Nestòri
Nestòri, ò Nestorius, (vèrs 381, Cesarèa - 451, Egipte) foguèt patriarca de Constantinòble dau 10 d'abriu de 428 au 11 de julhet de 431. Succediguèt a Sisinios Ièr (427-428) e foguèt remplaçat per Maximian (431-434). Es subretot famós per sa doctrina crestiana, lo nestorianisme, que foguèt condamnada per lo concili d'Efèsa en 431.
Prèire originari dei províncias orientalas de l'Empèri Roman, foguèt nomat arquevesque de Constantinòble per l'emperaire Teodòsi II (408-450) que voliá assegurar son contraròtle sus lo clergat de la capitala[1]. Durant aqueu periòde, luchèt còntra la preséncia de movements arians dins la vila e assaièt de s'atacar ai defensors dau pelagianisme, un autre movemement eretic. Son fanatisme èra sostengut per la Cort mai èra impopular au sen dau clergat e dau pòble. De mai, de problemas apareguèron rapidament amb lei tèsis de Nestorius sus la natura de Maria.
D'efiech, i aviá un debat entre aquelei que la consideravan coma la « maire de Dieu » (Theotokos) e aquelei que la disián solament « maire de l'òme » (Anthropotokos). Nestorius prepausèt un compromés amb la formula « maire dau Crist » (Christotokos) car, segon eu, una femna podiá pas enfantar Dieu, un èsser sensa causa. Dins aquò, aquela concepcion se turtèt ai crèires populars e plusors evesques s'opausèron a Nestorius. Lo pus important foguèt Ciril d'Alexàndria.
Per reglar la question, Nestorius conselhèt a Teodòsi II de convocar un concili que foguèt organizat a Efèsa en 431. Protegit per una importanta delegacion d'evesques e sostengut per d'autrei grops, Ciril d'Alexàndria i obtenguèt una majoritat clara per condamnar son adversari e o depausar. Divèrseis autreis evesques nestorians foguèron tanben deposats maugrat l'oposicion de l'emperaire. Pasmens, Teodòsi II poguèt pas impausar sa volontat car la Cort assostava una minoritat tròp importanta de partisans de Ciril. Nestorius foguèt donc exiliat en Siria e en Egipte onte moriguèt.
Dins aquò, lo concili d'Efèsa entraïnèt una crisi grèva au sen de la Glèisa car certaneis evesques refusèron d'acceptar sei conclusions. En particular, la Glèisa de Pèrsia preferiguèt rompre amb lo rèsta de la crestiantat per gardar sa teologia nestoriana. Lo nestorianisme demorèt ansin influent en Asia fins a la fin de l'Edat Mejana.
Liames intèrnes
[modificar | Modificar lo còdi]Bibliografia
[modificar | Modificar lo còdi]Nòtas e referéncias
[modificar | Modificar lo còdi]- ↑ D'efiech, l'emperaire aviá normalament pas lo drech de nomar l'arquevesque de Constantinòble. Pasmens, degun poguèt s'opausar a sa volontat e Nestorius li demorèt fidèu.