ความซื่อสัตย์สุจริต

ความซื่อสัตย์สุจริต (อังกฤษ: Integrity) คือ คุณภาพของการเป็นคนซื่อสัตย์และแสดงให้เห็นถึงการยึดมั่นอย่างต่อเนื่องและไม่ยอมเปลี่ยนแปลงในหลักการและคุณค่าทางศีลธรรมและจริยธรรมที่เข้มแข็ง^[1]^[2] ในด้านจริยธรรม ความซื่อสัตย์สุจริตถูกมองว่าเป็นความซื่อสัตย์และความจริงใจหรือความจริงจังของการกระทำของบุคคลหนึ่ง ความซื่อสัตย์สุจริตสามารถตรงกันข้ามกับการเสแสร้ง^[3] ถือว่าความสม่ำเสมอภายในเป็นคุณธรรม และแนะนำว่าผู้ที่มีค่านิยมที่ขัดแย้งกันควรอธิบายความแตกต่างหรือเปลี่ยนแปลงค่านิยมเหล่านั้น

คำว่า ความซื่อสัตย์สุจริต พัฒนามาจากคำคุณศัพท์ภาษาละติน integer ซึ่งมีความหมายว่า ทั้งหมด หรือ สมบูรณ์^[1] ในบริบทนี้ ความซื่อสัตย์สุจริตคือความรู้สึกภายในของ "ความสมบูรณ์" ที่มาจากคุณสมบัติเช่น ความซื่อสัตย์และความสม่ำเสมอของบุคคลิก^[4]

ในด้านจริยธรรม

ในด้านจริยธรรม บุคคลหนึ่งกล่าวกันว่ามีคุณธรรมแห่งความซื่อสัตย์สุจริตหากการกระทำของบุคคลนั้นยึดตามกรอบหลักการที่สอดคล้องกันภายใน^[5] หลักการเหล่านี้ควรยึดมั่นอย่างสม่ำเสมอในหลักการหรือสัจพจน์เชิงตรรกะที่ถูกต้อง บุคคลหนึ่งมีความซื่อสัตย์สุจริตทางจริยธรรมในขอบเขตที่การกระทำ ความเชื่อ วิธีการ มาตรการ และหลักการของบุคคลนั้นสอดคล้องกับกลุ่มแกนกลางของค่านิยมที่ผสมผสานกันอย่างดี ดังนั้น บุคคลจึงต้องมีความยืดหยุ่นและเต็มใจปรับปรุงค่านิยมเหล่านี้เพื่อรักษาความสม่ำเสมอเมื่อค่านิยมเหล่านี้ถูกท้าทาย เช่น เมื่อผลลัพธ์ที่สังเกตได้ไม่สอดคล้องกับผลลัพธ์ที่คาดหวัง เนื่องจากความยืดหยุ่นดังกล่าวเป็นรูปแบบหนึ่งของภาระรับผิดชอบ จึงถือว่าเป็นความรับผิดชอบทางศีลธรรมและเป็นคุณธรรมด้วย

ระบบค่านิยมของบุคคลกำหนดกรอบภายในที่บุคคลกระทำในลักษณะที่สอดคล้องกันและคาดหวังได้ ความซื่อสัตย์สุจริตสามารถมองได้ว่าเป็นสถานะของการมีกรอบดังกล่าวและการกระทำที่สอดคล้องกันภายในนั้น

แง่มุมสำคัญอย่างหนึ่งของกรอบที่สอดคล้องกันคือการหลีกเลี่ยงข้อยกเว้นใด ๆ ที่ไม่สมควร (โดยพลการ) สำหรับบุคคลหรือกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งบุคคลหรือกลุ่มที่ถือกรอบดังกล่าว ในกฎหมาย หลักการแห่งการประยุกต์ใช้สากลกำหนดว่าแม้แต่ผู้ที่มีตำแหน่งอำนาจอย่างเป็นทางการก็สามารถอยู่ภายใต้กฎหมายเดียวกันกับพลเมืองของตน ในจริยธรรมส่วนบุคคล หลักการนี้กำหนดว่าไม่ควรกระทำตามกฎใด ๆ ที่ไม่ต้องการให้ปฏิบัติตามอย่างสากล ตัวอย่างเช่น ไม่ควรขโมยเว้นแต่ต้องการอยู่ในโลกที่ทุกคนเป็นขโมย นักปรัชญา อิมมานูเอล คานต์ (Immanuel Kant) ได้อธิบายอย่างเป็นทางการถึงหลักการแห่งการประยุกต์ใช้สากลสำหรับแรงจูงใจของตนในคำขาดหมวดหมู่

แนวคิดเรื่องความซื่อสัตย์สุจริตหมายถึงความสมบูรณ์ - กลุ่มความเชื่อที่ครอบคลุมมักเรียกว่าโลกทัศน์ แนวคิดเรื่องความสมบูรณ์เน้นย้ำถึงความซื่อสัตย์และความแท้จริง ต้องการให้บุคคลกระทำในทุกเวลาสอดคล้องกับโลกทัศน์ของตน

ความซื่อสัตย์สุจริตทางจริยธรรมไม่ใช่คำพ้องความหมายกับความดี ดังที่ Zuckert และ Zuckert แสดงให้เห็นเกี่ยวกับ เท็ด บันดี้ (Ted Bundy):

เมื่อถูกจับกุม เขาได้ปกป้องการกระทำของเขาในแง่ของความแตกต่างระหว่างข้อเท็จจริงกับคุณค่า เขาเยาะเย้ยผู้คนที่เรียนรู้ความแตกต่างระหว่างข้อเท็จจริงกับคุณค่าจากอาจารย์ของเขา แต่ยังคงใช้ชีวิตราวกับว่ามีค่าความจริงในข้ออ้างคุณค่า เขาคิดว่าพวกเขาเป็นคนโง่และเขาเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่กล้าหาญและซื่อสัตย์สุจริตพอที่จะใช้ชีวิตอย่างสอดคล้องกับความจริงที่ว่าการตัดสินคุณค่า รวมถึงคำสั่ง "อย่าฆ่าคน" เป็นเพียงการกล่าวอ้างส่วนตัว
— ซุคเคิร์ตและซุคเคิร์ต (Zuckert and Zuckert), ความจริงเกี่ยวกับ ลีโอ สตราวส์ (Leo Strauss): ปรัชญาการเมืองและประชาธิปไตยอเมริกัน^[6]

ในทางการเมือง

ในทางการเมือง นักการเมืองได้รับอำนาจในการสร้าง ดำเนินการ หรือควบคุมนโยบาย ซึ่งอาจมีผลกระทบที่สำคัญ พวกเขามักสัญญาว่าจะใช้อำนาจนี้เพื่อประโยชน์ของสังคม แต่บางครั้งอาจไม่ทำเช่นนั้น ซึ่งขัดต่อความซื่อสัตย์ อริสโตเติลกล่าวว่า เนื่องจากผู้ปกครองมีอำนาจ พวกเขาจึงอาจถูกล่อลวงให้ใช้อำนาจเพื่อประโยชน์ส่วนตัว^[7]

ในหนังสือ The Servant of the People มูเอล คาปเทน (Muel Kaptein) กล่าวว่า ความซื่อสัตย์ควรเริ่มจากการที่นักการเมืองตระหนักถึงหน้าที่และความรับผิดชอบของตนเอง เนื่องจากความสอดคล้องที่จำเป็นต่อความซื่อสัตย์นั้นยังรวมถึงผลกระทบของตำแหน่งของตนด้วย ความซื่อสัตย์ยังต้องการความรู้และการปฏิบัติตามทั้งตัวอักษรและเจตนารมณ์ของกฎเกณฑ์ที่เขียนไว้และไม่เขียนไว้ ความซื่อสัตย์คือการกระทำที่สอดคล้องกัน ไม่เพียงแต่กับสิ่งที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่าเป็นคุณธรรม สิ่งที่คนอื่นคิด แต่ส่วนใหญ่คือสิ่งที่เป็นจริยธรรม สิ่งที่นักการเมืองควรทำตามข้อโต้แย้งที่สมเหตุสมผล^[8]

คุณธรรมที่สำคัญของนักการเมืองคือ ความซื่อสัตย์ ความอ่อนน้อมถ่อมตน และความรับผิดชอบ นอกจากนี้ พวกเขาควรเป็นคนจริงใจและเป็นแบบอย่าง อริสโตเติลระบุว่า ศักดิ์ศรี (megalopsychia ซึ่งแปลได้หลายอย่างว่า ความภาคภูมิใจที่เหมาะสม ความยิ่งใหญ่ของจิตวิญญาณ และความยิ่งใหญ่)^[9] เป็นมงกุฎของคุณธรรม โดยแยกความแตกต่างจากความเย่อหยิ่ง ความอดกลั้น และความอ่อนน้อมถ่อมตน

การทดสอบทางจิตวิทยา/การคัดเลือกบุคลากร

"การทดสอบความซื่อสัตย์" หรือ (ในรูปแบบตรงไปตรงมา) "การทดสอบความจริงใจ"^[10] มีจุดมุ่งหมายเพื่อระบุพนักงานที่มีแนวโน้มจะปกปิดด้านลบหรือเสื่อมเสียในอดีต เช่น ประวัติอาชญากรรมหรือการใช้ยาเสพติด การระบุผู้สมัครที่ไม่เหมาะสมสามารถช่วยให้นายจ้างหลีกเลี่ยงปัญหาที่อาจเกิดขึ้นในระหว่างการทำงาน การทดสอบความซื่อสัตย์ตั้งสมมติฐานบางอย่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง:^[11]

บุคคลที่มี "ความซื่อสัตย์ต่ำ" รายงานพฤติกรรมที่ไม่ซื่อสัตย์มากกว่า
บุคคลที่มี "ความซื่อสัตย์ต่ำ" พยายามหาเหตุผลเพื่อแก้ตัวพฤติกรรมดังกล่าว
บุคคลที่มี "ความซื่อสัตย์ต่ำ" คิดว่าคนอื่นมีแนวโน้มที่จะทำผิดกฎหมายมากกว่า เช่น การลักทรัพย์ (เนื่องจากผู้คนไม่ค่อยเปิดเผยความเบี่ยงเบนในอดีตต่อนายจ้างที่คาดหวังอย่างจริงใจ ผู้ทดสอบ "ความซื่อสัตย์" จึงใช้วิธีทางอ้อม: ให้ผู้สมัครงานพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาคิดเกี่ยวกับความเบี่ยงเบนของคนอื่น โดยทั่วไป เป็นคำตอบเป็นลายลักษณ์อักษรตามคำถามของ "การทดสอบความซื่อสัตย์")^[12]
บุคคลที่มี "ความซื่อสัตย์ต่ำ" แสดงพฤติกรรมที่หุนหันพลันแล่น
บุคคลที่มี "ความซื่อสัตย์ต่ำ" มีแนวโน้มที่จะคิดว่าสังคมควรลงโทษพฤติกรรมที่เบี่ยงเบนอย่างรุนแรง (โดยเฉพาะอย่างยิ่ง "การทดสอบความซื่อสัตย์" สมมติว่าผู้ที่มีประวัติการเบี่ยงเบนรายงานภายในการทดสอบดังกล่าวว่าพวกเขาสนับสนุนมาตรการที่เข้มงวดกว่าที่ใช้กับพฤติกรรมที่เบี่ยงเบนของคนอื่น)

ข้ออ้างที่ว่าการทดสอบดังกล่าวสามารถตรวจจับคำตอบ "ปลอม" ได้นั้นมีบทบาทสำคัญในการตรวจจับบุคคลที่มีความซื่อสัตย์ต่ำ ผู้ตอบแบบสอบถามที่ไร้เดียงสาเชื่อในเรื่องนี้จริง ๆ และประพฤติตามนั้น รายงานความเบี่ยงเบนในอดีตบางอย่างและความคิดของพวกเขาเกี่ยวกับความเบี่ยงเบนของผู้อื่น กลัวว่าหากพวกเขาไม่ตอบอย่างตรงไปตรงมา คำตอบที่ไม่จริงของพวกเขาจะเปิดเผย "ความซื่อสัตย์ต่ำ" ของพวกเขา ผู้ตอบแบบสอบถามเหล่านี้เชื่อว่า ยิ่งพวกเขาตอบคำถามอย่างตรงไปตรงมาก็ยิ่งได้ "คะแนนความซื่อสัตย์" สูงขึ้น^[12]

ในสาขาวิชาอื่น

สาขาวิชาและสาขาที่สนใจในความซื่อสัตย์ ได้แก่ ปรัชญาการกระทำ ปรัชญาแพทยศาสตร์ คณิตศาสตร์ จิตใจ การรับรู้ ความรู้สึกตัว วัสดุศาสตร์ วิศวกรรมโครงสร้าง และการเมือง จิตวิทยายอดนิยมระบุถึงความซื่อสัตย์ส่วนบุคคล ความซื่อสัตย์ในวิชาชีพ ความซื่อสัตย์ทางศิลปะ และความซื่อสัตย์ทางปัญญา

ตัวอย่างเช่น เพื่อแสดงให้เห็นถึงความซื่อสัตย์ทางวิทยาศาสตร์ การสอบสวนทางวิทยาศาสตร์ไม่ควรตัดสินผลลัพธ์ล่วงหน้าก่อนผลลัพธ์จริง ตัวอย่างของการละเมิดหลักการนี้คือ Public Health England ซึ่งเป็นหน่วยงานของรัฐบาลอังกฤษ ระบุว่าพวกเขาสนับสนุนแนวทางนโยบายของรัฐบาลล่วงหน้าก่อนผลการศึกษาที่พวกเขาว่าจ้าง^[13]

แนวคิดเรื่องความซื่อสัตย์อาจปรากฏในบริบททางธุรกิจที่เกินกว่าประเด็นความซื่อสัตย์ของพนักงาน/นายจ้างและพฤติกรรมทางจริยธรรม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริบทการตลาดหรือการสร้างแบรนด์ "ความซื่อสัตย์" ของแบรนด์ทำให้แบรนด์ของบริษัทอยู่ในตำแหน่งที่สอดคล้องและชัดเจนในใจของผู้ชม สิ่งนี้สร้างขึ้นตัวอย่างเช่น ผ่านการส่งข้อความที่สอดคล้องกันและชุดมาตรฐานกราฟิกเพื่อรักษาความสมบูรณ์แบบด้านภาพในการสื่อสารทางการตลาด กัปตัน (Kaptein) และ เวมเป้ (Wempe) พัฒนาทฤษฎีความซื่อสัตย์ขององค์กรที่รวมถึงเกณฑ์สำหรับธุรกิจที่ต้องรับมือกับปัญหาทางศีลธรรม^[14]

การใช้คำว่า "ความซื่อสัตย์" อีกอย่างหนึ่งปรากฏในบทความของ ไมเคิล เจนเซ่น (Michael Jensen) และ แวร์เนอร์ เออร์ฮาร์ด (Werner Erhard) ชื่อ Integrity: A Positive Model that Incorporates the Normative Phenomenon of Morality, Ethics, and Legality ผู้เขียนจำลองความซื่อสัตย์ว่าเป็นสภาพของความสมบูรณ์และสมบูรณ์ ไม่เสียหาย ไม่บกพร่อง สมบูรณ์ และอยู่ในสภาพสมบูรณ์ พวกเขาเสนอรุ่นความซื่อสัตย์ที่ให้การเข้าถึงประสิทธิภาพที่เพิ่มขึ้นสำหรับบุคคล กลุ่ม องค์กร และสังคม แบบจำลองของพวกเขา "เปิดเผยความสัมพันธ์เชิงสาเหตุระหว่างความซื่อสัตย์กับประสิทธิภาพที่เพิ่มขึ้น คุณภาพชีวิต และการสร้างคุณค่าสำหรับทุกหน่วยงาน และให้การเข้าถึงความสัมพันธ์เชิงสาเหตุนั้น"^[15] ตามคำกล่าวของ มูเอล กัปตัน (Muel Kaptein) ความซื่อสัตย์ไม่ใช่แนวคิดมิติเดียว ในหนังสือของเขา เขาเสนอมุมมองหลายแง่มุมของความซื่อสัตย์ ความซื่อสัตย์เกี่ยวข้องกับการปฏิบัติตามกฎระเบียบ เช่นเดียวกับความคาดหวังของสังคม กับศีลธรรมเช่นเดียวกับจริยธรรม และกับการกระทำเช่นเดียวกับเจตนา^[8]

สัญญาณอิเล็กทรอนิกส์นั้นถูกกล่าวว่ามีความสมบูรณ์เมื่อไม่มีการทุจริตข้อมูลระหว่างโดเมนหนึ่งกับอีกโดเมนหนึ่ง เช่น จากดิสก์ไดรฟ์ไปยังจอคอมพิวเตอร์ ความสมบูรณ์ดังกล่าวเป็นหลักการพื้นฐานของการรับรองข้อมูล ข้อมูลที่เสียหายนั้นไม่น่าเชื่อถือ ข้อมูลที่ไม่เสียหายนั้นมีคุณค่า

เชิงอรรถ

↑ ^1.0 ^1.1 "Definition of integrity in English". Oxford Living Dictionaries. Oxford University Press. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 23, 2017. สืบค้นเมื่อ February 26, 2019.
↑
- "Meaning of integrity in English". Cambridge Dictionary. Cambridge University Press. สืบค้นเมื่อ February 26, 2019.
- Killinger, Barbara (2010). Integrity: Doing the Right Thing for the Right Reason. McGill-Queen's University Press. p. 12. ISBN 978-0773582804. สืบค้นเมื่อ 2013-10-15. Integrity is a personal choice, an uncompromising and predictably consistent commitment to honour moral, ethical, spiritual, and artistic values and principles.
↑ Lucaites, John Louis; Condit, Celeste Michelle; Caudill, Sally (1999). Contemporary rhetorical theory: a reader. Guilford Press. p. 92. ISBN 1572304014.
↑ "Integrity". Ethics Unwrapped (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2020-05-27.
↑
- MacCallum, Gerald Cushing (1993). Legislative Intent and Other Essays on Law, Politics, and Morality. Univ of Wisconsin Press. p. 152. ISBN 978-0299138608. สืบค้นเมื่อ 12 July 2014.
- Pillai, Krishna (2011). Essence of a Manager. Springer Science & Business Media. p. 163. ISBN 978-3642175817. สืบค้นเมื่อ 12 July 2014.
↑ Zuckert, Catherine H.; Zuckert, Michael P. (2006). "Strauss – Modernity – America". The truth about Leo Strauss: political philosophy and American democracy. Chicago; London: The University of Chicago Press. p. 73. ISBN 978-0226993324.
↑ Aristotle. Politics.^{[ต้องการตรวจสอบความถูกต้อง]}
↑ ^8.0 ^8.1 Kaptein, Muel (2014). "The Servant of the People: On the Power of Integrity in Politics and Government". Social Science Research Network. SSRN 2498730. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)
↑ Aristotle. The Nicomachean Ethics. IV.3.
↑ van Minden, Jack J.R. (2005). Alles over psychologische tests (ภาษาดัตช์). Business Contact. pp. 206–208. ISBN 978-9025404154. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-11-26. สืบค้นเมื่อ 2010-04-18. ...deze 'integriteitstests' (dat klinkt prettiger dan eerlijkheids- of leugentests)... [...these 'integrity tests' (that sounds nicer than honesty test or lies tests)...]
↑ van Minden, Jack J.R. (2005). Alles over psychologische tests (ภาษาดัตช์). Business Contact. p. 207. ISBN 978-9025404154. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-11-26. สืบค้นเมื่อ 2010-04-18.
↑ ^12.0 ^12.1 van Minden, Jack J.R. (2005). Alles over psychologische tests (ภาษาดัตช์). Business Contact. p. 207. ISBN 978-9025404154. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-11-26. สืบค้นเมื่อ 2010-04-18. TIP: Dit type vragenlijsten melden koelbloedig dat zij kunnen ontdekken wanneer u een misleidend antwoord geeft of de zaak bedondert. U weet langzammerhand dat geen enkele test zo'n claim waar kan maken, zelfs niet een die gespecialiseerd is in het opsporen van bedriegers. [TIP: This sort of questions lists mention in cool blood that they are able to detect when you give a cheating answer or try to deceive the test. You are step by step learning that no test could make true such a pretense, not even one specialized in detecting cheaters.]
↑ Countess of Mar (2017). "Incinerators: Health Hazards". House of Lords: Written questions, answers, and statements. HL3533. สืบค้นเมื่อ 30 January 2018.
↑ Kaptein, Muel; Wempe, Johan (2002). The Balanced Company: A theory of corporate integrity. Oxford University Press.
↑
- See abstract of Harvard Business School NOM Research Paper NO. 06-11 and Barbados Group Working Paper NO. 06-03 at: Erhard, Werner; Jensen, Michael C.; Zaffron, Steve (2007). "Integrity: A Positive Model that Incorporates the Normative Phenomena of Morality, Ethics and Legality". Social Science Research Network. SSRN 920625. Integrity exists in a positive realm devoid of normative content. Integrity is thus not about good or bad, or right or wrong, or what should or should not be. [...] We assert that integrity (the condition of being whole and complete) is a necessary condition for workability, and that the resultant level of workability determines the available opportunity for performance. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)
- Erhard, Werner; Jensen, Michael C.; Zaffron, Steve (2010). "Integrity: A Positive Model that Incorporates the Normative Phenomena of Morality, Ethics, and Legality" (Abridged ed.). Social Science Research Network. SSRN 1542759. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)
- Jensen, Michael C. (Fall 2009). "Integrity: Without it Nothing Works". Rotman Magazine. Christensen, Karen (Interviewer). pp. 16–20. SSRN 1511274.

แหล่งข้อมูลอื่น

Cox, Damian; La Caze, Marguerite; Levine, Michael (2021) [2001]. "Integrity". Stanford Encyclopedia of Philosophy.
"Werner Erhard: Integrity — A New Model".
Belyaev, Igor А. (May 2011). "Human Being: Integrity and Wholeness" (PDF). Journal of Siberian Federal University. Humanities & Social Sciences. 4 (5): 633–43.
"European Code of Conduct for Research Integrity" (PDF). All European Academies. Berlin. 2023.

[oxford-1] 1.0 ^1.1 "Definition of integrity in English". Oxford Living Dictionaries. Oxford University Press. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 23, 2017. สืบค้นเมื่อ February 26, 2019.

[2] 
"Meaning of integrity in English". Cambridge Dictionary. Cambridge University Press. สืบค้นเมื่อ February 26, 2019.
Killinger, Barbara (2010). Integrity: Doing the Right Thing for the Right Reason. McGill-Queen's University Press. p. 12. ISBN 978-0773582804. สืบค้นเมื่อ 2013-10-15. Integrity is a personal choice, an uncompromising and predictably consistent commitment to honour moral, ethical, spiritual, and artistic values and principles.

[3] "Meaning of integrity in English". Cambridge Dictionary. Cambridge University Press. สืบค้นเมื่อ February 26, 2019.

[4] Killinger, Barbara (2010). Integrity: Doing the Right Thing for the Right Reason. McGill-Queen's University Press. p. 12. ISBN 978-0773582804. สืบค้นเมื่อ 2013-10-15. Integrity is a personal choice, an uncompromising and predictably consistent commitment to honour moral, ethical, spiritual, and artistic values and principles.

[3] Lucaites, John Louis; Condit, Celeste Michelle; Caudill, Sally (1999). Contemporary rhetorical theory: a reader. Guilford Press. p. 92. ISBN 1572304014.

[4] "Integrity". Ethics Unwrapped (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2020-05-27.

[MacCallum1993-5] 
MacCallum, Gerald Cushing (1993). Legislative Intent and Other Essays on Law, Politics, and Morality. Univ of Wisconsin Press. p. 152. ISBN 978-0299138608. สืบค้นเมื่อ 12 July 2014.
Pillai, Krishna (2011). Essence of a Manager. Springer Science & Business Media. p. 163. ISBN 978-3642175817. สืบค้นเมื่อ 12 July 2014.

[8] MacCallum, Gerald Cushing (1993). Legislative Intent and Other Essays on Law, Politics, and Morality. Univ of Wisconsin Press. p. 152. ISBN 978-0299138608. สืบค้นเมื่อ 12 July 2014.

[9] Pillai, Krishna (2011). Essence of a Manager. Springer Science & Business Media. p. 163. ISBN 978-3642175817. สืบค้นเมื่อ 12 July 2014.

[6] Zuckert, Catherine H.; Zuckert, Michael P. (2006). "Strauss – Modernity – America". The truth about Leo Strauss: political philosophy and American democracy. Chicago; London: The University of Chicago Press. p. 73. ISBN 978-0226993324.

[7] Aristotle. Politics.^{[ต้องการตรวจสอบความถูกต้อง]}

[Kaptein_2014-8] 8.0 ^8.1 Kaptein, Muel (2014). "The Servant of the People: On the Power of Integrity in Politics and Government". Social Science Research Network. SSRN 2498730. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)

[auto-9] Aristotle. The Nicomachean Ethics. IV.3.

[10] van Minden, Jack J.R. (2005). Alles over psychologische tests (ภาษาดัตช์). Business Contact. pp. 206–208. ISBN 978-9025404154. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-11-26. สืบค้นเมื่อ 2010-04-18. ...deze 'integriteitstests' (dat klinkt prettiger dan eerlijkheids- of leugentests)... [...these 'integrity tests' (that sounds nicer than honesty test or lies tests)...]

[11] van Minden, Jack J.R. (2005). Alles over psychologische tests (ภาษาดัตช์). Business Contact. p. 207. ISBN 978-9025404154. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-11-26. สืบค้นเมื่อ 2010-04-18.

[tipvanminden-12] 12.0 ^12.1 van Minden, Jack J.R. (2005). Alles over psychologische tests (ภาษาดัตช์). Business Contact. p. 207. ISBN 978-9025404154. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-11-26. สืบค้นเมื่อ 2010-04-18. TIP: Dit type vragenlijsten melden koelbloedig dat zij kunnen ontdekken wanneer u een misleidend antwoord geeft of de zaak bedondert. U weet langzammerhand dat geen enkele test zo'n claim waar kan maken, zelfs niet een die gespecialiseerd is in het opsporen van bedriegers. [TIP: This sort of questions lists mention in cool blood that they are able to detect when you give a cheating answer or try to deceive the test. You are step by step learning that no test could make true such a pretense, not even one specialized in detecting cheaters.]

[13] Countess of Mar (2017). "Incinerators: Health Hazards". House of Lords: Written questions, answers, and statements. HL3533. สืบค้นเมื่อ 30 January 2018.

[14] Kaptein, Muel; Wempe, Johan (2002). The Balanced Company: A theory of corporate integrity. Oxford University Press.

[15] 
See abstract of Harvard Business School NOM Research Paper NO. 06-11 and Barbados Group Working Paper NO. 06-03 at: Erhard, Werner; Jensen, Michael C.; Zaffron, Steve (2007). "Integrity: A Positive Model that Incorporates the Normative Phenomena of Morality, Ethics and Legality". Social Science Research Network. SSRN 920625. Integrity exists in a positive realm devoid of normative content. Integrity is thus not about good or bad, or right or wrong, or what should or should not be. [...] We assert that integrity (the condition of being whole and complete) is a necessary condition for workability, and that the resultant level of workability determines the available opportunity for performance. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)
Erhard, Werner; Jensen, Michael C.; Zaffron, Steve (2010). "Integrity: A Positive Model that Incorporates the Normative Phenomena of Morality, Ethics, and Legality" (Abridged ed.). Social Science Research Network. SSRN 1542759. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)
Jensen, Michael C. (Fall 2009). "Integrity: Without it Nothing Works". Rotman Magazine. Christensen, Karen (Interviewer). pp. 16–20. SSRN 1511274.

[20] See abstract of Harvard Business School NOM Research Paper NO. 06-11 and Barbados Group Working Paper NO. 06-03 at: Erhard, Werner; Jensen, Michael C.; Zaffron, Steve (2007). "Integrity: A Positive Model that Incorporates the Normative Phenomena of Morality, Ethics and Legality". Social Science Research Network. SSRN 920625. Integrity exists in a positive realm devoid of normative content. Integrity is thus not about good or bad, or right or wrong, or what should or should not be. [...] We assert that integrity (the condition of being whole and complete) is a necessary condition for workability, and that the resultant level of workability determines the available opportunity for performance. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)

[21] Erhard, Werner; Jensen, Michael C.; Zaffron, Steve (2010). "Integrity: A Positive Model that Incorporates the Normative Phenomena of Morality, Ethics, and Legality" (Abridged ed.). Social Science Research Network. SSRN 1542759. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)

[22] Jensen, Michael C. (Fall 2009). "Integrity: Without it Nothing Works". Rotman Magazine. Christensen, Karen (Interviewer). pp. 16–20. SSRN 1511274.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]