Marian Anderson
| Marian Anderson | |
 | |
| Statsborgarskap | USA |
| Fødd | 21. februar 1897 Philadelphia |
| Død |
8. april 1993 (96 år) |
| Yrke | operasongar |
| Språk | engelsk |
| Medlem av | American Academy of Arts and Sciences |
| Ektefelle | Orpheus Hodge Fisher |
| Marian Anderson på Commons | |
Marian Anderson (27. februar 1897–8. april 1993) var ein amerikansk altsongar. Ho framførte eit breitt spekter av musikk, frå opera til spirituals. Anderson opptredde med kjente orkester på store konsert- og konsertlokale i heile USA og Europa mellom 1925 og 1965.
Som ein afroamerikansk framifrå klassisk songar blei Anderson ein viktig figur innan kampen mot raseskilje i USA på midten av 1900-talet. I 1939 blei ho nekta av gruppa Daughters of the American Revolution (DAR) å opptre for eit blanda publikum i Constitution Hall i Washington, D.C.[1][2] Fyrstedama Eleanor Roosevelt og tusentals andre meldte seg ut av organisasjonen som følgje.[3] Med støtte frå Roosevelt og mannen hennar, president Franklin D. Roosevelt, heldt Anderson ein kritikarrost utandørskonsert på påskedagen, 9. april 1939, på trappene til Lincoln-minnesmerket i staden.[4] Ho opptredde framfor eit blanda publikum på over 75 000, og eit radiopublikum i milliontal.[5] 7. januar 1955 blei Anderson den fyrste afroamerikanaren til å opptre ved Metropolitan Opera i New York.[6]
I tillegg til songarkarrieren var Anderson delegat ved SN sin menneskerettskomite. Ho var goodwill-ambassadør for utanriksdepartementet i USA, og heldt gjennom dette konsertar over heile verda. På 1960-talet tok ho del i borgarrettrørsla, og song under March on Washington for Jobs and Freedom i 1963.
Anderson har fått ei rekkje prisar og utmerkingar. I 1963 blei ho tildelt den fyrste Presidentens fridomsmedalje av president John F. Kennedy I 1973 blei ho teken med i Kvinnene sitt æresgalleri i USA. Ho har også ei stjerne på Hollywood Walk of Fame.
Musikkdøme
[endre | endre wikiteksten]- Kindertotenlieder av Gustav Mahler. Anderson med San Francisco Symphony, dirigert av Pierre Monteux (1950)
-
1. "Nun will die Sonn' so hell aufgehn" (4:40)
-
2. "Nun seh' ich wohl, warum so dunkle Flammen" (3:58)
-
3. "Wenn dein Mütterlein" (4:12)
-
"4. "Oft denk' ich, sie sind nur ausgegangen" (3:03)
-
5. "In diesem Wetter, in diesem Braus" (6:11)
Kjelder
[endre | endre wikiteksten]- ↑ «Marian Anderson at the MET: The 50th Anniversary, Early Career». The Metropolitan Opera Guild. 2005. Arkivert frå originalen February 6, 2006. Henta October 8, 2006.
- ↑ «NSDAR Archives Marian Anderson Documents (January–April 1939)». Daughters of the American Revolution. 8 April 2019. Henta June 23, 2020.
- ↑ Allan Kozinn, "Marian Anderson Is Dead at 96; Singer Shattered Racial Barriers", The New York Times, April 9, 1993.
- ↑ Eleanor Roosevelt and Marian Anderson, Franklin D. Roosevelt Presidential Library and Museum
- ↑ Hansen, Jacqueline (2005). «Marian Anderson, Voice of the Century». United States Postal Service. Arkivert frå originalen 29. september 2007. Henta 5. august 2007.
- ↑ Jones, Randye. «Marian Anderson Biography». Afrocentric Voices. Arkivert frå originalen 15. juni 2018. Henta 12. februar 2007.
- Denne artikkelen bygger på «Marian Anderson» frå Wikipedia på engelsk, den 8. august 2021.
