iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.
iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.



Link to original content: https://pl.wikipedia.org/wiki/Gerty_Cori
Gerty Cori – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Gerty Cori

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gerty Cori
Gerty Radnitz
Ilustracja
Państwo działania

Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

15 sierpnia 1896
Praga

Data i miejsce śmierci

26 października 1957
Saint Louis

Specjalność: biochemia
Alma Mater

Uniwersytet Karola

Uczelnia

Washington University in St. Louis

Nagrody

Nagroda Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny

Gerty Theresa Cori z domu Radnitz (ur. 15 sierpnia 1896 w Pradze, zm. 26 października 1957 w Saint Louis w stanie Missouri) – amerykańska biochemiczka. W 1947 roku razem z mężem Carlem Corim otrzymała Nagrodę Nobla w zakresie fizjologii i medycyny za badania nad glikogenolizą. W 1928 roku przyjęła obywatelstwo amerykańskie.

Biogram

[edytuj | edytuj kod]

Podstawowe wykształcenie uzyskała w wyniku kształcenia domowego. W latach 1906–1912 uczęszczała do żeńskiego liceum. W 1914 roku zdała egzamin do Tetschen Realgymnasium. W 1920 roku doktoryzowała się z medycyny na Uniwersytecie Praskim. W tym samym roku wyszła za mąż za Carla Coriego. W roku 1922 wraz z mężem wyjechała do USA.

Pracowali razem – od 1931 r. aż do śmierci Gerty małżeństwo kierowało laboratorium na Uniwersytecie Waszyngtona w Saint Louis. W 1936 r. odkryli w jaki sposób organizm przemienia glikogen w cukier. 1939 r. jako pierwsi wyprodukowali glikogen w próbówce[1].

10 grudnia 1947 roku Gerty i Carl zostali nagrodzeni Nagrodą Nobla. W tym samym roku uzyskała stanowisko profesora biochemii.

W 1948 American Chemical Society przyznało jej Garvan Medal[2].

Dyskryminacja ze względu na płeć

[edytuj | edytuj kod]

Przez niemal 25 lat Gerty Cori zatrudniona była jako asystentka patologa. Zdarzało się, że nie wypłacano jej wynagrodzenia za wykonaną pracę. Jej dostęp do wyposażenia laboratoriów uniwersyteckich był ograniczony. Pomimo tego, że miała wykształcenie i doświadczenie równorzędne ze swoim równoletnim mężem, została profesorem 16 lat później niż on[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rachel Swaby, "Upór i przekora. 52 kobiety, które odmieniły naukę i świat", 2017.
  2. Francis P. Garvan-John M. Olin Medal - American Chemical Society [online], American Chemical Society [dostęp 2018-10-10] (ang.).
  3. Kronika kobiet, Marian B Michalik (red.), Maria Żmigrodzka-Wolska (red.), Warszawa: Wydawnictwo Kronika, 1993, s. 521, ISBN 83-900331-5-1, OCLC 835351748.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]