Amerikaanse presidentsverkiezingen 1836

Amerikaanse ; presidentsverkiezingen van 1836
Datum	3 november – 7 december 1836
Land	Verenigde Staten
Te verdelen zetels	148 van de 294 ; kiesmannen nodig ; om te winnen
Opkomst	57,8%
Stemmen
Genomineerde	Martin Van Buren
Partij	Democratische Partij
Percentage ; Kiesmannen	50,8% ; 170
Genomineerde	William Henry Harrison
Partij	Whig Partij
Percentage ; Kiesmannen	36,6% ; 73
Genomineerde	Hugh White
Partij	Whig Partij
Percentage ; Kiesmannen	9,7% ; 26
Resultaat
Nieuwe president	Martin Van Buren (D)
Vorige president	Andrew Jackson (D)
Begin regeerperiode	Kabinet-Van Buren
Opvolging verkiezingen
Portaal	Politiek ; Verenigde Staten

De Amerikaanse presidentsverkiezingen van 1836 gingen tussen de Democratische kandidaat en zittend vicepresident Martin Van Buren en vier verschillende kandidaten van de Whig Party.

Nominaties

Bij de Democratische conventie die in 1835 in Baltimore werd gehouden kreeg Van Buren, die door president Andrew Jackson naar voren was geschoven als beoogd opvolger, de steun ondanks zijn geringe populariteit in de zuidelijke staten. Richard Mentor Johnson werd aangesteld als Van Burens running mate.

De Whigs nomineerden niet minder dan drie kandidaten op hun partijconventie. De partij kon geen overeenstemming bereiken over wie het vaandel van de partij moest dragen en door drie kandidaten aan te stellen die ieder in een bepaalde regio van het land populariteit genoten trachtten de Whigs om zo Van Buren een meerderheid in het kiescollege te onthouden, waarna het Huis van Afgevaardigden een beslissing zou moeten nemen tussen, zo hoopten de Whigs, hun drie kandidaten.

Daniel Webster voerde campagne in het noordoosten van de VS terwijl William Henry Harrison in het westen veel steun genoot. Hugh Lawson White moest in het zuiden stemmen veroveren. Willie Person Mangum was geen officiële kandidaat, hoewel hij wel stemmen in het kiescollege zou veroveren. Ook voor het vicepresidentschap stelden de Whigs meerdere kandidaten voor.

Presidentskandidaten

Vicepresident
Martin Van Buren
uit New York
Democratische Partij
Voormalig
Senator
William Henry
Harrison
uit Ohio
Whig Partij
Senator
Hugh White
uit Tennessee
Whig Partij
Senator
Daniel Webster
uit Massachusetts
Whig Partij
Senator
Willie Mangum
uit North Carolina
Whig Partij

Vicepresidentskandidaten

Afgevaardigde
Richard
Mentor Johnson
uit Kentucky
Democratische Partij
Afgevaardigde
Francis Granger
uit New York
Whig Partij
Voormalig
Senator
John Tyler
uit Virginia
Whig Partij

Campagne

Van Buren hoopte vooral zijn status als vicepresident onder de populaire Jackson uit te buiten, terwijl de Whigs zonder veel succes zijn beleidsvoornemens trachtten aan te vallen. Van Buren had de zuidelijke staten enigszins gerust weten te stellen waar het (de afschaffing van) de slavernij betrof.

Uitslag

Van Buren won, ondanks de pogingen van de Whigs om hem een meerderheid in het kiescollege te onthouden, toch de verkiezingen door in alle regio's genoeg stemmen te veroveren om het kiescollege naar zich toe te trekken. Hij won 170 kiesmannen tegen 124 voor de Whig-kandidaten tezamen.

De race om het vicepresidentschap leverde echter geen rechtstreekse overwinnaar op. Johnson, de officiële Democratische kandidaat kreeg "slechts" 147 kiesmannen achter zich, één tekort voor een meerderheid. De Whig-kandidaat voor het op een na hoogste ambt in de VS, Francis Granger, eindigde als tweede in het kiescollege en daardoor moest, zoals voorgeschreven door de grondwet, de Senaat een beslissing nemen, die in het voordeel van Johnson uitviel.

Kandidaat	Partij	Stemmen	Percentage	Kiesmannen	Running mate
Martin Van Buren	Democratische Partij	763.291	50,8%	170	Richard Mentor Johnson William Smith¹
William Henry Harrison	Whig Party	549.907	36,6%	73	Francis Granger John Tyler¹
Hugh White	Whig Party	146.107	9,7%	26	Francis Granger John Tyler¹
Daniel Webster	Whig Party	41.201	2,7%	14	Francis Granger John Tyler¹
Willie Mangum	Whig Party	0 ²	0,0%	11	Francis Granger John Tyler¹
Overigen		2.305	0,2%
TOTAAL		1.502.811	100%	294

^Voetnoten:
^{1: In de strijd om het vicepresidentschap veroverde Johnson 147 kiesmannen, Granger 77, Tyler 47 en Smith 23, waarna de Senaat voor Johnson koos.}
^{2: Mangum won de kiesmannen van South Carolina, die echter de leden van het kiescollege door de wetgevende vergadering liet aanstellen en niet door directe verkiezingen zoals elders in de VS.}

Externe links

website met feiten en cijfers over Amerikaanse presidentsverkiezingen