iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.
iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.



Link to original content: https://pl.wikipedia.org/wiki/Marino_Pušić
Marino Pušić – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Marino Pušić

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marino Pušić
Data i miejsce urodzenia

18 sierpnia 1971
Mostar, Jugosławia

Obywatelstwo

holenderskie

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Szachtar Donieck (trener)

Kariera juniorska
Lata Klub
FK Velež Mostar
FK Crvena zvezda
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1989–1990 De Graafschap 0 (0)
1990 Go Ahead Eagles 0 (0)
1990–1991 FK Crvena zvezda 0 (0)
1991–1992 FK Velež Mostar ? (?)
1992–1993 De Graafschap 0 (0)
1993–1994 VV Rheden ? (?)
1994–1995 1. FC Köln II ? (?)
1995–1996 KAS Eupen 6 (0)
1996–2000 SV Babberich ? (?)
Doc Shop (futsal)
LZV (futsal)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
LZV (futsal)
2007–2008 FC Blok/Carrillion Boys (futsal)
2009–2010 Leekster Eagles (futsal)
2010–2013 SBV Vitesse/AGOVV (juniorzy)
2013–2014 NAC Breda (asystent)
2015 Inter Baku (asystent)
2015–2018 FC Twente (asystent)
2018–2019 FC Twente
2019–2021 AZ Alkmaar (asystent)
2021–2023 Feyenoord (asystent)
2023– Szachtar Donieck
  1. Aktualne na: 15 grudnia 2023. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Marino Pušić (ur. 18 sierpnia 1971 w Mostarze) – holenderski piłkarz i trener pochodzenia bośniackiego występujący na pozycji pomocnika, obecnie prowadzi Szachtar Donieck.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek klubów FK Velež Mostar i FK Crvena zvezda. Karierę piłkarską rozpoczął w holenderskim De Graafschap, dla którego zadebiutował w seniorskiej drużynie 3 września 1989, wchodząc na boisko jako zmiennik na ostatnie piętnaście minut w meczu pierwszej rundy Pucharu Holandii na wyjeździe z Markenem (0:3). W połowie 1990 roku przeniósł się do Go Ahead Eagles, ale nie udało mu się przebić do podstawowego składu. W następnym roku wrócił do Jugosławii, gdzie został piłkarzem FK Crvena zvezda. Sezon 1991/92 spędził w FK Velež Mostar, ale w związku z rozpoczęciem wojny w Bośni i Hercegowinie w 1992 wrócił do De Graafschap, skąd po roku przeszedł do VV Rheden. W sezonie 1994/95 występował w drugiej drużynie 1. FC Köln. W sezonie 1995/96 rozegrał 6 meczów w barwach KAS Eupen. Do końca kariery grał w SV Babberich oraz w futsalowych klubach Doc Shop i LZV.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery sportowej przez siedemnaście lat pracował w internacie dla młodzieży z problemami wychowawczymi. Również trenował futsalowe kluby LZV i FC Blok/Carrillion Boys. Następnie pracował jako trener w akademii piłkarskiej SBV Vitesse/AGOVV oraz pomagał trenować w klubach NAC Breda, Inter Baku i FC Twente. W dniu 18 października 2017 roku został mianowany na stanowisko tymczasowego głównego trenera Twente po odejściu René Hake. 29 października 2017 roku nowym głównym trenerem został Gertjan Verbeek, a Pušić powrócił do roli asystenta. Kiedy 26 marca 2018 roku Verbeek został zwolniony, Pušić ponownie został pełnić obowiązki głównego trenera[1]. Pod jego przywództwem Twente zajęło ostatnie miejsce i spadło z Eredivisie. Ale w następnym sezonie 2018/19 klub zdobył tytuł Eerste divisie i wrócił do Eredivisie. Następnie, 7 maja 2019 roku rozwiązano jego kontrakt, który obowiązywał jeszcze przez jeden sezon, choć Pušić został uznany za najlepszego trenera sezonu 2018/19 w Eerstedivisie.

28 maja 2019 roku ogłoszono, że Pušić zostanie asystentem głównego trenera Arne Slota w AZ Alkmaar. W 2021 roku Pušić wraz z głównym trenerem przeniósł się do pracy w Feyenoordzie, z którym wywalczył tytuł mistrzowski w sezonie 2022/23. 24 października 2023 stał na czele Szachtara Donieck[2].

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy trenerskie

[edytuj | edytuj kod]
FC Twente
Feyenoord (asystent)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Gertjan Verbeek ontslagen als trainer van FC Twente. ad.nl, 2018-03-26. [dostęp 2023-12-15]. (niderl.).
  2. Офіційно: Маріно Пушич – новий головний тренер Шахтаря [online], UA-Футбол, 24 października 2023 [dostęp 2023-12-11] (ukr.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]