Bušene kartice
| Bušene kartice | |
|---|---|
.jpg) | |
Bušene kartice su prvi medij korišten za memoriranje podataka[1], i važna karika u razvoju računarstva.
Bušene kartice se nakon 1970-ih sve manje koriste, jer ih istiskuju drugi mediji.
Rade se od kartona, a podaci se spremaju bušenjem rupa na određenom mjestu na kartici. Svaka kartica ima definiranu najveću količinu koju može spremiti, a ona je zavisila od proizvođača.
Bušene kartice i trake bile su najjednostavnija forma digitalnog memoriranja podataka, sistem u kom rupica označava jedinicu, a njen nedostatak - nulu (ili obrnuto). Rupice su bile standardiziranih dimenzija, kao i međuprostor između njih, da ih kompjutorski čitač može pravilno obraditi. Takve trake često su bile duge i po nekoliko metara.
Izum standardne bušene kartice, pripisuje se Amerikancu Hermanu Hollerithu, koji ih je prvi put iskoristio za memoriranje statističkih podataka njujorškog odbora za zdravlje, a nakon tog i kod popisa popisa stanovništva SAD provedenog 1890.[1]
Hollerith nije počeo ni iz čega, ideju za to dobio je vidjevši Žakardov razboj[1], kog je između 1804.-05 razvio Francuz Joseph Marie Jacquard[2], iskoristivši ideju da se razboj automatski upravlja bušenim trakama, koju je razvio njegov zemljak Jacques de Vaucanson još 1745.[2]
Bušene kartice iz Žakardova razboja također su utjecale i na Engleza Charlesa Babbagea koji se njima koristio kod dizajna svoje nikad dovršene analitičke mašine.[3] Kako je on patentirao njihovo korištenje, to je postala pravna zapreka Hollerithovoj kompaniji Tabulating Machine Corporation da ih pedeset godina kasnije patentira.[1]
Hollerithova kompanija se 1928. prezvala u IBM pa su njene bušene kartice uskoro postale industrijski standard.[1]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 „History of the punch card” (engleski). TechTarget. Pristupljeno 12. 09. 2016.
- ↑ 2,0 2,1 „Jacquard loom” (engleski). Encyclopædia Britannica. Pristupljeno 12. 09. 2016.
- ↑ „Analytical Engine” (engleski). Encyclopædia Britannica. Pristupljeno 12. 09. 2016.
