Ta strona została zamknięta i pozostawiona jedynie dla historycznego odniesienia. Jeśli chcesz wznowić dyskusję dotyczącą statusu tej strony, zasięgnij opinii społeczności w Kawiarence.
Archeologia w polskojęzycznej Wikipedii
Archeologia - nauka, której celem jest odtwarzanie społeczno-kulturowej przeszłości człowieka na podstawie znajdujących się w ziemi, na ziemi lub w wodzie źródeł archeologicznych, czyli materialnych pozostałości działań ludzkich.
Schorzenia kręgosłupa oraz stawów, a także urazy układu kostnego - to najczęstsze schorzenia wczesnośredniowiecznych mieszkańców Kałdusa i Gruczna (woj. kujawsko-pomorskie). Takie dane to efekt studiowania ponad 2 tys. szkieletów odkrytych na cmentarzyskach w pobliżu tych osad. Ciężka praca fizyczna, nieprawidłowe odżywianie a także złe warunki higieniczne były przyczynami dolegliwości.
Na 4000 lat wydatowali naukowcy z Indii wiek przypadkowego znaleziska, jakim był odnaleziony w ziemi zestaw miedzianych przedmiotów. Odkryli też nowe stanowisko archeologiczne. Jak wyjaśnił Rakesh Tewari, szef Urzędu Archeologii stanu Uttar Pradesh, miedziany skarb o łącznej wadze 25 kilogramów składa się z różnych starożytnych artefaktów. W jego skład wchodzą dłuta, płaskie topory, haczykowate groty strzał, antropomorficzne figurki i pierścienie. Odkrycia dokonano w pobliżu wioski Udaipurwa w regionie Auraiya, w stanie Uttar Pradesh w północnych Indiach.
Ludzkie szczątki noszące ślady tzw. praktyk antywampirycznych odkryli archeolodzy pracujący pod kierunkiem prof. dr hab. Wojciecha Chudziaka z UMK w Toruniu na wczesnośredniowiecznym cmentarzysku w Kałdusie, na południowy zachód od Chełmna. Zdaniem naukowców, tego typu groby dowodzą, że średniowieczny człowiek żył w świecie wypełnionym irracjonalnymi lękami.
Od dzieciństwa pasjonował się starożytnym Egiptem. Ukończył Lycée Louis-le-Grand w Paryżu, a następnie egiptologię w École des Hautes Études. W 1872 został profesorem Collège de France. W 1880 stanął na czele Institut Français d'Archaeologie Orientale - francuskiej misji archeologicznej w Egipcie. Brał udział w odkryciach grobów w Deir el-Bahari.
Autor monumentalnego dzieła Histoire des peuples de l'Orient ancien. Jako pierwszy przetłumaczył i wydał Teksty Piramid. Był dyrektorem Muzeum Egipskiego w Bulak, a następnie w Kairze, które stworzył Auguste Mariette. Maspero wydał pięćdziesiąt tomów Catalogue Général, w których skatalogował zabytki kairskiego muzeum. W latach 1881-1886 i 1899-1914 był szefem Egipskiej Służby Starożytności w Kairze.
Siekierka z tulejką i topory ze zwisającym obuchem
Kultura grobów zrębowych (ros. kultura srubna) - jest to kultura archeologicznaepoki brązu. Jej nazwa pochodzi od charakterystycznej formy pochówku wewnątrz komór zbudowanych z pali drewnianych ułożonych na zrąb.
Ukształtowaniu się kultury grobów zrębowych w XVIII wieku p.n.e. towarzyszyło zerwanie z metalurgicznymi ośrodkami północnokaukaskimi. Powstała ona na stepachnadwołżańskich, skąd zaczęła się ona rozprzestrzeniać w kierunku zachodnim. Jej pojawienie się miało miejsce w czasie zniszczenia dawnych twierdz znajdujących się w miejscowościach Livencovka i Karatajevo, należących do ludności kultury ceramiki wielowałeczkowej, co wskazuje na niepokojowy charakter ludności zrębowej. Niektórzy badacze wiążą kulturę grobów zrębowych z Kimmerami.
Omawianą kulturę datuje się według lat kalibrowanych na około 1800-1300 p.n.e. Dawniej wyróżniano jeszcze fazę młodszą tej jednostki kulturowej datowaną na XIV-VIII wiek p.n.e, zaś obecnie poszczególne grupy związane z tym okresem, określa się mianem odrębnych kultur postzrębowych (kultura chwalińska, kultura sabatinowska, kultura białozierska)...
Złoża soli położone są na wysokości 900–1200 m n.p.m., czyli przynajmniej 450 metrów nad lustrem wody w jeziorze Hallstatt. Ciągną się one wzdłuż północnej krawędzi Alp i posiadają 45% zawartości soli, przy czym złoża wydobywane w okresie halsztackim posiadały aż 70–84% zawartości czystej soli. Historia badań nad tą kopalnią sięga aż pierwszej połowy XIX wieku. Była ona badana w latach 1824–1831, 1846–1863, 1937–1939. Eksploatację złóż metodą górniczą zaczęto już w połowie VIII wieku p.n.e. i kontynuowano ją aż po czasy nowożytne. Kopalnia składa się z trzech grup wyrobisk: zachodniego, wschodniego i północnego...
Dobrze wykonany rysunek ostrza trzoneczkowatego pochodzącego z kultury świderskiej. Bardzo ważne jest to, że przedstawiono skalę oraz istnieje odpowiednia ilość fal odbicia, co sprawia, że rysunek jest przejrzysty. Autorem jest Albin L.
Jeśli chcesz pomóc w rozwoju artykułów związanych z archeologią na Wikipedii zapoznaj sie z zasadami ich tworzenia oraz z obowiązującymi regułami jakie tutaj panują. Oto kilka pomocnych linków, które pozwolą Ci odnaleźć się w świecie Wikipedii i Archeologii :
