Fengguo si

Fengguo si 奉国寺

Główna oś klasztoru
Państwo	Chiny
Miejscowość	Yixian
Rodzaj klasztoru	klasztor buddyjski
Prowincja	Liaoning
Typ zakonu	męski
Materiał budowlany	drewno, cegła
Data budowy	1020
Położenie na mapie Chin Fengguo si 奉国寺
41°32′34″N 121°14′33″E

Daxiongbao

Budda Wipaśin, dwie figury bodhisattwów-służących oraz figura Obrońcy

Fengguo si (Klasztor Oddania Państwu, chiń. upr. 奉国寺; chiń. trad. 奉國寺; pinyin Fèngguósì) – chiński klasztor. W kompleksie znajduje się największy drewniany klasztorny budynek w Chinach.

Historia klasztoru

Budowę klasztoru rozpoczęto w 1020 roku, a ukończono w 1025 roku w okresie panowania dynastii Liao (915–1125). Znajduje się on w powiecie Yixian, w mieście Jinzhou, w prowincji Liaoning. Wiadomo ze steli, znajdującej się na terenie klasztoru, że uprzednio na tym miejscu znajdował się klasztor Xianxi. Założycielem klasztoru był Jiao Xiyun – emerytowany intelektualista i uczony. Konstrukcja była nadzorowana przez mnicha o nazwisku Qinghui.

Klasztor był sukcesywnie rozbudowywany, ale przechodził również ciężkie chwile, nawet przestawał być używany. W 1107 roku mnich Yizhuo rozpoczął prace przy renowacji klasztoru i kompletowaniu buddyjskich wyobrażeń. Prace ukończono już po jego śmierci, dopiero w 1140 roku.

W roku 1290 klasztor uległ dużym zniszczeniom podczas trzęsienia ziemi. Pieniądze na jego odbudowę zostały darowane przez zięcia chana mongolskiego.

Z zapisów historycznych wynika, że w połowie XIV wieku klasztor był już bardzo duży; składał się co najmniej z trzech pawilonów, z których jeden znajdował się przed Budynkiem Mahawiry, a drugi z boku budynku Dharmy (znajdował się za Budynkiem Mahawiry), trzech budynków kuchennych w różnych miejscach klasztoru, kwater mnisich, łaźni, budynku Dziesięciu Tysięcy Buddów i wielu innych.

W 1948 roku klasztor został zbombardowany – spadły na niego cztery bomby. Jedna z nich przebiła dach Budynku Mahawiry i zatrzymała się na rękach jednego z siedmiu Buddów, odłamując jedynie kciuk posągu. Żadna z bomb nie wybuchła, szkody wynikły jedynie z ich upadku. W latach 80. XX wieku wykonano prace remontowe.

W 1961 roku klasztor doczekał się państwowej ochrony jako miejsce zabytków kulturalnych. Obecnie należy do grona zabytków zaklasyfikowanych jako Światowe Dziedzictwo Kulturalne i skarb narodowy.

Dzisiaj klasztor zajmuje powierzchnię ponad 50 000 m² i składa się z dwóch budynków (Budynek Mahawiry lub Śakjamuniego i Budynek Amitabhy), dwóch bram (zewnętrznej i wewnętrznej), łuku dekoracyjnego, wieży dzwonu i pawilonu, w którym przechowywane są stele. Ocalała również pewna ilość zabytkowych przedmiotów.

Klasztor Fengguo jest najlepszym przykładem architektonicznego stylu okresu dynastii Liao i Jin. Budynek Mahaviry jest najwyższym osiągnięciem architektury Liao oraz szczytowym osiągnięciem architektury Chin XI wieku. Jest uznany za „Najwspanialszą i Kompletną Drewnianą Architekturę z Chińskim Czterospadowym Dachem przed Dynastią Liao (Song)”. Również posągi Siedmiu Buddów są jedyne w swoim rodzaju.

Klasztor nie jest masowo zwiedzany, gdyż leży na uboczu od głównych celów zainteresowań turystów.

Obiekty architektoniczne i inne

• Budynek Daxiongbao (大雄宝殿 Dàxíongbǎodiàn, Budynek Mahawiry lub Śakjamuniego)

Budynek ten datowany jest na 1020 rok. Jest uważany za największy klasztorny drewniany budynek w Chinach. Jego wysokość wynosi 21 m, długość – 55,6 m, szerokość (głębokość) – 32,8 m. Zajmuje powierzchnię 1824 m kwadratowych. Posługując się typowymi miarami chińskimi stosowanymi w architekturze, jego długość wynosi dziewięć standardowych pokoi czy też zatok, a szerokość – pięć. Postawiony został na wysokiej na 3 m platformie.

Reprezentuje architektoniczny styl dynastii Liao. Jest najwcześniejszym przykładem w Chinach użycia zestawów klamr pomiędzy kolumnami, zamiast pojedynczych wsporników. W czasie jego budowy musiano rozwiązać wiele problemów związanych z jego wielkością. Przy wielkości 9 pokoi na 5 pokoi stosując klasyczne metody budownictwa, budynek ten musiałby mieć 100 kolumn. Powodowałoby to jego małą funkcjonalność, niemożność umieszczenia w nim wielkich posągów Siedmiu Buddów, oraz m.in. bardzo słabą widoczność z powodu lasu kolumn. Tymczasem w budynku znajduje się tylko 20 kolumn. W czasie jego budowy wykorzystano nowatorskie pomysły, np. wykorzystano technikę używaną do budowy mostów. Kolumny ustawione są w czterech szeregach. Wyeliminowano piąty szereg kolumn przed posągami buddów, aby umożliwić ich pełną widoczność, stosując w tym miejscu inną konstrukcję dachu. Struktura budynku wykorzystuje ponad trzydzieści rodzajów drewna budulcowego pomiędzy szczytami kolumn a dachem.

Bazy kolumn, mierzące 1,2 m², wykonane są z wapienia i nie są one związane z podłożem, dzięki czemu w czasie trzęsień ziemi, swobodnie się przesuwają.

Na ceglanej platformie w północnej części budynku umieszczono wielkie posągi siedmiu glinianych buddów ułożonych w jednym rzędzie. Są to: Śakjamuni, Wipaśin, Sikhin, Wiśwabhu, Krakuczcanda, Kanakamuni i Kaśjapa. Za nimi znajduje się wolna przestrzeń, tak że można je było okrążać. Największym posągiem jest statua buddy Wipaśina, która mierzy 9,5 m wysokości. Inne figury są niższe o około metr. Przed każdym z buddów znajdują się po dwie figury służących-bodhisattwów mierzące po 2,5 m wysokości. Oprócz nich na platformie stoją również posągi wojowniczych i groźnych obrońców, których wysokość sięga 3,5 m.

W budynku zachowały się także przykłady malarstwa z tego okresu, m.in. na belkach namalowane się 42 postacie latających Apsar. Zachodnia i wschodnia ściana budynku zawiera malowidła pięciu buddów, północna ściana – ośmiu bodhisattwów, frontowa (południowa) – osiemnastu Arahantów.

Przy tylnym wejściu znajduje się figura siedzącej bodhisattwy Guanyin. Została ona odrestaurowana w 1603 roku za panowania dynastii Ming (1368–1644).

• Na tej samej platformie, na której wybudowano Budynek Mahawiry, znajdują się sześciokolumnowa wieża (pawilon) dzwonu oraz pawilon stel, w którym znajdują się dwie stele kamienne z okresu dynastii Qing (1644–1911)

• Budynek buddy Amitabhy

Budynek ten ma 20 m długości, 16 m szerokości (głębokości) i 9 m wysokości. W centrum stoi posąg Buddy Długowieczności, który mierzy 1,3 m wysokości i jest wyrzeźbiony w drewnie sandałowca. Ściany wschodnia i zachodnia zawierają namalowane wyobrażenia Czterech Niebiańskich Strażników.

• Przed bramą wewnętrzną

stoją dwie figury wyrzeźbionych w kamieniu lwów. Ponad bramą wisi tablica z napisem „Klasztor Wielkiego Buddy” (Dafosi). Jest ona dziełem kaligrafa Liu Zhonglina.

Linki zewnętrzne

• Fengguo Temple (ang.)
• Fengguo Temple in Yi County, Jinzhou. lntour.gov.cn. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-20)]. (ang.)
• The Mysteries of the Pillars (ang.)
• Civilization and Innovation: Buddhist Temple wideo (ang.)