iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.
iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.



Link to original content: https://pl.wikipedia.org/wiki/Vevey
Vevey – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Vevey

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Vevey
Ilustracja
Widok na Vevey
Herb
Herb
Państwo

 Szwajcaria

Kanton

Vaud

Okręg

Riviera-Pays-d’Enhaut

BFS Nummer

5890

Zarządzający

Laurent Ballif, Elina Leimgruber

Powierzchnia

2,40 km²

Wysokość

383 m n.p.m.

Populacja (31 grudnia 2021)
• liczba ludności
• gęstość


19738[1]
8224 os./km²

Nr kierunkowy

021

Kod pocztowy

1800

Tablice rejestracyjne

VD

Plan Vevey
Położenie na mapie Szwajcarii
Mapa konturowa Szwajcarii, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Vevey”
Ziemia46°28′N 6°51′E/46,466667 6,850000
Strona internetowa

Vevey (hist. Vivis) – miasto i gmina (commune) o charakterze turystyczno-wypoczynkowym w zachodniej Szwajcarii, w kantonie Vaud, siedziba administracyjna okręgu (district) Riviera-Pays-d’Enhaut. Leży nad Jeziorem Genewskim.

W czasie I wojny światowej powstał tutaj Szwajcarski Komitet Generalny Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce, założony przez Ignacego Jana Paderewskiego i Henryka Sienkiewicza, który tu zmarł w 1916.

Vevey jest głównym ośrodkiem regionu winiarskiego Lavaux[2]. Słynie też z jednego z większych świąt winobrania na świecie Fête des Vignerons, organizowanego cztery razy w ciągu stulecia oraz festiwalu filmów komediowych Festival Images.

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Widok na Vevey w 1839, malowidło na mice, artysta nieznany

Już XX w p.n.e. na terenie Vevey powstała osada palafitowa, wzniesiona na drewnianych palach ponad taflą jeziora (we współczesnej architekturze określana mianem konstrukcji typu pilotis).

W epoce starożytnego Rzymu powstała miejscowość o nazwie Vibiscum. Vevey jest jednym z etapów Via Francigena – szlaku pielgrzymkowego prowadzącego do Rzymu. Z tego powodu zostało wspomniane przez Sigeryka, arcybiskupa Canterbury z 990 r., jako LIII Vivaec (numer przystanku na drodze pielgrzymki licząc od wyjścia z Rzymu).

W czasie epoki feudalnej, Vevey podlegało kapitule Lozanny, a później Blonay. Następnie reżim berneński ustanowił wspólne sądownictwo z Château de Chillon.

Po rewolucji w Vaud w 1698, Vevey weszło w okres prosperity, szczególnie rozwinęło się budownictwo publiczne, powstały szpitale i muzea.

W XIX w. powstały zakłady przemysłowe specjalizujące się w produkcji maszyn (Ateliers de constructions mécaniques de Vevey), czekolady i mleka w proszku (Nestlé) oraz manufakturze tytoniowej (Rinsoz & Ormond Tabac S.A.).

Od 1994 r. rozwijany jest koncept Vevey, Ville d’Images (pl. Vevey, miasto obrazu), aby zwrócić uwagę na olbrzymią liczbę firm i instytucji zajmujących się obrazem i komunikacją wizualną, działających w dziedzinie kultury i ekonomii nad Riwierą Vaudyjską. Fundacja Vevey, Ville d’Images powstała w 1999 roku. Ma za zadanie wprowadzać strategię rozwojową, aby rozwijać i koordynować inicjatywy związane z obrazem w dziedzinie kultury, ekonomii czy turystyki.

Kultura

[edytuj | edytuj kod]
Figury nereid ujeżdżających koniki morskie nad brzegiem Jeziora Genewskiego
Muzeum Żywności (Musée de l'Alimentation)
  • Szwajcarskie Muzeum Aparatów Fotograficznych (Musée suisse de l’appareil photographique) – w 1971 r. Vevey gościło wielką wystawę dotyczącą historii fotografii skupioną wokół znanej kolekcji Michaela Auera. Sukces ekspozycji zrodził pomysł utworzenia muzeum. Założone przez Claude'a-Henry Forneya, zostało otwarte w 1979 r. Początkowo zlokalizowane w apartamencie przy Grand Place nr 5, zostało przeniesione w 1989 r. do XVIII-wiecznego budynku przy Ruelle des Anciens-Fossés, odnowionego przez architekta H. Fovanna i urządzonego przez S. i D. Tcherdyne, muzeografów. Wybór tej zabytkowej elewacji był podyktowany obecnością podziemnego przejścia łączącego ją z sąsiednim budynkiem przy Grande Place, co w przyszłości pozwoliłoby na rozbudowanie instytucji. Istotnie zrealizowano ten plan w 2001 r. pod kierunkiem architekta Joëla Brönnimanna. Muzeum podlega miastu Vevey i jest wspierane dotacjami ze Związku Przyjaciół Szwajcarskiego Muzeum Aparatów Fotograficznych i fundacji o tej samej nazwie
  • Muzeum Żywności (Musée de l'Alimentation)
  • Muzeum Jenisch (Musée Jenisch) – obejmuje Muzeum Sztuki oraz kantonalny gabinet rycin, w którym znajdują się zbiory Pierre'a Deckera z unikatową kolekcją rycin Dürera i Rembrandta. Podarowany w 1987 r. przez Oldę Kokoschkę, wdowę po artyście, zbiór Fondation Oskar Kokoschka obejmuje ponad 800 dzieł. Muzeum wystawia także Kolekcję Sztuki Nestlé (La Collection d’Art Nestlé)
  • Muzeum historyczne Vevey (Musée historique de Vevey)
  • Muzeum Bractwa Winiarskiego (Musée de la vigne et du vin)

Muzyka

[edytuj | edytuj kod]

Od 1963 w Vevey odbywa się co dwa lata Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Clary Haskil[3].

Teatry

[edytuj | edytuj kod]
  • Théâtre de Vevey
  • Théâtre de l'Oriental
  • Théâtre de poche de la Grenette
  • Espace Guinguette

związane z miastem

[edytuj | edytuj kod]
  • Charlie Chaplin ostatnich 25 lat swego życia spędził tutaj, jego pomnik naturalnej wielkości znajdujący się na nadbrzeżnym bulwarze, jest ulubionym miejscem wykonywania pamiątkowych fotografii przez turystów,

Turystyka

[edytuj | edytuj kod]

Religia

[edytuj | edytuj kod]

Kościoły:

Edukacja

[edytuj | edytuj kod]
  • Wyższa Szkoła Sztuki Stosowanej w Vevey (École supérieure d'arts appliqués de Vevey)

Gospodarka

[edytuj | edytuj kod]
  • Nestlé – międzynarodowa korporacja z branży spożywczej

Współpraca

[edytuj | edytuj kod]

Miejscowości partnerskie:

Transport

[edytuj | edytuj kod]

Przez teren miasta przebiegają autostrada A9 oraz drogi główne nr 9 i nr 12.

W mieście znajduje się stacja kolejowa Vevey.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bundesamt für Statistik, Ständige Wohnbevölkerung nach Staatsangehörigkeitskategorie, Geschlecht und Gemeinde, definitive Jahresergebnisse, 2020 – 2020 | Tabelle [online], Bundesamt für Statistik, 1 września 2021 [dostęp 2022-05-16] (niem.).
  2. Suisse. Guide vert Michelin. Michelin et Cie, 1985, s. 192. ISBN 2-06-005-602-0.
  3. Finalists Prize & Jury. (ang.) clara-haskil.ch [dostęp 2019-08-12]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]