Perhlorat
| |||
| |||
| Nazivi | |||
|---|---|---|---|
| Sistemski IUPAC naziv
Perhlorat[1] | |||
| Identifikacija | |||
3D model (Jmol)
|
|||
| ChEBI | |||
| ChemSpider | |||
| DrugBank | |||
| ECHA InfoCard | 100.152.366 | ||
| Gmelin Referenca | 2136 | ||
| MeSH | 180053 | ||
| |||
| Svojstva | |||
| ClO4- | |||
| Molarna masa | 99,451 g mol-1 | ||
Ukoliko nije drugačije napomenuto, podaci se odnose na standardno stanje materijala (na 25 °C [77 °F], 100 kPa). | |||
 verifikuj (šta je   ?)
| |||
| Reference infokutije | |||
Perhlorati su soli perhlorne kiseline (HClO4). Oni se javljaju u prirodi i proizvode industrijski.
Korišteni su kao lek više od 50 godina za lečenje poremećaja tiroidne žlezde. Nalaze široku upotrebu u pirotehničkoj industriji, a amonijum perhlorat je takođe komponenta čvrstog raketnog goriva. Litijum perhlorat, koji se egzotermno razlaže formirajući kiseonik, se koristi kao hemijski generator kiseonika u avionima, podmornicama i drugim situacijama gde je pouzdani rezervni ili dodatni izvor kiseonika potreban. Većina perhloratnih soli je rastvorna u vodi.[4]
Reference
[уреди | уреди извор]- ^ „Perchlorate - PubChem Public Chemical Database”. The PubChem Project. USA: National Center for Biotechnology Information.
- ^ Li Q, Cheng T, Wang Y, Bryant SH (2010). „PubChem as a public resource for drug discovery.”. Drug Discov Today. 15 (23-24): 1052—7. PMID 20970519. doi:10.1016/j.drudis.2010.10.003.
- ^ Evan E. Bolton; Yanli Wang; Paul A. Thiessen; Stephen H. Bryant (2008). „Chapter 12 PubChem: Integrated Platform of Small Molecules and Biological Activities”. Annual Reports in Computational Chemistry. 4: 217—241. doi:10.1016/S1574-1400(08)00012-1.
- ^ Draft Toxicological Profile for Perchlorates, Agency for Toxic Substances and Disease Registry, U.S. Department of Health and human services, September, 2005.
