brown, p. 97
- ↑ Palin, p. 245
- ↑ "Economy". Tourism Government of Bhutan. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-06-14.
- ↑ "Weatherbase: Historical Weather for Thimphu, Bhutan". Weatherbase. สืบค้นเมื่อ 2011-12-10.
- เมธา บรรณทัศน์. เปิดปูม คลายปม ภูฏาน. กทม : ชมรมเด็ก, 2550. หน้า 209 - 217.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]
คู่มือการท่องเที่ยว Thimphu จากวิกิท่องเที่ยว (ในภาษาอังกฤษ)- Department of Tourism, Bhutan
- City map RAO online
- Thimphu Dzongkhag เก็บถาวร 2011-05-03 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- Five year plan 2002-2007 เก็บถาวร 2005-08-16 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- The Thimphu Classifieds เก็บถาวร 2011-02-09 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- Thimphu City Information and Pictures
เขตปกครองของประเทศภูฏาน | ||
|---|---|---|
 | ||
.svg)