Forszmak

Ten artykuł od 2015-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji: termin „forszmak” występuje w kilku odmiennych znaczeniach kulinarnych.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Forszmak (od niem. Vorschmack, Vorgeschmack)^[1] – przystawka, najczęściej do głównego dania.

W zależności od miejsca i czasu może to być np. zapiekanka ziemniaczana przygotowywana na bazie pieczonego mięsa, śledzi, bulionu, cebuli i jajek, całość posypana tartym żółtym serem, z dodaną do smaku oliwą i pieprzem^[2]^[3].

Zapiekankę wykłada się na półmisek do śledzi i ozdabia kawałkami jajka ugotowanego na twardo^[4]. Forszmak występuje w książce kucharskiej Lucyny Ćwierczakiewiczowej^[5].

Jedną z wersji jest forszmak lubelski — rodzaj gulaszu, regionalne danie jednogarnkowe podawane przy różnych okazjach bez dodatku ziemniaków^[6].

Zobacz też

Przypisy

↑ „Potrawa z siekanego śledzia, mięsa, masła, kartofli i jaj, podawana jako przystawka (niem. Vorschmack = przedsmak)” (Kwiryna Handke, Hanna Popowska-Taborska, Irena Galster: Nie dajmy zginąć słowom: rzecz o odchodzącym słownictwie, 1996, s. 109).
↑ „Forszmak – wszelkiego rodzaju zapiekanki, najczęściej z mielonych mięs z dodatkiem ziemniaków, warzyw, śledzi” (Hanna Szymanderska: Na polskim stole, przepisy i tradycje szlacheckie, 2005, s. 368); „Przystawka ta była popularna na wschodzie i nazywała się forszmak” (Szura Czajkowska: Yidishe vort, 2003).
↑ „Forszmak – zapiekanka sporządzana z różnego rodzaju składników: mięsa, ziemniaków, jarzyn, pieczywa, ryb. Usiekanej drobno pieczonej cielęciny szklankę dobrze napełnioną, tyleż przetartych ugotowanych kartofli” (Andrzej Kozioł: Polski słownik kuchenny i biesiadny, 2002, s. 68).
↑ "Ta potrawa podaje się na śniadanie lub po wódce przed zupą; jada się ją również na zimno z octem i oliwą" (Ni to pasztet, ni zapiekanka. Forszmak według Ćwierciakiewiczowej).
↑ Maja i Jan Łozińscy: Historia polskiego smaku, Warszawa: PWN, s. 282; Forszmak według Ćwierciakiewiczowej.
↑ Forszmak lubelski.

[1] „Potrawa z siekanego śledzia, mięsa, masła, kartofli i jaj, podawana jako przystawka (niem. Vorschmack = przedsmak)” (Kwiryna Handke, Hanna Popowska-Taborska, Irena Galster: Nie dajmy zginąć słowom: rzecz o odchodzącym słownictwie, 1996, s. 109).

[2] „Forszmak – wszelkiego rodzaju zapiekanki, najczęściej z mielonych mięs z dodatkiem ziemniaków, warzyw, śledzi” (Hanna Szymanderska: Na polskim stole, przepisy i tradycje szlacheckie, 2005, s. 368); „Przystawka ta była popularna na wschodzie i nazywała się forszmak” (Szura Czajkowska: Yidishe vort, 2003).

[3] „Forszmak – zapiekanka sporządzana z różnego rodzaju składników: mięsa, ziemniaków, jarzyn, pieczywa, ryb. Usiekanej drobno pieczonej cielęciny szklankę dobrze napełnioną, tyleż przetartych ugotowanych kartofli” (Andrzej Kozioł: Polski słownik kuchenny i biesiadny, 2002, s. 68).

[4] "Ta potrawa podaje się na śniadanie lub po wódce przed zupą; jada się ją również na zimno z octem i oliwą" (Ni to pasztet, ni zapiekanka. Forszmak według Ćwierciakiewiczowej).

[5] Maja i Jan Łozińscy: Historia polskiego smaku, Warszawa: PWN, s. 282; Forszmak według Ćwierciakiewiczowej.

[6] Forszmak lubelski.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]