Martin Heidegger

Martin Heidegger (1889–1976) – niemiecki filozof, jeden z głównych przedstawicieli egzystencjalizmu.

Czas światoobrazu

Bycie nowym jest cechą świata, który stał się obrazem.
- Źródło: s. 79
- Zobacz też: obraz, świat

Nic dziwnego, że humanizm dopiero tam wypływa na wierzch, gdzie świat staje się obrazem. (…) Charakteryzując takie właśnie rozumienie człowieka, które wyjaśnia i ocenia byt w całości, wychodząc od człowieka i do człowieka go odnosząc.
- Źródło: s. 80
- Zobacz też: humanizm

Podstawowym procesem nowożytności jest podbój świata jako obrazu.
- Źródło: s. 81

Tam, gdzie świat czyni się obrazem, byt w całości zakłada się jako coś, na co człowiek się nastawia i co chce zatem pozwać przed siebie, mieć przed sobą. Światoobraz w rozumieniu istotnym nie oznacza więc obrazu świata, lecz świat pojmowany jako obraz. W tym ujęciu byt w całości bytuje dopiero i tylko o tyle, o ile postanawia go człowiek, który przedstawia i dostawia, wytwarza. Tam, gdzie powstaje światoobraz, zapada istotna decyzja o bycie w całości. Bycia bytu poszukuje się i znajduje się je w tym, że jest on przedstawiany. (…) To nie światoobraz zmienia się z niegdyś średniowiecznego w nowożytny, to sam fakt, że świat staje się obrazem, znamionuje istotę nowożytności.
- Źródło: s. 77, 78

Ale dlaczego zajmujemy się ową nicością? Nicość jest odrzucona przez naukę i uświęcona jako nierzeczywista. Nauka nie chce nic wiedzieć o owym „nic”. Czym jest nicość? Czy nicość istnieje tylko dlatego, że istnieje „nie”, tzn. negacja? Czy też może „nie” i negacja istnieją tylko dlatego, że istnieje nicość? My uważamy: nicość jest prostą negacją całości bytu. Trwoga ujawnia nicość. To nicość sama nicoś-ciuje.
- Źródło: Richard H. Popkin, Avrum Stroll, Filozofia, Poznań 1994, s. 493.

Bycie ku śmierci.
- Źródło: Andrzej Przyłębski, Duch czy życie? Studia i szkice z filozofii niemieckiej, Wydawnictwo Naukowe WNS UAM, 2011, s. 193.

(…) dzieje oznaczają nie tyle „przeszłość” w sensie czegoś przeszłego, ale pochodzenie z niej. To, co „ma swoje dzieje”, sytuuje się w kontekście pewnego stawania się.
- Źródło: Bycie i czas, tłum. Bogdan Baran, PWN, Warszawa 1994, s. 530.

Irracjonalizm – jako opozycja do racjonalizmu – wypowiada się zerkając tylko ku Temu, na co racjonalizm jest kompletnie ślepy i obojętny.
- Źródło: Bycie i czas, tłum. Bogdan Baran, PWN, Warszawa 2013, s. 175.

Istota bytu ludzkiego zawarta jest w jego egzystencji.
- Źródło: Stefan Sarnowski, Zmierzch absolutu? Z problemów filozofii chrześcijańskiej i egzystencjalistycznej, PWN, Warszawa 1974, s. 117.

Język jest domem bycia.
- Die Sprache ist das Haus des Seins. (niem.)
- Źródło: Hanna Buczyńska-Garewicz, Milczenie i mowa filozofii, Wydawn. IFiS PAN, 2003, s. 17.

Mając na względzie poezję, objaśnienie wiersza musi dążyć do tego, by stać się zbędnym. Ostatni, ale też najtrudniejszy krok każdej wykładni polega na usunięciu się w cień z objaśnieniami wobec czystego istnienia wiersza.
- Źródło: Objaśnienia do poezji Hölderlina, tłum. Sława Lisiecka, Wydawnictwo KR, Warszawa 2004, s. 8.

Myślenie „nihilizmu” oznacza raczej stanie w tym miejscu, z którego wszelkie czyny i cała rzeczywistość naszej epoki dziejów Zachodu czerpią swój czas i swoją przestrzeń, swoją podstawę i swoje tło, swoje drogi i cele, swój porządek i jego prawomocność, swoją pewność i swoje wahanie – jednym słowem: swoją „prawdę”.
- Zobacz też: nihilizm

Umieć pytać znaczy: umieć czekać, nawet życie całe.
- Źródło: Bycie i czas
- Zobacz też: życie

Wiara, która nie jest stale wystawiana na możliwość niewiary, nie jest wiarą, ale zwykłą wygodą.
- Źródło: Wprowadzenie do metafizyki
- Zobacz też: wiara

Zapytywanie jest pobożnością myślenia.
- Źródło: Vorträge und Aufsätze, Pfullingen 1954, s. 44.

Zagrożenie człowieka nie pochodzi od niebezpiecznego, być może, dla życia działania maszyn i aparatury technicznej. Właściwe zagrożenie już dotknęło człowieka w jego istocie. Panowanie zestawu grozi tym, że człowiekowi mogłoby zostać odmówione wkroczenie w bardziej źródłowe odkrywanie, a w ten sposób także doświadczanie przekazu bardziej początkowej prawdy.
- Źródło: Pytanie o technikę w: Technika i zwrot, tłum. Janusz Mizera, Kraków 2002, s. 36.