Beludżowie
| Populacja |
ok. 15 mln |
|---|---|
| Miejsce zamieszkania | |
| Język | |
| Religia | |
| Pokrewne |
Beludżowie – lud indoeuropejski pochodzenia irańskiego. Zamieszkują Pakistan, Iran, południowy Afganistan, Oman, Turkmenistan i Tadżykistan. Są narodem bez własnej państwowości, zamieszkują historyczny region zwany Beludżystanem. Posługują się językiem beludżi, wyznają islam sunnicki.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W VII w. zostali wyparci przez Arabów z pierwotnych siedzib położonych nad Morzem Kaspijskim. W 971–972 roku pokonał ich Adud al-Dawla z arabskiej dynastii Bujidów. W XVI w. Beludżowie utworzyli kilka feudalnych księstw. W XVII wieku plemienny przywódca Mir Hasan dał się poznać jako pierwszy „chan Beludżów”. Jego następcą od 1666 roku był Ahmad I, który założył Chanat Kalat, który wszedł w 1839 roku w skład Indii Brytyjskich, a później od 1948 roku w skład Pakistanu utrzymując do 1955 roku autonomię. Pozostałe terytoria zajmowane przez Beludżów weszły w skład Iranu. W 1958 wybuchło krótkotrwałe powstanie mające na celu odzyskanie przez Chanat Kalat odebranej autonomii.
Kultura
[edytuj | edytuj kod]Beludżowie zajmują się głównie półosiadłym lub osiadłym pasterstwem (wielbłądy, owce, kozy), częściowo także uprawą zbóż. Lud ten ma bogate tradycje rzemieślnicze, przede wszystkim haftu i wyrobu dywanów. Dywany te słyną w całym świecie.
System plemienny oparty na więzi terytorialnej jest skomplikowany. Dziedziczni wodzowie kierują plemionami, złożonymi z podplemion i rodów. Na przestrzeni wieków styl życia Beludżów zmienił się w niewielkim stopniu. Tradycje i obyczaje dzielą ze spokrewnionym ludem Pasztunów zamieszkujących Afganistan.