iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.
iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.



Link to original content: https://ms.wikipedia.org/wiki/Nihal_Atsız
Nihal Atsız - Wikipedia Bahasa Melayu, ensiklopedia bebas Pergi ke kandungan

Nihal Atsız

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Nihâl Atsız
LahirMehmet Nail oğlu Hüseyin Nihâl
Januari 12, 1905
Kadıköy, Istanbul, Empayar Uthmaniyah[1][2][3][4]
Meninggal dunia11 Disember 1975(1975-12-11) (umur 70)
İçerenköy, Istanbul, Turki
Tempat pengebumianTanah Perkuburan Karacaahmet, Istanbul
PekerjaanPenulis, pengarang novel, dan penyair
Alma materSekolah Menengah Istanbul
Karya terkenalBozkurtların Ölümü (Kematian Serigala Kelabu)
Deli Kurt (Serigala Gila)
PasanganMehpare Hanım (1931–35)
Bedriye Atsız (1936–75)
Anak3 (1 diangkat)
Tandatangan

Hüseyin Nihâl Atsız (Bahasa Turki Uthmaniyah: حسين نيهال آتسز; Januari 12, 1905 – Disember 11, 1975)[5] ialah seorang penulis, novelis dan penyair ultranasionalis Turki yang terkenal. Atsız mengiktiraf dirinya sebagai seorang rasis, Pan-Turkis dan Turanist.[6][7][8][a] Beliau kemudiannya menjadi pengkritik Islam, memanggilnya "agama yang dicipta oleh orang Arab, untuk orang Arab".[11][12] Beliau adalah pengarang lebih 30 buku dan banyak artikel dan menentang keras kerajaan İsmet İnönü, yang dikritiknya kerana bekerjasama dengan komunis.[13] Beliau dituduh bersimpati dengan pemerintahan Nazi[6][14] dan merancang untuk menggulingkan pemerintah Turki.[15]

Kehidupan peribadi

[sunting | sunting sumber]

Nihâl Atsız dilahirkan pada 12 Januari 1905, di Kasımpaşa, Istanbul. Bapanya ialah komander tentera laut Mehmet Nail Bey, daripada keluarga Çiftçioğlu Torul, Gümüşhane; dan ibunya ialah Fatma Zehra, anak perempuan komander tentera laut Osman Fevzi Bey, daripada keluarga Kadıoğlu Trabzon. Atsız mempunyai dua anak lelaki daripada isteri keduanya Bedriye Atsız, yang dikahwininya pada tahun 1935.[16] Mereka ialah Yağmur Atsız, seorang wartawan dan penulis berhaluan kiri, dan Dr. Buğra Atsız, dan ahli akademik dan penulis nasionalis; dia juga mempunyai anak angkat: Kaniye Atsız. Mereka bercerai pada tahun 1975.[16] Atsız mempunyai seorang adik lelaki, Nejdet Sançar, juga seorang personaliti terkemuka ideologi pan-Turki.[17] Nama keluarga yang dia pakai berikutan penguatkuasaan Undang-undang Nama Keluarga oleh Atatürk bermaksud 'tanpa nama' atau "seorang yang belum menjadikan dirinya nama," kerana dalam Budaya Turki Lama, anda sepatutnya berjaya untuk mendapat nama. Nama Atsız juga merupakan nama sekurang-kurangnya dua emir Seljuk, Atsiz (1098 – 1156) dan Atsiz ibn Uwaq (meninggal dunia 1078 atau 1079).[18]

Pendidikan dan kehidupan profesional

[sunting | sunting sumber]

Beliau bersekolah di dua bahasa Perancis (satu daripadanya di Mesir), satu sekolah menengah Jerman dan satu sekolah menengah Turki dan Sekolah Menengah Kadıköy[19][18] sebelum dia mula belajar di Sekolah Perubatan Tentera pada tahun 1922 tetapi telah dibuang atas sebab pandangan dan kegiatan ultra-nasionalis beliau kerana beliau enggan memberi tabik hormat kepada pegawai berasalan Arab yang berpangkat lebih tinggi daripadanya pada tahun 1925.[20] Beliau kemudiannya mula belajar di Maktab Perguruan di Istanbul dan Pusat Pengajian Kesusasteraan Universiti Istanbul dan menamatkan pengajian dari kedua-duanya pada tahun 1930. Selepas itu beliau menjadi pembantu Profesor Fuat Köprülü di Universiti Istanbul.[21] Beliau mencabar Tesis Sejarah Turki dan berikutan insiden ini beliau telah diberhentikan dari universiti pada tahun 1932.[22] Selepas beliau bekerja di sekolah menengah di Malatya dan Edirne sebagai seorang guru tetapi disebabkan cabaran gigih beliau dalam Tesis Sejarah Turki beliau sering menghadapi kesukaran dalam kerjayanya.[23] Berikutan pemenjaraannya kerana Percubaan Perkauman-Turanisme pada 1944–1945, dia tidak diambil semula sebagai guru dan hanya pada 1949 beliau bekerja di Perpustakaan Süleymaniye. Beliau kembali mengajar selama beberapa tahun, akhirnya mengembalikan Perpustakaan pada tahun 1952. Beliau aktif di sana sehingga tahun 1969.[24][25] Selepas bersara pada tahun 1969, beliau terus menerbitkan Ötüken.[26]

Politik

[sunting | sunting sumber]
Potret awal
Maklumat selanjutnya: Atsızisme

Atsız ialah seorang ideolog penting yang hidup pada tahun-tahun awal Republik Turki. Bulatannya menyerang kepimpinan Atatürk, mengutuk dasar luar Turki, dan khususnya dasar menenangkan terhadap Kesatuan Soviet. Paling penting, penyokongnya mengejek percubaan Kemalis untuk menghubungkan orang Turki dengan tamadun awal Anatolia dan Mesopotamia pada era Atatürk. Pandangannya tentang Atatürk menjadi lebih positif selepas rampasan kuasa tentera terhadap Parti Demokrat pada tahun 1960 dan beliau menekankan nasionalisme Atatürk dalam tulisannya.[27] Oleh Parti Keadilan, beliau telah ditawarkan untuk menjadi calon bagi pilihan raya parlimen pada tahun 1961 bagi Kütahya, tetapi beliau tidak menerima.[28]

Nihâl Atsız pada 1930-an

Beliau terkenal dengan pandangan nasionalisnya, kempen aktifnya menentang komunis Turki, dan memeluk tradisi Turki kuno Tengriistik. Atsız melihat perkauman dan pan-Turkisme sebagai dua komponen utama nasionalisme Turki dan mempertikaikan ideolog seperti Ziya Gökalp atau Hamdullah Suphi Tanriöver yang tidak berkongsi pandangannya mengenai perkauman,[29] bagaimanapun, menurutnya, perkauman " bukan tentang mengukur kepala, menganalisis darah atau mengira tujuh nenek moyang seperti yang didakwa oleh beberapa bangang penipu"[30] dan semasa perbicaraan Rasisme-Turanisme, dia menyatakan sebahagiannya dia mengira bukan Turki yang banyak berkhidmat dengan Turki (contohnya Bayezid I) dan tidak mempunyai perasaan bangsa lain Turki juga.[31] Beliau adalah antara pengarang yang mempengaruhi sejenis nasionalisme Turki yang dikenali sebagai gerakan Ülkücü (diterjemahkan sebagai "idealis"), sebuah gerakan nasionalis yang kemudiannya dikaitkan dengan Alparslan Türkeş (dan yang akhirnya membawa kepada perpecahan dengan ideologi Pan-Turkisme Atsız sebelum ini, pada dengan alasan bahawa ia mendamaikan dengan Islam dan bukannya mengecamnya sebagai "agama Arab", yang Atsız nyatakan sebelum ini).[11] Beliau menulis bahawa Kipchaks di Lithuania dan Kirghiz adalah daripada darah yang sama dan oleh itu orang Turki, tetapi "orang asing" yang tinggal di Turki seperti Yahudi atau Negro bukanlah orang Turki walaupun mereka berbahasa Turki.[32]

Kemalisme, yang telah dikutuk dengan begitu keras dalam novelnya "Dalkavuklar Gecesi" (Malam Sycophants) adalah ideologi pengasas Republik Turki. Sifat dan jenis nasionalisme Atatürk semasa Zaman Awal Republikan (1923–50) sejak 1923 telah mentafsirkan identiti Turki di bawah cahaya panduan prinsip perlembagaan yang menyamakan ‘Turkishness’ dengan menjadi warganegara Turki. Mengenal pasti semua warga Turki sebagai orang Turki yang betul, tiga perlembagaan Era Republik adalah buta sepenuhnya dan positif terhadap etnik, dan perbezaan agama antara warganegara Turki dan memisahkan 'Turkishness' daripada makna popularnya: iaitu, nama kumpulan etnik. Penyokong pandangan ini berpendapat bahawa negarawan Republikan menolak model nasionalisme etnik Jerman dan mencontohi model nasionalisme sivik Perancis dengan mengurangkan 'Turkishness' kepada kategori undang-undang sahaja. Dalam erti kata lain, rakyat Turki yang berketurunan Kurdish, Greek, Armenia, Yahudi atau Assyria hanya perlu menerima plebisit, menurut pandangan ini, untuk memanfaatkan peluang Turkification, sejauh status kewarganegaraan mereka adalah. prihatin, dan memperoleh kesaksamaan penuh dengan etnik Turki, dengan syarat mereka tetap setia di pihak mereka dalam tawar-menawar.[33]

Pada tahun 1934, beliau telah menulis bahawa "Yahudi" adalah antara "musuh dalaman Turki" tetapi pada tahun 1947, beliau memuji orang Yahudi kerana menunjukkan contoh nasionalisme yang kuat (Zionisme): sesungguhnya, orang Yahudi berjaya "mengembalikan tanah yang telah mereka hilangkan 2,000 tahun yang lalu dan untuk menghidupkan semula bahasa Ibrani yang hanya tinggal dalam kitab-kitab dan bertukar menjadi bahasa lisan."[34]

Beliau berpendapat orang Turki dan bukan Turki tidak sepatutnya berkahwin campur dan cinta tidak mempunyai nilai yang sama dengan perasaan nasionalis. Beliau seterusnya percaya nasionalisme lebih unggul daripada agama dan Islam adalah manifestasi perjuangan orang Arab untuk membentuk sebuahbangsa.[35]

Beliau menganugerahkan Islam sebagai "agama kebangsaan",[36] tetapi dia mengkritik Islam di kemudian hari.[11][37] Beliau juga menentang Pan-Islamisme dan menegaskan bahawa orang Turki sudah menjadi sebuah negara yang hebat sebelum mereka menerima Islam.[38]

Pendakwaan undang-undang

[sunting | sunting sumber]
Atsız pergi ke perbicaraan

Atsız telah didakwa dua kali pada tahun 1944. Pernah dia didakwa atas inisiatif Sabahattin Ali kerana menuduhnya (dan 3 komunis lain) sebagai pengkhianat dan memberi amaran kepada Perdana Menteri Şükrü Saracoğlu tentang mereka, yang menubuhkan jawatan penting di sekolah tinggi dan universiti, yang Atsız dipercayai dengan bantuan Menteri Pendidikan Negara.[39][40] Atsız mengenali Ali sejak dahulu ketika mereka berkongsi bilik dengannya pada tahun 1920-an,[41] ketika Sabahattin Ali adalah seorang nasionalis.[42] Beliau diberi hukuman 6 bulan dalam perbicaraan terhadap Sabahattin Ali, yang kemudiannya dikurangkan kepada hukuman gantung selama 4 bulan.[43] Semasa perbicaraan Atsız-Ali, perhimpunan oleh penganut spektrum sayap kanan politik untuk menyokong Atsız telah diadakan pada kedua-dua perbicaraan mahkamah pada 26 April dan 3 Mei 1944.[44] Ramai daripada atendan perhimpunan ini telah ditangkap dan kemudiannya didakwa semasa perbicaraan yang dipanggil Racism Turanism.[44] Semasa perbicaraan ini Atsız dan 22 yang lain, antaranya juga Reha Oğuz Türkkan, Alparslan Türkeş, telah didakwa kerana menghasut perkauman dan Turanisme.[45][46] Beliau pertama kali dijatuhkan hukuman penjara 6 tahun 6 bulan, selepas hukuman itu diturunkan kepada 1 tahun 6 bulan dan pada akhirnya dia (bersama-sama nasionalis lain) menerima pengampunan.[47] Pada tahun 1973, walaupun mengalami masalah kesihatan, dia menerima hukuman penjara 15 bulan kerana tulisannya menentang pemisah Kurdish, selepas 6 tahun perbicaraan. Dia menulis orang Kurdis harus meninggalkan Turki (jika mereka berkeras untuk mengekalkan propaganda pro-Kurdish) dan belajar daripada orang Armenia apa yang berlaku kepada orang yang mencabar negara Turki. Ramai orang; termasuk datuk bandar, wartawan, penulis, pensyarah universiti dan pelajar; meminta presiden Fahri Korutürk membebaskan Atsız dari penjara. Selepas ​2 1⁄2 bulan, dia telah diampunkan.[48] [49]

Kontroversi

[sunting | sunting sumber]

Di Orhun, Atsız menulis untuk menyokong penubuhan Empayar Turki Besar yang menjangkau dari Laut Mediterranean hingga Lautan Pasifik. Corry Guttstadt menyebut: "Turkinya adalah berdasarkan pertalian darah dan bangsa; dia menganjurkan kembali kepada kepercayaan Turki pra-Islam."[8]

Menurut Jacob M. Landau, beliau adalah seorang yang bersimpati kepada pemerintahan Nazi.[6][14] Landau dalam bukunya Exploring Ottoman and Turkish History menyatakan: "Atsiz sangat mengagumi teori bangsa Nazi Jerman, menyatakan beberapa daripadanya berulang kali dalam karyanya sendiri pada tahun 1930-an dan 1940-an (dengan orang Turki dilabelkan sebagai 'bangsa tuan'. Artikel-artikelnya menegaskan, lagi dan lagi, bahawa Pan-Turkisme boleh – dan harus – dicapai melalui peperangan."[50] Selain daripada memihak kepada Nazi Jerman untuk peperangan mereka dengan Kesatuan Soviet,[51] dia menafikan dakwaan ini[52] kerana dia mula menerbitkan ideanya sebelum Hitler terkenal di Turki.[53]

Legasi beliau

[sunting | sunting sumber]

Semasa hayatnya, ramai ulama dan pengarang yang dipengaruhi oleh Atsız memutuskan untuk memberikan "hadiah" kepadanya dengan menulis sebuah buku kehormat. Bagaimanapun, dia meninggal dunia sebelum menerima hadiah, yang diterbitkan pada tahun 1976.[54][55]

Sembilan belas ahli akademik dan pengarang muda, berkumpul di bawah persatuan nasionalis "Siyah Beyaz Kültür ve Sanat Platformu", menerbitkan sebuah buku mengenainya, "Vaktiyle Bir Atsız Varmış",[56] terdiri daripada artikel dan kajian perbandingan tentang karya, kehidupan dan pandangannya. Di daerah Maltepe di Istanbul, sebuah taman dinamakan sempena namanya.[57]

Kumpulan politik

[sunting | sunting sumber]

Di Turki pada 2012, sebuah kumpulan nasionalis yang menggelarkan dirinya sebagai Pemuda Atsız muncul, mengambil bahagian dalam demonstrasi anti-Armenia di Istanbul, membawa sepanduk yang menyatakan "Kamu semua orang Armenia, Kamu semua bajingan", sebagai tindak balas kepada slogan "Kami semua Hrant Dink, Kami semua orang Armenia".[58][59] Pada bulan Februari 2015, sebagai tindak balas kepada ulang tahun ke-100 pembunuhan beramai-ramai Armenia, sepanduk Anti-Armenia Pemuda Atsız muncul di bandar-bandar sekitar Turki, termasuk sepanduk di İstanbul yang mengutuk Genosid Khojaly, dan sepanduk di Muğla yang menyatakan "Kami menyambut ulang tahun ke-100 negara kita dibersihkan daripada orang Armenia".[60]

Kubur Nihal Atsız

Hari Turkisme

[sunting | sunting sumber]

Pada 3 Mei 1945, Atsız, Alparslan Türkeş, Reha Oğuz Türkkan, Nejdet Sançar dan lain-lain, semuanya dipenjarakan di penjara tentera Tophane, mengadakan pertemuan untuk mengenang perhimpunan yang diadakan pada 3 Mei 1944 untuk menyokong Atsız semasa perbicaraan antara Atsız dan Sabahattin Ali. Pertemuan ini merupakan permulaan perayaan tahunan Hari Turkisme.[45]

Karya sastera

[sunting | sunting sumber]

Esei beliau tentang sejarah dikumpulkan dan diterbitkan sebagai buku dengan nama Türk Tarihinde Meseleler (Isu-isu dalam Sejarah Turki). Beliau juga pernah berkhidmat sebagai guru sastera selama beberapa tahun. Semasa hayatnya dia menulis tiga puluh lapan puisi, enam novel.[18]

Majalah

[sunting | sunting sumber]

Atsız menerbitkan beberapa esei akademik tentang kesusasteraan dan sejarah Uthmaniyyah. Beliau mula menerbitkan majalah pada tahun 1931, yang beliau terus lakukan sehingga tahun 1975. Atsız Mecmua ialah majalah Pan-Turk pertama, yang diterbitkan dari 15 Mei 1931 hingga 25 September 1932.[61] Beliau juga menerbitkan Orhun dari 1933 hingga 1934 dan sekali lagi dari 1943 hingga 1944.[32] Orkun, sebagai pengganti Orhun, pertama kali diterbitkan pada tahun 1950 dan kemudian pada tahun 1962-63.[62] Majalah terakhirnya Ötüken diterbitkan dari 1964 hingga 1975.[63]

Puisi dan novel

[sunting | sunting sumber]

Semasa hayatnya dia menulis tiga puluh lapan puisi dan enam novel.[18] Novel politiknya yang terkenal ialah Dalkavuklar Gecesi (Malam Sycophants), sebuah alegori sejarah dan kritikan terhadap Kemalisme.[33] Diterbitkan pada tahun 1941, ia mengisahkan tentang rasuah politik semasa era Hittite tetapi sebenarnya merujuk (dalam fesyen roman a clef) kepada ketidakadilan dan sewenang-wenangnya pemerintahan Atatürk pada tahun 1930-an, terutamanya Tesis Sejarah Turki, dan penjilat di sekelilingnya.

Novel epik sejarahnya Bozkurtların Ölümü (Kematian Serigala Kelabu) ialah salah satu novel sejarah paling popular dalam kesusasteraan Turki.[18] Buku ini berkenaan dengan hari-hari terakhir Empayar Gök Türk yang pertama dan pemberontakan mustahil Putera Kür-Şad dan empat puluh pahlawannya terhadap penceroboh China, merujuk kepada percubaan untuk menculik maharaja China oleh Ashina Jiesheshuai pada tahun 639. Nama asal Turkinya ialah tidak diketahui, Kürşad ialah nama rekaan Atsız. Sekuelnya Bozkurtlar Diriliyor (Kebangkitan Serigala Kelabu) menceritakan kisah Urungu (anak lelaki Kür-Şad yang tidak dikenali) dan permulaan Empayar Gök Türk kedua. Kedua-dua novel ini sangat popular dalam masyarakat Turki, İsmet Hürmüzlü menulis drama teater mengenai subjek dan petikan buku adalah bahagian pilihan dalam kelas sastera.[18]

Novel ketiganya, Deli Kurt (Mad Wolf), mengisahkan tentang percintaan mistik antara seorang pahlawan Sipahi (yang sebenarnya merupakan ahli dinasti Uthmaniyyah yang tidak dikenali) dan seorang wanita nomad dukun misteri di awal Empayar Uthmaniyyah.

Atsız menulis komedi politik satira tentang kerajaan İnönü, Z Vitamini (Vitamin Z), iaitu mengenai vitamin khas fiksyen yang memberikan keabadian kepada diktator dan kerajaannya. Ia diterbitkan pada tahun 1959 yang mengandungi sebelas muka surat.[18]

Novel terakhirnya, Ruh Adam (Soul Man), adalah novel psikologi yang agak kompleks. Buku ini mempunyai suasana rohani dan mistik, penuh dengan tokoh surealistik, alegori seperti Yek (yang melambangkan Syaitan) dan Kapten Şeref (yang melambangkan Kehormatan). Ia mempunyai cerita yang kompleks, yang secara amnya mengenai hubungan cinta platonik yang dilarang antara seorang bekas pegawai tentera yang alkoholik dan seorang pelajar sekolah menengah muda yang jahat dan misteri. Plot berkembang pada penjelmaan semula dua kekasih, yang merupakan seorang pahlawan yang dilarang daripada tentera kerana cintanya kepada gadis itu lebih besar daripada cintanya kepada negaranya pada zaman nomad purba. Ia diilhamkan oleh kehidupan Atsız sendiri.[64]

Puisi beliau adalah dalam gaya kesusasteraan Pra-Islam dan tema biasa beliau adalah idealisme, kehormatan, cinta terlarang, peperangan dan sejarah. Karya puitisnya yang lengkap (kecuali beberapa) telah diterbitkan di bawah nama Yolların Sonu ("End of Roads").

Karya

[sunting | sunting sumber]

Novel

[sunting | sunting sumber]

Cerita

[sunting | sunting sumber]
  • 'Dönüş' (The Return), In Atsız Mecmua, sayı.2 (1931), Orhun, Sayı.10 (1943)
  • 'Şehidlerin Duası' (Prayer of Martyrs), In Atsız Mecmua, Sayı.3 (1931), Orhun, Sayı.12 (1943)
  • 'Erkek, Kız' (Boy, Girl), In Atsız Mecmua, Sayı.4 (1931)
  • 'İki Onbaşı, Galiçiya...1917...' (Two Corporals, Galicia...1917...), In Atsız Mecmua, Sayı.6 (1931), Çınaraltı, Sayı.67 (1942), Ötüken, Sayı.30 (1966)
  • 'Her Çağın Masalı: Boz Doğan ve Sarı Yılan' (Tale of All Ages: Grey Hawk and Yellow Snake), In Ötüken, Sayı.28 (1966)

Puisi

[sunting | sunting sumber]

Nota

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ Dia menggunakan perkataan Turanisme sebagai sinonim Pan-Turkisme dan tidak mempunyai ideologi untuk menyatukan semua orang Ural-Altaik.[9][10]

Rujukan

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ "Hüseyin Nihal Atsız'ın hakkında".
  2. ^ "Nihal Atsız Kimdir? Hayatı, Edebi Kişiliği, Eserleri".
  3. ^ "Hüseyin Nihal Atsız - Türkçe Bilgi".
  4. ^ "Eskişehir Milli İrade Gazetesi - Eskişehir Haberleri".
  5. ^ "Ölüm yıl dönümünde Hüseyin Nihal Atsız kimdir?". Haberler.com (dalam bahasa Turki). 2019-12-11. Dicapai pada 2021-02-24.
  6. ^ a b c Landau, Jacob M. (1981). Pan-Turkism in Turkey. London: C. Hurst & Company. m/s. 94. ISBN 0905838572.
  7. ^ "İçimizdeki Şeytanlar (Hüseyin Nihal Arsiz)". bilgicik.com (dalam bahasa Turkish). 2007-10-22. Dicapai pada 2021-01-14.CS1 maint: unrecognized language (link)
  8. ^ a b Guttstadt, Corry (2013-05-20). Turkey, the Jews, and the Holocaust (dalam bahasa Inggeris). Cambridge University Press. m/s. 40. ISBN 978-0-521-76991-4.
  9. ^ "Veda (Hüseyin Nihal ATSIZ) | Bilgicik.Com - Bilgicik.Com".
  10. ^ Karabulak, Ozan (2018). Atsız ve Türkçülüğün Yarım Asrı - Süreli Yayınlarda Türk Milliyetçiliğinin Seyri (1931-1975) (dalam bahasa Turki). Ötüken Neşriyat. m/s. 275. ISBN 9786051556307.
  11. ^ a b c Cenk Saraçoğlu, Nihal Atsız's World-View and Its Influences on the Shared Symbols, Rituals, Myths and Practices of the Ülkücü Movement
  12. ^ "Yobazlık Bir Fikir Müstehasesidir (Hüseyin Nihal Atsiz)". bilgicik.com (dalam bahasa Turkish). 2007-10-22. Dicapai pada 2020-12-21.CS1 maint: unrecognized language (link)
  13. ^ Biography of Nihâl Atsız Diarkibkan Ogos 18, 2009, di Wayback Machine (Turkish)
  14. ^ a b Guttstadt, Corry (2009). Turkey, the Jews and the Holocaust (dalam bahasa Inggeris). Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-76991-4.
  15. ^ Özkırımlı, Umut; Sofos, Spyros A (2008). Tormented by history: nationalism in Greece and Turkey (dalam bahasa Inggeris). New York: Columbia University Press. m/s. 136. ISBN 9780231700528.
  16. ^ a b Uzer, Umut (2016),p.129
  17. ^ Uzer, Umut (2016). An Intellectual History of Turkish Nationalism. Utah: The University of Utah Press. m/s. 125. ISBN 9781607814658.
  18. ^ a b c d e f g Landau, Jacob M. (2003). "Ultra-Nationalist Literature in the Turkish Republic: A Note on the Novels of Hüseyin Nihâl Atsiz". Middle Eastern Studies. 39 (2): 204–210. doi:10.1080/714004510. JSTOR 4284299. S2CID 144973696.
  19. ^ Ercilasun, Ahmet Bican (2018). Atsız, Türkçülüğün Mistik Önderi (dalam bahasa Turki). Panama Yayincilik. m/s. 25–27. ISBN 9786052221068.
  20. ^ Aytürk, Ilker (2011). "The Racist Critics of Atatürk and Kemalism, from the 1930s to the 1960s". Journal of Contemporary History. 46 (2): 308–335. doi:10.1177/0022009410392411. JSTOR 41305314. S2CID 159678425.
  21. ^ Mishkova, Diana; Turda, Marius; Trencsenyi, Balazs, penyunting (2014). "Hüseyin Ni̇hal Atsiz: Turkish Unity". Anti-modernism: Radical Revisions of Collective Identity. Central European University Press. ISBN 978-963-386-095-3. Templat:Project MUSE.
  22. ^ Aytürk, Ilker (April 2011), p.316
  23. ^ Aytürk, Ilker (April 2011),p.316
  24. ^ Ercilasun, Ahmet Bican (2018). Atsız, Türkçülüğün Mistik Önderi (dalam bahasa Turki). Panama Yayincilik. m/s. 110–129. ISBN 9786052221068.
  25. ^ Aytürk, Ilker (April 2011),p.318
  26. ^ Uzer, Umut (2016), p.127
  27. ^ Karabulak, Ozan (2018). Atsız ve Türkçülüğün Yarım Asrı - Süreli Yayınlarda Türk Milliyetçiliğinin Seyri (1931-1975) (dalam bahasa Turki). Ötüken Neşriyat. m/s. 184-207. ISBN 9786051556307.
  28. ^ Uzer, Umut (2016),pp.128–129
  29. ^ Uzer, Umut (2011). Identity and Turkish Foreign Policy : The Kemalist Influence in Cyprus and the Caucasus. Bloomsbury. m/s. 48–49. ISBN 9781848855694.
  30. ^ "Ötüken – Şubat 1966". Issuu (dalam bahasa Inggeris). July 23, 2016. Dicapai pada 2021-01-14.
  31. ^ Akgöz, Serkan; Sançar, Nejdet (2017). 1944 Irkçılık Turancılık Davası Mahkeme Günlükleri. Bozkurt Yayınları. ISBN 9786058359550.
  32. ^ a b Landau, Jacob M. (1995). Pan-Turkism: From Irredentism to Cooperation (dalam bahasa Inggeris). Indiana University Press. m/s. 88. ISBN 9780253328694.
  33. ^ a b The Racist Critics of Atatürk and Kemalism, from the 1930s to the 1960s, Ilker Aytürk (Bilkent University, Ankara), Journal of Contemporary History, SAGE Pub., 2011 [1]
  34. ^ Ofra Bengio, The Turkish-Israeli Relationship, New York-London: Palgrave MacMillan, 2009, p. 77.
  35. ^ Uzer, Umut (2016), pp.132–133
  36. ^ "Veda". January 11, 1952.
  37. ^ "Yobazlık Bir Fikir Müstehasesidir (Hüseyin Nihal ATSIZ)". bilgicik.com (dalam bahasa Turkish). 2007-10-22. Dicapai pada 2020-12-21.CS1 maint: unrecognized language (link)
  38. ^ Karabulak, Ozan (2018). Atsız ve Türkçülüğün Yarım Asrı - Süreli Yayınlarda Türk Milliyetçiliğinin Seyri (1931-1975) (dalam bahasa Turki). Ötüken Neşriyat. m/s. 207-235. ISBN 9786051556307.
  39. ^ Dincsahin, Sakir (2015). State and Intellectuals in Turkey: The Life and Times of Niyazi Berkes, 1908–1988 (dalam bahasa Inggeris). Lexington Books. m/s. 70–71. ISBN 978-0-7391-9132-3.
  40. ^ "Başvekil Saraçoğlu Şükrü'ye İkinci Açık Mektup". Hüseyin Nihal Atsız (dalam bahasa Turki). 1944-04-01. Dicapai pada 2021-01-14.
  41. ^ Aytürk, Ilker (April 2011), p.318
  42. ^ "İçimizdeki Şeytanlar (Hüseyin Nihal ATSIZ) | Bilgicik.Com - Bilgicik.Com".
  43. ^ Göktuğ İpek (2016). "Basında Sabahattin Ali-Nihal Atsız davası". Akademik Bakış (dalam bahasa Turki). 55.
  44. ^ a b Öztürkmen, Arzu (2005). "Folklore on Trial: Pertev Naili Boratav and the Denationalization of Turkish Folklore". Journal of Folklore Research. 42 (2): 185–216. doi:10.2979/JFR.2005.42.2.185. ISSN 0737-7037. JSTOR 3814600. S2CID 145810490.
  45. ^ a b "3 Mayıs Türkçülük Günü sözleri ve mesajları! Türkçülük Günü nasıl ortaya çıktı?". Sözcü (dalam bahasa Turki). May 3, 2020. Dicapai pada 6 December 2020.
  46. ^ Ercilasun, Ahmet Bican (2018). Atsız, Türkçülüğün Mistik Önderi. Panama Yayincilik. ISBN 9786052221068.
  47. ^ De Tapia, Stephane (2011). Die völkisch-religiöse Bewegung im Nationalsozialismus: eine Beziehungs- und Konfliktgeschichte (dalam bahasa Inggeris). Göttingen: Vandenhoeck & Ruprecht. m/s. 304. ISBN 9783525369227.
  48. ^ Uzer, Umut (2016). An Intellectual History of Turkish Nationalism. Utah: The University of Utah Press. m/s. 132. ISBN 9781607814658.
  49. ^ Ercilasun, Ahmet Bican (2018). Atsız, Türkçülüğün Mistik Önderi (dalam bahasa Turki). Panama Yayincilik. ISBN 9786052221068.
  50. ^ Landau, Jacob M. (2004). Exploring Ottoman and Turkish History (dalam bahasa Inggeris). Hurst & Company. m/s. 258. ISBN 978-1-85065-752-1.
  51. ^ Atsız (1959). Türkçülüğe Karşı Haçlı Seferi ve Çektiklerimiz (dalam bahasa Turki).
  52. ^ "Yalan • Hüseyin Nihal Atsız". huseyinnihalatsiz.com. Dicapai pada 2020-12-06.
  53. ^ "En Sinsi Tehlike (Hüseyin Nihal ATSIZ)". bilgicik.com (dalam bahasa Turki). 2007-10-20. Dicapai pada 2020-12-06.
  54. ^ Güngör, Erol; Kafalı, Mustafa; Sertkaya, Osman Fikri; Gömeç, Saadettin (2017). Atsız Armağanı I. Altınordu Yayınları. ISBN 9786052028285.
  55. ^ Güngör, Erol; Kafalı, Mustafa; Sertkaya, Osman Fikri; Gömeç, Saadettin (2017). Atsız Armağanı II. Altınordu Yayınları. ISBN 9786052028308.
  56. ^ (Once upon a time there was Atsız) inspired by his verses: "Vaktiyle bir Atsız varmış derlerse ne hoş / anılmakla hangi bir ruh olmaz ki sarhoş?" (If one day some say "once upon a time there was Atsız", I would be delighted / Whose soul would not be intoxicated by being remembered?) ISBN 978-605-86024-6-5
  57. ^ "Maltepe'de bir parka 'Nihal Atsız' adı verildi". www.hurriyet.com.tr (dalam bahasa Turki). December 16, 2020. Dicapai pada 2021-01-14.
  58. ^ "Hocalı mitingini 'Genç Atsızlar' sabote etmiş", Radikal, 29-02-2012 [2].
  59. ^ "ANCA Condemns Anti-Armenian Protests in Turkey", Armenian Weekly, 26 February 2012 [3]
  60. ^ Nanore Barsoumian, "Banners Celebrating Genocide Displayed in Turkey", Armenian Weekly, 23 February 2015 [4].
  61. ^ Landau, Jacob M. (1981). Pan-Turkism in Turkey. London: C. Hurst & Company. m/s. 76. ISBN 978-0-905838-57-1.
  62. ^ Ercilasun, Ahmet Bican (2018). Atsız, Türkçülüğün Mistik Önderi. ISBN 9786052221068.
  63. ^ Uzer, Umut (2016), p.137
  64. ^ Ercilasun, Ahmet Bican (2018). Atsız, Türkçülüğün Mistik Önderi (dalam bahasa Turki). Panama Yayincilik. ISBN 9786052221068.

Pautan luar

[sunting | sunting sumber]
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Nihal_Atsız&oldid=6283820"