Hunedoara
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Okręg | |||
Mer |
Dan Bobouțanu↗ | ||
Powierzchnia |
97 km² | ||
Populacja • liczba ludności • gęstość |
| ||
Kod pocztowy |
331006–331167 | ||
Położenie na mapie okręgu Hunedoara | |||
Położenie na mapie Rumunii | |||
45°46′N 22°55′E/45,766667 22,916667 | |||
Strona internetowa |
Hunedoara (węg. Vajdahunyad, niem. Eisenmarkt) – miasto w okręgu Hunedoara, w Siedmiogrodzie, w Rumunii, nad rzeką Cemą. Liczy 79 235 mieszkańców na powierzchni 97 km². Znane jest głównie z gotyckiego zamku Jana Hunyadyego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Symbol Hunedoary oraz węgierskiego panowania w Siedmiogrodzie, hunedoarski zamek, powstał w XV wieku (jego kopia – zamek Vajdahunyad, znajduje się w Budapeszcie). Samo miasto jest znane jednak od XIV wieku. Szybszy rozwój osady datuje się od rewolucji przemysłowej, gdy w Hunedoarze założono pierwszą hutę żelaza.
W czasach Nicolae Ceaușescu okolice miasta przekształcono w wielki kombinat górniczo-hutniczy. Obejmował on – oprócz zespołu wielkich pieców – także stalownię o 10 piecach systemu Siemensa-Martena, koksownię oraz osobno na wschód od miasta położoną walcownię. Połowa zużywanej tu rudy żelaza pochodziła z okolicznych kopalń oraz zakładów wydobywczych w rumuńskim Banacie (głównie ok. 35% syderyty i limonity), drugą połowę stanowił import z Ukrainy[1].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]Gospodarka
[edytuj | edytuj kod]W mieście rozwinął się przemysł hutniczy, chemiczny, materiałów budowlanych oraz spożywczy[2].
Dostępność komunikacyjna
[edytuj | edytuj kod]Hunedoara położona jest na uboczu ważnych szlaków transportowych. Drogi krajowe nr 7 i 66 omijają miasto. W Hunedoarze ma początek linia kolejowa do Simerii (długość 16 km). Trudna dostępność komunikacyjna miasta oraz względy historyczne zadecydowały o umieszczeniu stolicy okręgu Hunedoara w sąsiedniej Devie.
Miasta partnerskie
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Berezowski Stanisław: Region Hunedoary, w: „Poznaj Świat” R. X, nr 4 (113), kwiecień 1962, s. 27–30.
- ↑ Hunedoara, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-07-10] .