pisau

Bahasa Melayu

Sebilah pisau.

Takrifan

pisau (ejaan Jawi ڤيساو)

1. Sejenis alat terdiri daripada kepingan besi yang tirus di satu belah dengan pemegang dan digunakan untuk memotong serta menikam bahan.

Etimologi

Daripada bahasa Melayu-Polinesia Purba *pisaw (“sejenis pisau”).

Sebutan

• Kamus Dewan: pi·sau
• AFA^(kekunci): /pi.sau̯/
• Rima: -isau̯, -sau̯, -au̯

Rujukan

• "pisau" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

Pautan luar

• "pisau" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.