Michel Mayor
.jpg)
Michel Gustave Édouard Mayor (* 12. Januar 1942 in Echallens, Kanton Waadt) is en Swiezer Astronom, de as Perfesser an de Afdeelen för Astronomie vun de Universität Genf arbeit. Gemeensam mit Didier Queloz hett he 1995 den eersten extrasolaren Planeten, de um en sünnenähnlichen Steern kreist (51 Pegasi b) opdeckt, woför beid 2019 den Nobelpries för Physik kreegen hemm.
Leven
[ännern | Bornkood ännern]Michel Mayor hett Physik an de Universität Lausanne studeert un kreeg 1971 an dat Observatorium Genf in den Fackberiek Astronomie sien Doktertitel. He bleev dor mit Utnahm vun Upenhollen an dat Observatorium Cambridge, an de Europääsch Süüdsternwaacht (ESO) in Chile un an dat Observatorium Hawaii bi disser Institutschoon beschäftigt. Van 1989 bit 1992 weer he Präsident vun den Wetenschaplichen Biraat vun de ESO, van 1988 bit 1991 weer he Präsident vun de Kommission to de galaktischen Struktur bi de Internatschonale Astronomische Union un van 1990 bit 1993 in glieker Positschoon bi de swiezerisch Sellschop för Astrophysik un Astronomie. He is siet 1984 Perfesser an de Universität Genf un, nahdem he 2007 emiriteert is, dor Honorarperfesser.
Wirken
[ännern | Bornkood ännern]Mayor hett de Spektrographen ELODIE (51pegb), CORALIE un HARPS, mit de mehr as 500 Exoplaneten opdeckt wurrn sünd, entwickelt. Siet dat Opdecken vun 51 Pegasi b weer Michel Mayor mit sien Forscherteam an völ wiederen extrasolaren Planetenopdecken bedeeligt.
He is verantwortlich för dat Opdecken vun den eersten extrasolaren Planeten in en Orbit um en sünnenähnlichen Steern, wat as Mielensteen in de Historie vun de Astronomie gellt un mit den Nobelpries würdigt wurr. Mit Hülp vun sien Dokteranden Didier Queloz kunn he 1995 middels en hoochuplösen Spektrographen en um 51 Pegasi roteeren, jupiterähnlichen Planeten nahwiesen.[1] De Existenz vun dissen Planeten, 51 Pegasi b, wurr an’n 12. Oktober 1995 vun de US-amerikaansch Wetenschapler Geoffrey William Marcy un Robert Paul Butler bestätigt.
Bit 2005 hett he mehr as 300 wetenschapliche Publikatschonen verfaat. Siet 2013 tell hüm Thomson Reuters wegen de Tall vun sien Zitatschonen to de Favoriten up en Nobelpries (Thomson Reuters Citation Laureates).[2] 2019 kreeg he den Nobelpries för Physik.
Ehrungen un Utteknungen
[ännern | Bornkood ännern]- 1998 Jules-Janssen-Pries
- 1998 Marcel-Benoist-Pries as Anerkennung vun sien Forschungsleistung un deren Bedüüden för dat minschlich Leven.
- 2000 Balzan-Pries för Instrumentarien un Techniken in Astronomie un Astrophysik
- 2004 Albert-Einstein-Medaille
- 2005 Shaw Prize tosommen mit den Amerikaner Geoffrey William Marcy
- 2008 Swiss Astronomy Award
- 2010 Karl-Schwarzschild-Medaille vun de Astronomische Sellschopp
- 2010 Liddmaat vun de National Academy of Sciences
- 2010 Liddmaat vun de American Academy of Arts and Sciences
- 2011 BBVA Foundation Frontiers of Knowledge Award
- 2013 En Asteroid wurr nah hüm nömmt: (125076) Michelmayor
- 2015 Goldmedaille vun de Royal Astronomical Society
- 2015 Kyoto-Pries
- 2015 Tycho-Brahe-Pries
- 2017 Wolf-Pries in Physik
- 2019 Nobelpries för Physik (gemeensam mit Didier Queloz as ok James Peebles)
Weblinks
[ännern | Bornkood ännern]
- Veröffentlichungen von M. Mayor im Astrophysics Data System
- Verleeehn vun de Albert Einstein-Medaille an Michel Mayor an‘n 10. Juni 2004
Enkeld Nahwiesen
[ännern | Bornkood ännern]- ↑ Mayor, Queloz: A Jupiter-mass companion to a solar-type star, Nature, Band 378, 1995, S. 355–359; (Abstract)
- ↑ 2013 Predictions bi Thomson Reuters (sciencewatch.com); afropen an’n 25. September 2013.