Maiden Voyage
| Wykonawca albumu studyjnego | ||||
| Herbiego Hancocka | ||||
| Wydany | ||||
|---|---|---|---|---|
| Nagrywany |
17 marca 1965, Van Gelder Studio, Englewood Cliffs, New Jersey | |||
| Gatunek | ||||
| Długość |
42:04 | |||
| Wydawnictwo | ||||
| Producent | ||||
| Oceny | ||||
| Album po albumie | ||||
| ||||
Maiden Voyage – piąty album studyjny amerykańskiego pianisty i kompozytora jazzowego Herbiego Hancocka, wydany z numerem katalogowym BLP 4195 i BST 84195 w 1965 roku nakładem Blue Note Records[1][2][3].
Powstanie
[edytuj | edytuj kod]Materiał na płytę został zarejestrowany 17 marca 1965 roku przez Rudy'ego Van Geldera w należącym do niego studiu (Van Gelder Studio) w Englewood Cliffs w stanie New Jersey. Produkcją płyty zajął się Alfred Lion[3].
Utwór tytułowy powstał w oparciu o rytm wykorzystany uprzednio w podkładzie dźwiękowym, skomponowanym przez Hancocka na zamówienie Herman Edel Associates do reklamy telewizyjnej perfum męskich marki Yardley[4]. Początkowo muzyk nie wiedział, jak zatytułować kompozycję, toteż jej roboczy tytuł brzmiał TV Jingle[5]. Pomysł podrzuciła mu przyjaciółka jego młodszej siostry, której muzyka stworzona na potrzeby nowego albumu skojarzyła się z podróżą morską. Tak powstał tytuł Maiden Voyage[6], co oznacza m.in. „dziewiczy rejs”, w jaki udaje się świeżo zwodowany okręt. Jak Hancock wspomniał w swojej autobiografii, kawałek ten jest jego ulubionym utworem ze wszystkich, jakie napisał[7].
Recepcja i wpływ
[edytuj | edytuj kod]Wraz z Empyrean Isles z 1964 roku longplay zaliczany jest do „klasycznych albumów” jazzowych lat 60. Kompozycje Maiden Voyage i Dolphin Dance stały się standardami jazzowymi[8]. Po latach wykorzystywał je sam Hancock, np. zamieścił obie w repertuarze płyty Dedication (1974)[9].
W The Penguin Guide to Jazz album wyróżniono najwyższą oceną, stwierdzając, że Maiden Voyage to „kolosalne osiągnięcie człowieka, który wciąż miał zaledwie 24 lata”[10]. Natomiast w recenzji albumu Stephen Thomas Erlewine z AllMusic wystawił płycie maksymalną notę i napisał, iż „Maiden Voyage prezentuje Herbiego Hancocka u szczytu sił twórczych”, oraz że „prawdopodobnie jest to jego najświetniejsze dokonanie z lat 60., zachowujące doskonałą równowagę pomiędzy przystępnym, pełnym liryzmu jazzem a nie stroniącym od podejmowania wyzwań hard bopem”[2].
Lista utworów
[edytuj | edytuj kod]Opracowano na podstawie materiału źródłowego[1][2][3].
Wydanie LP
Strona A
| Nr | Tytuł utworu | Muzyka | Długość |
|---|---|---|---|
| 1. | „Maiden Voyage” | Herbie Hancock | 7:57 |
| 2. | „The Eye of the Hurricane” | Hancock | 6:01 |
| 3. | „Little One” | Hancock | 8:47 |
| 22:45 | |||
Strona B
| Nr | Tytuł utworu | Muzyka | Długość |
|---|---|---|---|
| 1. | „Survival of the Fittest” | Hancock | 10:03 |
| 2. | „Dolphin Dance” | Hancock | 9:16 |
| 19:19 | |||
Twórcy
[edytuj | edytuj kod]Opracowano na podstawie materiału źródłowego[1][2][3].
Muzycy:
- Herbie Hancock – fortepian
- Ron Carter – kontrabas
- George Coleman – saksofon tenorowy
- Freddie Hubbard – trąbka
- Tony Williams – perkusja
Produkcja:
- Alfred Lion – produkcja muzyczna
- Rudy Van Gelder – inżynieria dźwięku
- Reid Miles – fotografia na okładce, projekt okładki
- Nora Kelly – liner notes
- Michael Cuscuna – produkcja muzyczna (reedycja z 1999)
- Bob Blumenthal – liner notes (1999)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Greg Simmons: Herbie Hancock "Maiden Voyage" review. www.allaboutjazz.com, 20 czerwca 2014. [dostęp 2015-08-26]. (ang.).
- ↑ a b c d e Stephen Thomas Erlewine: Herbie Hancock "Maiden Voyage" review. www.allmusic.com. [dostęp 2015-08-26]. (ang.).
- ↑ a b c d Herbie Hancock "Maiden Voyage" w Discogs. www.discogs.com. [dostęp 2015-08-26]. (ang.).
- ↑ Herbie Hancock, Lisa Dickey: Herbie Hancock. Autobiografia legendy jazzu. Sine Qua Non, 2015, s. 104. ISBN 978-83-7924-344-0. (pol.).
- ↑ Herbie Hancock, Lisa Dickey: Herbie Hancock. Autobiografia legendy jazzu. Sine Qua Non, 2015, s. 105. ISBN 978-83-7924-344-0. (pol.).
- ↑ Herbie Hancock, Lisa Dickey: Herbie Hancock. Autobiografia legendy jazzu. Sine Qua Non, 2015, s. 106. ISBN 978-83-7924-344-0. (pol.).
- ↑ Herbie Hancock, Lisa Dickey: Herbie Hancock. Autobiografia legendy jazzu. Sine Qua Non, 2015, s. 103. ISBN 978-83-7924-344-0. (pol.).
- ↑ Ian Carr, Digby Fairweather, Brian Priestley: The Rough Guide to Jazz (Second Edition). Rough Guides, 2000, s. 320. ISBN 1-85828-528-3. (ang.).
- ↑ Richard S. Ginell: Herbie Hancock "Dedication" review. www.allmusic.com. [dostęp 2015-08-26]. (ang.).
- ↑ Richard Cook, Brian Morton: The Penguin Guide to Jazz Recordings. Penguin, 2008, s. 641. ISBN 83-87422-05-3. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Strona oficjalna Herbiego Hancocka (ang.)
- Herbie Hancock w AllMusic (ang.)
- Herbie Hancock w All About Jazz (ang.)
- Herbie Hancock w Discogs (ang.)