Al-Mutawakkil

Al-Mutawakkil
	; Fragment monety z wizerunkiem Al-Mutawakkilego
	kalif
	Dane biograficzne
Dynastia	Abbasydzi
Data urodzenia	821
Data śmierci	861
Przyczyna śmierci	Morderstwo
Ojciec	Al-Mutasim
Rodzeństwo	Al-Wasik

Al-Mutawakkil (ur. w 821, zm. w 861) – kalif z dynastii Abbasydów, syn kalifa Al-Mutasima i brat Al-Wasika.

Miłośnik wina, kobiet i róż

Podczas jego panowania pogłębiło się osłabienie kalifatu. Sam kalif dał się poznać jako zwolennik wina i kobiet. Według relacji Al-Masudiego jego harem liczył podobno 4000 kobiet. Był miłośnikiem kwiatów, zwłaszcza róż.

Wielki budowniczy

Dołożył wiele starań do rozbudowy tymczasowej stolicy Abbasydów – Samarry. Kazał tam wznieść pałac Al-Aszik, oraz przepiękną rezydencję, figurującą w większości źródeł pod nazwą Al-Dżafarijja.

Obrońca islamu sunnickiego

Za jego panowania islam sunnicki stał się na powrót wyznaniem oficjalnym w kalifacie, w miejsce mutazylizmu; zlikwidowano inkwizycję muzułmańską – mihnę. Rehabilitowano prześladowanego za poprzednich kalifów obrońcę ortodoksyjnego islamu, Ahmada Ibn Hanbala. W 851 wydał rozkaz zrównania z ziemią mauzoleum syna kalifa Alego, imama Al-Husajna w Karbali. Rozkazał sprowadzić z Medyny do Samarry imama szyickiego, Alidę Alego al-Hadiego, który do śmierci przebywał w areszcie domowym. Alidzi z Iraku zostali internowani, egipscy zaś deportowani do Al-Hidżazu. Jednocześnie wydał wiele dekretów dyskryminujących żydów i chrześcijan, mimo że były to wyznania chronione według przepisów koranicznych (dhimmi). Nakazano im nie tylko nosić znaki rozpoznawcze w miejscach publicznych, ale zburzono też ich kościoły, skonfiskowano 1/10 nieruchomości, zakazano organizowania procesji w Wielki Tydzień, a dzieciom zakazano uczyć się u nauczycieli muzułmańskich.

Zgładzony przez własne straże

Został zamordowany w Samarze przez swoich gwardzistów tureckich.

Bibliografia

MaciejM. Salamon MaciejM. (red.), Wielka Historia Świata, t. 4. Kształtowanie średniowiecza, Kraków: Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005, s. 553, ISBN 83-85719-85-7 .
Hauziński J.: Burzliwe dzieje kalifatu bagdadzkiego, PWN Warszawa-Kraków 1993

Kalifowie prawowierni	Abu Bakr (632–634) Umar ibn al-Chattab (634–644) Usman ibn Affan (644–656) Ali ibn Abi Talib (656–661)
Z dynastii Umajjadów (Damaszek)	Mu’awija I (661–680) Jazid I (680–683) Mu’awija II (683–684) Marwan I (684–685) Abd al-Malik (685–705) Al-Walid I (705–715) Sulajman Ibn Abd al-Malik (715–717) Umar II (717–720) Jazid II (720–724) Hiszam ibn Abd al-Malik (724–743) Al-Walid ibn Jazid (743–744) Jazid III (744) Ibrahim (744) Marwan II (744–750)
Z dynastii Abbasydów (Bagdad)	As-Saffah (750–754) Al-Mansur (754–775) Al-Mahdi (775–785) Al-Hadi (785–786) Harun ar-Raszid (786–809) Al-Amin (809–813) Al-Ma’mun (813–833) Al-Mutasim (833–842) Al-Wasik (842–847) Al-Mutawakkil (847–861) Al-Muntasir (861–862) Al-Musta’in (862–866) Al-Mu’tazz (866–869) Al-Muhtadi (869–870) Al-Mu’tamid (870–892) Al-Mu’tadid (892–902) Al-Muktafi (902–908) Al-Muktadir (908–932) Al-Kahir (932–934) Ar-Radi (934–940) Al-Muttaki (940–944) Al-Mustakfi (944–946) Al-Muti (946–974) At-Ta’i (974–991) Al-Kadir (991–1031) Al-Ka’im (1031–1075) Al-Muktadi (1075–1094) Al-Mustazhir (1094–1118) Al-Mustarszid (1118–1135) Ar-Raszid (1135–1136) Al-Muktafi (1136–1160) Al-Mustandżid (1160–1170) Al-Mustazi (1170–1180) An-Nasir (1180–1225) Az-Zahir (1225–1226) Al-Mustansir (1226–1242) Al-Must’asim (1242–1258)