Pierre-Auguste Renoir

Pierre-Auguste Renoir (* 25. Februar 1841 in Limoges; † 3. Dezember 1919 in Cagnes, faken blots Auguste Renoir nöömt) weer en franzöösch Maler ut den Impressionismus.

Leven

Kindheit un Jöögd

Renoir wurr as Kind ut en Familie vun de Arbeiterklass boren. Sien Vader weer Snieder un sien Moder Tosniederin. As Pierre-Auguste dree Johr old is (1845), truck de Familie nah Paris un funn en Ünnerkunft dicht bi de Louvre, dat damals nich blots Museum weer, sonnern dor geev dat ok Büros un Wahnrüüm.

Mit 13 Johren hett Renoir en Lehre as Porzellanmaler antreden. Mit 15 Johren weer he all so good, dat hüm de Manufaktur anspröökfull Malerarbeiten anvertruen de, de sonst de erfohren Porzellanmalers vörbehollen weern. Vun sien Lohn kunn he eegenstännig leven un sogor sien Öllern wat afgeven. Um disse Tiet hemm sück aber de machinsch Druckverfohren för Porzellan dörsett un de Manufaktur muss dichtmaken, as he 17 Johr old weer.

Renoir muss nu sien Levensünnerholt mit dat Bemalen vun Weihers un Markisen un dem Kolorieren vun Wapen bestrieden.

Renoirs impressionistisch Phase

1861-1864 studeer Renoir Maleree in de Klass vun de Swiezer Maler Charles Gleyre. Bald aber hett he sück anner künstlerisch Vörbiller as sien Lehrer söcht, nämlich Gustave Courbet un Diaz de la Pena, de he per Tofall bi de Malarbeit in’ Wald begegnet is un de hüm ermuntert hemm, immer nah dat Leben un dat Modell to malen.

He hett denn Früendschap mit Claude Monet, Alfred Sisley un Frédéric Bazille slooten un hett mit de tosommen buten arbeidt. 1864 wurr to’n eersten Mal en Bild vun hüm för den Pariser Salon, faken eenfach blots Salon nömmtt, annommen. In’ Salon vun 1868 weer he mit dat Bild Lise mit dem Sonnenschirm vertreden, för dat Lise Tréhot Modell stunn. Se weer vun etwa 1865 bit 1871 Renoirs Leevsten.

Sien Erfahrungen in’ Free’e hebbt sück denn ok up sien Atelierbiller utwirkt. Kritiker wurrn up hüm opmarksom un hebbt de Frische un Natüürlichkeit vun sien Biller loovt. Blots verkoopen de he nichts. 1869 leev he in so bitterer Armut, dat he, as he later henn sülvst schreev, nich mal jeden Dag wat to Eeten harr.

1870, in’ Düütsch-Franzöössch Krieg, hett sück Renoir freewillig to en Kavallerieregiment meld, harr aber Glück, wiet weg vun de Kamphandlungen statschoneert to weern. 1871, nah Paris torüch kommen, keem he in den Upstand vun de Pariser Kommune. Vun de Kommunarden wurr he denn in de Wehrplicht dwungen un keem in dramatisch Schwierigkeiten, as he ut Paris flüchten wull un vun de Truppen vun de Gegensiet fangen nommen wurr.

Nah den Krieg hett he bald ok weer Kuntakt to sien Früenden Monet un Sisley upnommen un hett in de Sömmer vun de 1870er völ gemeensam Stünn mit de beid und mit Édouard Manet verbrocht. En bannig bekannt Gemälde vun hüm ut disse Tiet wiest de Familie Monet in de Goorden vun hör Huus in Argenteuil. Vun Manet gifft dat en eegen Interpretatschoon vun dat glieker Thema. Beid, Manet un Renoir, harrn hör Staffeleen nebennanner stellt un de glieker Szene malt.

Renoir much geern sellschopliche Anlässe dorstellen un Lebensfreud in Biller umsetten. Trotz de Bewegungen vun de dorstellt Personen as bi „Dans in’ Moulin de la Galette“ un de goode Stimmung hett he lütt Stillleben integreert.

Anners as Monet un de anner Impressionisten hett sück Renoir wiederhenn dorum bemüht, dat sien Biller in de Salon upnommen wurr, hett sück aber ok 1874 mit grooden Enthusiasmus an de Vörbereitung un Dörführung vun de eerste Impressionisten-Utstellung bedeeligt, ebenso an de Utstellung van 1876.

He hett dat denn schafft, Biller an de Kunsthändler Paul Durand-Ruel un Père-Martin to verkoopen. Durand-Ruel, en groot Förderer vun de Impressionisten, geev hüm Geld, so dat he sück en Atelier mieten kunn. Disse Innahmen weern aber so knapp bemeeten, dat se man jüst för den Lebensünnerholt recken deen.

Sien finanzielle Situation hett sück Midden vun de 1870er Johren to’n Gooden wend, as he den Tollbeamten Victor Cocquet un den Verleger Georges Charpentier kennenlehrt hett un vun de Updrääg för Porträts un en groot Tafelbild kreeg. Dör de Förspraak vun de inflootriek Madame Charpentier hett sück sien Bekanntenkreis in de betere Sellschopp utwiet un he kreeg in de folgend Johren so völ Porträtupdrääg, dat se hüm tietwies sogor lastig wurrn.

1881 un 1882 hett he dree groot Reisen nah Algerien, nah Italien un nochmal nah Algerien ünnernommen. 1882 hett he in Palermo den Komponisten Richard Wagner porträteert.

De nahimpressionistische Levensphase

Nah en Uphollen 1881 in Italien, wiels de he en um 1400 verfaat Handbook för Maler leest hett, orienteer he sück stark an Raffaels Fresken un an Jean-Auguste-Dominique Ingres, de so nömmt "Ingres Periood" oder ok "dröög Periood" fung an. Renoir fung an, sück vun Grund up nee to orienteeren, he hett sück vun dat Spontane afwend un hett de Formen scharper tekend, bleev aber bi de Motiven vull Levensfreud. Mit de Impressionismus harr he nu nichts mehr an’ Hoot un hett sück den Klassizismus towendt.

Um 1883 herüm keem he in en schöpferisch Krise. Bi’d Publikum un bi de Kritik kunn he to de Tiet ehrder Desintresse spüren, un ok he sülvst meen, in en künstlerisch Sackgass to stecken. De Arbeit in de Johren kulmineert in dat Bild De groot Badenden van 1887, in dat he Johren an Vörstudien investeert harr un dat en ganzen Barg an kunsthistorsch Zitaten enthollen deiht.

In’ März 1885 schenkt hüm sien Leevsten Aline Charigot, de he Anfang vun de 1880er Johren kennenlehrt un de hüm nah Italien begleit harr, sien eerst Kind, den Söhn Pierre Renoir, de laterhenn as Schauspeler bekannt wurr. Der jüngere Söhn Jean Renoir wurr laterhenn Filmregisseur. Enn’ vun de 1880er Johren funn he ok weer Gefallen an de Faarvigkeit un an dat flüssige, sinnlich Malen. Sien Afkehr vun sien impressionistisch Malstil vun de 1870er Johren bleev aber endgültig.

Um 1892 sünd bi Renoir eerste Anteken vun Rheumatoider Arthritis uptreden. Damals wurr aber Gicht faststellt, wat falsch weer. He hett den mehrere Kuruphollen in’ Süüden harrt un kunn faststellen, dat hüm dat mildere Middelmeerklima good de un so is he denn 1907 endgültig nah "Les Collettes", en Landhuus mit en grooten Gorden in Cagnes-sur-Mer bi Nizza trucken. Hüüd befind sück dor hüm to Ehren en Museum.^[1]

Trotz sien Krankheit hett he aber immer wieder malt. Renoir seet toletzt in en Rullstohl un hett sück nah eegen Angaben, jeden Dag de Pinsel an de Hand binnen laaten, wiel he de Pinsel nich mehr fasthollen kunn.

Pïerre-Auguste Renoir is in dat Johr 1919 in dat Öller vun 78 Johren storven un hett völ Landschapsbiller, Stillleben, Porträts vun Utwussen un Kinner, Aktbiller, Biller vun Dansvergnögen un Familienleven achterlaaten. Sien Grafft is up den Karkhoff in Essoyes in dat Département Aube in de Champagne.

Warken (Utwahl)

Titel	Enstahn	Grött, Material	Utstellung/Sammlung/Besitt
Mademoiselle Romaine Lascaux	1864	81 × 65 cm, Ööl up Lienwand	Cleveland Museum of Art in Cleveland
Der Maler Bazille an seiner Staffelei	1867	105 × 73 cm, Ööl up Lienwand	Musée d'Orsay in Paris
Diana als Jägerin	1867	197 × 132 cm, Ööl up Lienwand	National Gallery of Art in Washington D. C.
Lise mit dem Sonnenschirm	1867	184 × 115 cm, Ööl up Lienwand	Folkwang Museum in Essen
Der Zirkusclown	1868	192 × 128 cm, Ööl up Lienwand	Kröller-Müller Museum in Otterlo
Im Sommer	1868	85 × 59 cm, Ööl up Lienwand	Alte Nationalgalerie in Berlin
Das Ehepaar Sisley	1868	105 × 75 cm, Ööl up Lienwand	Wallraf-Richartz-Museum & Fondation Corboud in Köln
Der Froschteich (La Grenouillère)	1869	66 × 86 cm, Ööl up Lienwand	Schwedisches Nationalmuseum in Stockholm
Der Spaziergang	1870	80 × 64 cm, Ööl up Lienwand	J. Paul Getty Museum in Los Angeles
Odaliske	1870	69 × 123 cm, Ööl up Lienwand	National Gallery of Art in Washington D. C.
Pont-Neuf	1872	74 × 93 cm, Ööl up Lienwand	National Gallery of Art in Washington D. C.
Madame Monet auf dem Diwan	1872	54 × 73 cm, Ööl up Lienwand	Museu Calouste Gulbenkian in Lissabon
Claude Monet, malend in seinem Garten in Argenteuil	1873	46 × 60 cm, Ööl up Lienwand	Wadsworth Atheneum in Hartford (Connecticut)
Madame Monet und ihr Sohn	1874	51 × 68 cm, Ööl up Lienwand	National Gallery of Art in Washington D. C.
Die Loge	1874	80 × 64 cm, Ööl up Lienwand	Courtauld Institute of Art in London
Tänzerin	1874	142 × 93 cm, Ööl up Lienwand	National Gallery of Art in Washington D. C.
Die Pariserin	1874	82 × 101 cm, Ööl up Lienwand	National Museum Cardiff in Cardiff
Die Schaukel	1876	92 × 73 cm, Ööl up Lienwand	Musée d'Orsay in Paris
Bal au moulin de la Galette	1876	131 × 175 cm, Ööl up Lienwand	Musée d'Orsay in Paris
Der Ausflug des Konservatoriums	1876-1877	187 × 117 cm, Ööl up Lienwand	Barnes Foundation in Merion bei Philadelphia
Jeanne Samary	1878	173 × 102 cm, Ööl up Lienwand	Eremitage in Sankt Petersburg
Madame Charpentier und ihre Kinder	1878	131 × 88 cm, Ööl up Lienwand	Metropolitan Museum of Art in New York
Die Welle	1879	64,8 × 99,2 cm, Ööl up Lienwand	Art Institute of Chicago in Chicago
Ruderer in Chatou	1879	81 × 100 cm, Ööl up Lienwand	National Gallery of Art in Washington D. C.
Das Frühstück der Ruderer	1880-1881	130 × 173 cm, Ööl up Lienwand	Phillips Collection in Washington D. C.
Der Dogenpalast in Venedig	1881	54,5 × 65 cm, Ööl up Lienwand	Sterling and Francine Clark Art Institute in Williamstown (Massachusetts)
Früchte des Südens	1881	51 x 68,5 cm, Ööl up Lienwand	Art Institute of Chicago in Chicago
Die Regenschirme	1881-1885	180 × 115 cm, Ööl up Lienwand	National Gallery in London
Richard Wagner	1882	53 × 46 cm, Ööl up Lienwand	Musée d'Orsay in Paris
Tanz in der Stadt	1882-1883	180 × 90 cm, Ööl up Lienwand	Musée d'Orsay in Paris
Tanz auf dem Land	1882-1883	180 × 90 cm, Ööl up Lienwand	Musée d'Orsay in Paris
Das Kind mit Peitsche	1885	81 × 92 cm, Ööl up Lienwand	Eremitage in Sankt Petersburg
Junge Mädchen am Klavier	1892	116 × 90 cm, Ööl up Lienwand	Musée d'Orsay in Paris
Das Urteil des Paris	1908	81 × 100 cm, Ööl up Lienwand	Phillips Collection in Washington D. C.
Badende, ihr Bein abtrocknend	1910-1911	84 × 65 cm, Ööl up Lienwand	Museu de Arte de São Paulo in São Paulo
Ruhe nach dem Bad	1918-1919	110 × 160 cm, Ööl up Lienwand	Musée d'Orsay in Paris

Literatur

Edmond Renoir: Mein Bruder Auguste Renoir. Der Brief von 1879. Ut dat Franzöösch översett vun Elisabeth Edl. Basel: Piet Meyer Verlag 2007.
Jean Renoir: Mein Vater Auguste Renoir (OT: Renoir). Diogenes, Zürich 1981, ISBN 3-257-22425-7
Julius Meier-Graefe: Renoir. Insel-Verlag, Frankfurt am Main 1986. ISBN 3-458-32556-5
Bruce Bernard (Hrsg.): Die großen Impressionisten. Delphin-Verlag, München 1987. ISBN 3-7735-5323-4
Thomas Blisniewski: „Und gab ihr den Apfel und pries sie vor allen die Schönste“ – Pierre Auguste Renoirs und Richard Guinos „Venus Victrix“ im Wallraf-Richartz-Museum – Fondation Corboud. In: Kölner Museums-Bulletin. Berichte und Forschungen aus den Museen der Stadt Köln (4), 2002, S. 34-44
Auguste Renoir. Gemälde 1862-1917, Katalog to de glieknaamig Utstellung in de Kunsthalle Tübingen, DuMont Verlag, Köln 1996

Weblinks

Pierre-Auguste Renoir. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

Enkeld Nahwiesen

↑ Internetsiet vun de Stadt Cagnes-sur-mer mit Musée Renoir (fr)

[1] Internetsiet vun de Stadt Cagnes-sur-mer mit Musée Renoir (fr)

[1]