iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.
iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.



Link to original content: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kazimierz_Gurda
Kazimierz Gurda – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Kazimierz Gurda

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Gurda
Ilustracja
Kazimierz Gurda (2018)
Herb duchownego Iesu, in Te confido
Jezu, ufam Tobie
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

20 sierpnia 1953
Książnice Wielkie

Biskup diecezjalny siedlecki
Okres sprawowania

od 2014

Delegat apostolski ds. obrządku bizantyńsko-słowiańskiego
Okres sprawowania

od 2014

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

11 czerwca 1978

Nominacja biskupia

18 grudnia 2004

Sakra biskupia

5 lutego 2005

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

5 lutego 2005

Miejscowość

Kielce

Miejsce

katedra kielecka

Konsekrator

Kazimierz Ryczan

Współkonsekratorzy

Edward Materski
Marian Florczyk

Kazimierz Gurda (ur. 20 sierpnia 1953 w Książnicach Wielkich) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych i patrystycznych, rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Kielcach w latach 1998–2005, biskup pomocniczy kielecki w latach 2005–2014, biskup diecezjalny siedlecki od 2014, delegat apostolski ds. obrządku bizantyńsko-słowiańskiego od 2014.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 20 sierpnia 1953 w Książnicach Wielkich. Pochodzi z tej samej rodziny co inny biskup pomocniczy kielecki Jan Gurda. W 1972 ukończył Liceum Ogólnokształcące w Proszowicach i złożył egzamin dojrzałości[1][2]. W latach 1972–1978 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Kielcach[2]. Święceń prezbiteratu udzielił mu 11 czerwca 1978 w kościele w Kazimierzy Małej biskup diecezjalny kielecki Jan Jaroszewicz[2][3]. Inkardynowany został do diecezji kieleckiej[4]. Studia specjalistyczne odbył w Instytucie Patrystycznym Augustinianum przy Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie. W 1985 uzyskał licencjat, a w 1988 doktorat z teologii i patrystyki[1][4].

W latach 1978–1979 pracował jako wikariusz w parafii św. Jana Apostoła i Ewangelisty w Pińczowie, a w latach 1979–1981 w parafii św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny w Bielinach[4][5]. W latach 1996–1998 był proboszczem parafii św. Józefa w Zagnańsku[4]. W 1989 został zatrudniony w Wyższym Seminarium Duchownym w Kielcach jako wykładowca patrologii i języka łacińskiego oraz ojciec duchowny alumnów I i II roku[1]. W latach 1998–2005 sprawował urząd rektora kieleckiego seminarium[6]. W 1994 został obrońcą węzła w trybunale diecezjalnym. W 1998 wszedł w skład rady kapłańskiej[4]. Otrzymał godność kapelana Jego Świątobliwości[1].

18 grudnia 2004 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym diecezji kieleckiej ze stolicą tytularną Cusira[4][7]. Święcenia biskupie otrzymał 5 lutego 2005 w katedrze w Kielcach[8]. Udzielił mu ich biskup diecezjalny kielecki Kazimierz Ryczan z towarzyszeniem emerytowanego biskupa diecezjalnego radomskiego Edwarda Materskiego i biskupa pomocniczego kieleckiego Mariana Florczyka[3][8]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Iesu, in Te confido” (Jezu, ufam Tobie)[9]. W kurii diecezjalnej objął urząd wikariusza generalnego, został dyrektorem Wydziału Duszpasterstwa Ogólnego, przewodniczącym diecezjalnej Rady Ekumenicznej oraz cenzorem pism, publikacji i programów radiowych. Należał także do kolegium konsultorów, rady kapłańskiej i rady duszpasterskiej[5].

Decyzją papieża Franciszka 16 kwietnia 2014 został przeniesiony na urząd biskupa diecezjalnego diecezji siedleckiej[10][11]. Diecezję objął kanonicznie 23 maja 2014[12], a 24 maja 2014 odbył ingres do katedry Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Siedlcach[13]. W 2014 został delegatem apostolskim ds. obrządku bizantyńsko-słowiańskiego[14].

W ramach Konferencji Episkopatu Polski objął funkcję przewodniczącego Komisji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego. Został również członkiem Komisji Mieszanej Biskupi – Wyżsi Przełożeni Zakonni[15].

W 2020 konsekrował biskupa pomocniczego siedleckiego Grzegorza Suchodolskiego[3].

Wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

W 2006 nadano mu honorowe obywatelstwo gminy Koszyce[16].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Nota biograficzna Kazimierza Gurdy na stronie diecezji kieleckiej. diecezja.kielce.pl (arch.). [dostęp 2014-05-23].
  2. a b c W. Burzawa. W cichej służbie. „Niedziela”. 1/2009 (edycja kielecka). ISSN 0208-872X. [dostęp 2013-08-18]. 
  3. a b c Kazimierz Gurda. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2020-06-01]. (ang.).
  4. a b c d e f Nomina di Ausiliare di Kielce (Polonia). press.vatican.va, 2004-12-18. [dostęp 2014-04-16]. (wł.).
  5. a b Ingres bp. Gurdy do katedry siedleckiej. episkopat.pl (arch.), 2014-05-21. [dostęp 2016-10-18].
  6. Historia seminarium. wsd.kielce.pl. [dostęp 2016-01-01].
  7. Komunikat. episkopat.pl (arch.), 2004-12-18. [dostęp 2016-05-15].
  8. a b Ks. Kazimierz Gurda wyświęcony na biskupa pomocniczego diecezji kieleckiej. ekai.pl (arch.), 2005-02-05. [dostęp 2020-07-01].
  9. Kazimierz Gurda na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl. [dostęp 2016-10-18].
  10. Nomina del Vescovo di Siedlce (Polonia). press.vatican.va, 2014-04-16. [dostęp 2014-04-16]. (wł.).
  11. Legnica: bp Stefan Cichy przechodzi na emeryturę. Bp Zbigniew Kiernikowski – biskupem legnickim. Siedlce: bp Kazimierz Gurda – biskupem siedleckim. episkopat.pl (arch.), 2014-04-16. [dostęp 2016-07-22].
  12. M. Czubak: Bp Kazimierz Gurda objął kanonicznie diecezję siedlecką. podlasie24.pl, 2014-05-23. [dostęp 2014-05-23].
  13. Ingres bp. Kazimierza Gurdy. ekai.pl (arch.), 2014-05-24. [dostęp 2020-07-01].
  14. A.G. Miziński (red.): 100-lecie Konferencji Episkopatu Polski. Księga jubileuszowa. Kielce: Wydawnictwo Jedność, 2019, s. 264. ISBN 978-83-8144-179-7. [dostęp 2021-03-14].
  15. Nowi biskupi diecezjalni w Siedlcach i Legnicy. episkopat.pl (arch.), 2014-04-16. [dostęp 2016-10-18].
  16. Honorowi Obywatele gminy Koszyce. koszyce.gmina.pl. [dostęp 2014-04-18].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]