Etel Adnan
| Etel Adnan إيتيل عدنان | ||||
|---|---|---|---|---|
.jpg)
| ||||
Adnan in 2008
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | 24 februari 1925 | |||
| Geboorteplaats |  Beiroet (Frans-Libanon)
| |||
| Overleden | 14 november 2021 | |||
| Overlijdensplaats |  Parijs
| |||
| Werk | ||||
| Genre | poëzie, romans, korte verhalen, toneelstukken en essays | |||
| Stroming | Arabische literatuur, Amerikaanse literatuur, Franse literatuur | |||
| Invloeden | Hurufiyya | |||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| Website | ||||
| ||||
Etel Adnan (Arabisch: إيتيل عدنان; Beiroet, 24 februari 1925 – Parijs, 14 november 2021) was een in Frans-Libanon geboren Syrisch-Amerikaanse dichteres, essayiste en beeldend kunstenares. Ze woonde sinds de jaren tachtig afwisselend in Parijs en Sausalito, in de Amerikaanse staat Californië.
Levensloop
[bewerken | brontekst bewerken]Adnan werd op 24 februari 1925 in Beiroet, destijds de hoofdstad van Frans-Libanon, geboren. Haar moeder was een Grieks-orthodoxe vrouw uit Smyrna, terwijl haar vader een Turkse officier uit Damascus (Ottomaans Syrië) was. Haar ouders ontmoetten elkaar in Smyrna tijdens de Eerste Wereldoorlog, waar haar vader als gouverneur van Smyrna diende. Nadat het Ottomaanse Rijk was ingestort en Smyrna verbrand werd tijdens de bezetting van Smyrna, vluchtten haar ouders naar Beiroet. Adnan groeide op in Beiroet en sprak thuis Turks en Grieks, terwijl Arabisch de belangrijkste taal van de Libanese samenleving was. Ze kreeg onderwijs op Franse kloosterscholen en Frans werd de taal waarin ze haar vroege werk schreef. Ze studeerde later ook Engels, waardoor haar latere werk vooral in deze taal is geschreven. Ze volgde opleidingen aan de Universiteit van Parijs, de Harvard-universiteit en de Universiteit van Californië - Berkeley. In haar latere leven identificeerde Adnan zichzelf als lesbienne[1] en verliet Beiroet in de jaren tachtig samen met haar partner Simone Fattal (geb. 1942) voor Californië.[2]
In 2003 werd Adnan door het academische tijdschrift MELUS "de meest gevierde en ervaren Arabisch-Amerikaanse auteur die vandaag de dag schrijft" genoemd.[3] Naast haar literaire output, blijft Adnan visuele werken produceren in verschillende media, zoals olieverfschilderijen, films en wandtapijten, die in galerieën over de hele wereld zijn tentoongesteld.
In 2017 was het werk van Adnan opgenomen in 'Making Space: Women Artists and Postwar Abstraction', een groepstentoonstelling georganiseerd door het MoMA, die prominente kunstenaars samenbracht, waaronder Ruth Asawa, Gertrudes Altschul, Anni Albers, Magdalena Abakanowicz, Lygia Clark en Lygia Pape.[4][5]
Adnan overleed op 96-jarige leeftijd.[6]
Bibliografie
[bewerken | brontekst bewerken]Naast haar kunstwerken had ze verschillende verzamelingen van poëzie, romans, korte verhalen, toneelstukken en essays, waaronder:[7]
Engelstalig
[bewerken | brontekst bewerken]- From A to Z Poetry (1982)
- The Indian Never Had a Horse and Other Poems (1985)
- Journey to Mount Tamalpais: An Essay (1985)
- The Arab Apocalypse (1989)
- The Spring Flowers Own and the Manifestations of the Voyage (1990)
- Paris, When It's Naked (1993)
- Of Cities and Women, Letters to Fawwaz (1993)
- To Write in a Foreign Language (1996)
- There: In the Light and the Darkness of the Self and of the Other (1997)
- In/somnia (2002)
- In the Heart of the Heart of Another Country (2005)
- Seasons (2008)
- Master of the Eclipse (2009)
- Premonition, Kelsey Street Press (2014) ISBN 978-0-932716-82-8
- Life is a Weaving, Galerie Lelong (2016) ISBN 978-2-868821-23-2
Arabischtalig
[bewerken | brontekst bewerken]- al-Sitt Marie Ruz. Bayrut: al-Mu-assasah al-Arabiyah lil-Dirasat wa-al-Nashr, 1979
- Kitab al-bahr; kitab al-layal; kitab al-mawt; kitab al-nihayah, with Abid Azarih. Bayrut: Dar Amwaj, 1994
- n mudun wa-nisa: rasail il Fawwaz. (Of Cities and Women.) Bayrut: Dar al-Hihar, 1998
- al-Sitt Mari Ruz: riwayah. (Sitt Marie Rose.), with Jirum Shahin and Firyal Jabburi Ghazul.Al-Qahirah: al-Hayah al-Ammah li-Qusur al-Thaqafah, 2000
Franstalig
[bewerken | brontekst bewerken]- Jbu: Suivi de l'Express Beyrouth enfer. Paris: P.J. Oswald, 1973
- Sitt Marie Rose. Paris: Des Femmes, 1978
- L'apocalypse arabe. Paris: Papyrus Éditions, 1980
- Rachid Korachi: Ecriture passion, amb Rachid Korachi i Jamel-Eddine Bencheikh. Alger: Galerie Mhamed Issiakhem, 1988
- Ce ciel qui n'est pas. Paris: L'Harmattan, 1997
- Prémonition, Galerie Lelong, 2015
- Le Prix que nous ne voulons pas payer pour l'amour, Galerie Lelong, 2015
- A propos de la fin de l'Empire Ottoman, Galerie Lelong, 2015
- La vie est un tissage, Galerie Lelong, 2016 ISBN 978-2-868821-21-8
- ↑ (en) Lisa Suhair Majaj and Amal Amireh, Etel Adnan: Critical Essays on the Arab-American Writer and Artist. McFarland & Company, 2001. ISBN 0786410728
- ↑ Simone Fattal, Works and Days. Museum of Modern Art. Gearchiveerd op 1 juni 2023.
- ↑ (en) Majaj, Lisa Suhair and Amireh, Amal (Eds.) "Etel Adnan: Critical Essays on the Arab-American Writer and Artist", Multi-Ethnic Literature of the United States
- ↑ (en) Making Space: Women Artists and Postwar Abstraction. The Museum of Modern Art. Gearchiveerd op 30 mei 2023.
- ↑ (en) Cotter, Holland, "At MoMA, Women at Play in the Fields of Abstraction", The New York Times, 13 april 2017. Gearchiveerd op 13 mei 2023.
- ↑ (en) Celebrated Lebanese Poet Etel Adnan Dead At 96. Beirut.com (14 november 2021). Gearchiveerd op 31 maart 2022.
- ↑ (en) (fr) (de) Etel Adnan et les modernes, expositie Musée d'Art Moderne Grand-Duc Jean. Gearchiveerd op 26 juni 2023.