განათლება ინდოეთში
განათლება ინდოეთში მიმდინარეობს როგორც საჯარო სექტორის, ასევე კერძო სექტორის სასწავლებლებში. ისინი კონტროლდება და ფინანსდება სამი საფეხურით: ინდოეთის ცენტრალური მთავრობა, ინდოეთის სახელმწიფო და ადგილობრივი მთავრობა. ინდოეთი კონსტიტუციის რიგი კანონების მიხედვით 6-14 წლის ასაკის ბავშვების ძირითადი უფლებაა უზრუნველყოფილი თავისუფალი და სავალდებულო განათლების მიღებით. ინდოეთის კერძო და საჯარო სკოლების თანაფარდობა არის 7:5.
2011 წლისთვის ინდოეთმა პროგრესს მიაღწია დაწყებითი განათლების მსურველთა დასწრების და მოსახლეობაში წერა-კითხვის გავრცელების მაჩვენებლით, კერძოდ, საუბარია 7-დან 10 წლამდე ასაკის მოსახლეობის სამი მეოთხედზე. ინდოეთის განათლების სისტემა ხშირად მოიხსენიება ეკონომიკურ განვითარებასთან ერთად. [1]ბევრი პროგრესი, განსაკუთრებით უმაღლეს განათლებასა და სამეცნიერო კვლევაში, სხვადასხვა საჯარო დაწესებულებებში კრედიტდება. გასული ათწლეულის მანძილზე გაიზარდა უმაღლეს სასწავლებლებში ჩარიცხულ სტუდენტთა რიცხვი, 2013 წელს მთლიანი ჩარიცხვის 24% -იან მაჩვენებელს მიაღწია, [2] ჯერ კიდევ რჩება მნიშვნელოვანი სამუშაოები განვითარებული ქვეყნების უმაღლეს განათლებამდე მისაღწევად.
ინდოეთს აქვს დიდი კერძო სკოლათა სისტემა დაწყებითსა და საბაზო დონეებზე 6 დან 14 წლამდე ასაკობრივ ჯგუფში. [3] გარკვეული საბაზოს შემდგომი ტექნიკური სკოლებიც ასევე კერძოა. კერძო განათლების ბაზარი ინდოეთში 2008 წელს 450 მილიონი აშშ დოლარის შემოსავალს ითვლის, თუმცა პროექტის მიხედვით უნდა იყოს 40 მილიარდი აშშ დოლარი. [4]
2012 წლის განათლების ანგარიშის ყოველწლიური სტატუსის მიხედვით (ASER) სკოლამდელი აღზრდის 6-14 წლამდე რეგიონის ბავშვების 96.5% ჩაირიცხა სკოლაში. ეს უკვე მეოთხე ყოველწლიური კვლევაა, რომლის პროცენტული მაჩვენებელი 96 -ზე მეტია. 2013 წლის მეორე ანგარიშში ნათქვამია, რომ 229 მილიონი სტუდენტი ჩაირიცხა ინდოეთის სხვადასხვა აკრედიტებულ ურბანულ და სასოფლო სკოლაში 1 -12 კლასებში, რომელიც 2002 წლის მონაცემებით აბიტურიენტების რაოდენობის გაზრდას წარმოადგენს, ხოლო გოგონების ჩარიცხვის მაჩვენებელია 19%. მიუხედავად იმისა, რომ რაოდენობრივად ინდოეთი ინტენსიურად ზრდის უნივერსალურ განათლებას, მისი განათლების ხარისხი განსაკუთრებით დამამაყოფილებელია საჯარო სკოლების სისტემაში. მიუხედავად იმისა, რომ 95 პროცენტზე მეტი მოსწავლე ესწრება დაწყებით სკოლას, მხოლოდ 40 პროცენტმა ინდოელმა მოზარდმა დაამთავრა საშუალო სკოლა (9-12 კლასები). 2000 წლიდან მსოფლიო ბანკმა ინდოეთში 2 მილიარდ დოლარზე მეტი განათლებას გადასცა. ცუდი ხარისხის ერთ-ერთი მიზეზია მასწავლებელთა დაახლოებით 25%-ის გაცდენა ყოველდღიურად. [5] ინდოეთის სახელმწიფოებმა გამოავლინეს ტესტები და განათლების შეფასების სისტემა, რათა მოეხდინათ ასეთი სკოლების იდენტიფიცირება და გამოსწორება.
მიუხედავად იმისა, რომ კერძო სკოლები ინდოეთში ბევრია, ისინი რეგულირდება იმ თვალსაზრისით, თუ რა უნდა ასწავლონ, რა ფორმით შეუძლიათ იმოქმედონ და წესებს ითვალისწინებენ მუშაობის სხვა დანარჩენ ასპექტებში.
ინდოეთის უმაღლეს სასწავლებლებში, მნიშვნელოვანი ადგილების რაოდენობა დაცულია, ისტორიულად დაუცველი განთესილი ერისა და კონკრეტული ტომების, ან სხვა დაბალი კლასების წარმომადგენელთათვის ცალკ-ცალკე.
სასკოლო განათლება
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ამ ნიმუშის მიხედვით, სკოლებში სწავლის კურსი ტარდება 10 წლის განმავლობაში და 2 წლიან უმცროს კოლეჯებში, შემდეგ ბაკალავრიატის დასამთავრებლად სტუდენტებს სჭირდებათ კიდევ 3 წელი. ცენტრალური და უმეტესად სახელმწიფო დაწესებულებები ერთნაირად ასწავლიან "10 + 2 + 3" განათლების ნიმუშით. პირველი 10 წელი თავის მხრივ იყოფა 4 წლიან დაწყებით განათლებად და 6 წლიან საშუალო სკოლად. რომელსაც მოჰყვება 2 წლიანი კოლეჯი. ეს ნიმუში წარმოიშვა 1964-66 წლების განათლების კომისიის რეკომენდაციით. [6]
ადმინისტრაცია
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]პოლიტიკა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]განათლების პოლიტიკის შემუშავება ხდება ცენტრის მთავრობასა და სახელმწიფო მთავრობების მიერ ეროვნულ და სახელმწიფო დონეზე. განათლების ეროვნული პოლიტიკის შესახებ, 1986 წელს უზრუნველყო გარემოს ცნობიერების, მეცნიერებისა და ტექნოლოგიების სწავლებისა და ტრადიციული ელემენტების დანერგვა, როგორიცაა იოგა ინდურ საბაზო სკოლის სისტემაში [7]. ინდოეთის საშუალო სკოლის სისტემის მნიშვნელოვანი ფუნქციაა აქცენტი გააკეთოს საზოგადოების დაუცველი ნაწილების ჩართვაზე. პროფესიული ინსტიტუტების პროფესიონალები ხშირად მიმართავენ პროფესიული მომზადებას. ინდოეთის საშუალო სკოლის სისტემის კიდევ ერთი თავისებურებაა პროფესიის შესწავლაზე დაფუძნებული პროფესიული მომზადება, ამით ეხმარებიან მოსწავლეებს მათი მოწოდების არჩევაში.
შუადღის კვება კვების სქემა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]ეს პროგრამა მიზნად ისახავს ქვეყნის მასშტაბით სკოლის ასაკის ბავშვების კვების გაუმჯობესებას.[8]" დაწყებითი და დაწყებითის ზედა კლასების ბავშვებს სამუშაო დღეებში მიეწოდებათ უფასო საკვები. ეს არის ყველაზე დიდი პროგრამა მსოფლიოში, რომლის ფარგლებშიც ჩართულია 1,265,000-ზე მეტი სკოლა განათლების გარანტიების სქემის ცენტრების 120 000 000 ბავშვით. [9]
სწავლების დონე
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]ცხრილი
სკოლამდელი დაწესებულებები
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
დაწყებითის წინა განათლება პირველადი ეტაპია ბავშვთა ცოდნის, უნარებისა და ქცევის საფუძველის ჩამოსაყალინბებლად. პირველადი განათლების დასრულებისას ბავშვები შემდეგ ეტაპზე გადადიან, მაგრამ ინდოეთში წინასწარი დაწყებითი განათლება არ არის აუცილებელი უფლება. ინდოეთის სოფლებისთვის, წინასწარი დაწყებითი სკოლები იშვიათად არის ხელმისაწვდომი. მაგრამ ქალაქებსა და დიდ ქალაქებში, არსებობს მრავალი დამკვიდრებული სკოლამდელი დაწესებულება. სკოლამდელი დაწესებულებების მოთხოვნა მნიშვნელოვნად იზრდება ქალაქებში, მაგრამ იქ ჯერ კიდევ 6 წლის ბავშვთა 1% დადის. [10] სკოლამდელი განათლების სისტემური პროცესს ინდოეთში ცოდნის გაღრმავება მოჰყვება. მარტივი და საინტერესო სასწავლო გეგმის შემდეგ მასწავლებლები ცდილობენ მთელი სასწავლო პროცესი ბავშვებისთვის სასიამოვნო გახდეს.
დაწყებითი განათლება
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ინდოეთის მთავრობა ხაზს უსვამს დაწყებითი განათლების, ასევე ელემენტარულ განათლებას, 6 დან 14 წლამდე ასაკის ბავშვებისთვის. იმის გამო, რომ განათლების კანონები დადგენილია სახელმწიფოების მიერ, დაწყებითი სკოლის ვიზიტის ხანგრძლივობა ინდოეთის სახელმწიფოებს შორის სხვადასხვაა. ინდოეთის მთავრობამ ასევე აკრძალა ბავშვთა შრომა, რათა უზრუნველყოს ბავშვების უსაფრთხოება. თუმცა, ორივე, უფასო განათლებაც და ბავშვის შრომის აკრძალვაც რთულია ეკონომიკური და სოციალური უთანასწორობის პირობებში. დაწყებითი საფეხურის ყველა აღიარებული სკოლის 80% მთავრობის დაქვემდებარებაშია, რაც ქვეყანაში ყველაზე მსხვილ განათლების სფეროს წარმოადგენს.
თუმცა, რესურსის ნაკლებობისა და პოლიტიკური ნების არარსებობის გამო, ეს სისტემა განიცდის მასიური ხარვეზებს, მასწავლებლის კოეფიციენტების მაღალი მოსწავლის ჩათვლით, ინფრასტრუქტურის ნაკლებობასა და მასწავლებელთა გადამზადების დაბალი დონით. ინდოეთის მთავრობის მიერ 2011 წელს გამოცემული მაჩვენებლების მიხედვით ინდოეთში არის 5,816,673 დაწყებითი სკოლის და 2,127,000 საშუალო სკოლის პედაგოგი ინდოეთში.
საბაზო განათლება
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
საშუალო განათლება მოიცავს 12-დან 18 წლამდე ასაკის ბავშვების განათლებას. რომელთა ჯგუფი მოიცავს 8.85 კრორი ბავშვს ინდოეთში 2001 წლის აღწერის მიხედვით. საბაზო განათლება ორი ნაწილად არის გაყოფილი თითოეული მნიშვნელოვანი ეტაპია, რომლის დაწყებისთვისა საჭიროა სერტიფიკატი. ამ ეტაპს ხშირად უმაღლეს საბაზოს ან + 2 -ს ეძახიან.
საბაზო განათლება ინდოეთში არის გამოცდაზე ორიენტირებული. სტუდენტები დარეგისტრირდებიან და კლასებს იწყებენ ერთ-ერთი ცენტრალური ადმინისტრირებული გამოცდისთვის მომზადებას. საშუალო სკოლა ან საშუალო სკოლა გაყოფილია 2 ნაწილად (9-10 და 11-12 კლასებად). მე- 10 კლასის გამოცდის შედეგები შეიძლება გამოყენებულ იქნეს საშუალო სკოლის, წინასწარ საუნივერსიტეტო პროგრამის ან პროფესიულ ან ტექნიკურ სკოლის 11-12 კლასში სწავლის გასაგრძელებლად. 12-ე კლასის გამოცდის ჩაბარება ნიშნავს საშუალო სკოლის დიპლომის მიღებას, რომელიც შეიძლება გამოყენებულ იქნას პროფესიულ სკოლებში ან უნივერსიტეტში ინდოეთში ან მსოფლიოს სხვა ქვეყნებში.
უმაღლესი განათლება
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]სტუდენტს შეუძლია აირჩიოს პროფესიული განათლება ან საუნივერსიტეტო განათლება. შეუძლია აირჩიოს პროფესიული განათლება ან საუნივერსიტეტო განათლება.
პროფესიული განათლება
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]ინდოეთის ყველა ტექნიკური სასწავლებელი (AICTE) იტყობინებოდა , რომ 2013 წელს არსებობდა 4,599 პროფესიული ინსტიტუტი, რომლებიც ხარისხიან განათლებას სთავაზობდა ახალგაზრდებს. ამ სკოლებში 17.4 კრორი სტუდენტი ჩაირიცხა. მეცნიერების, მედიცინის, სოფლის მეურნეობისა და საინჟინრო სექტორში 2007 წლის მონაცემებით, უნივერსიტეტის საგრანტო კომისიის (UGC) მონაცემებით, 2001 წლიდან ქალთა რიცხვი გაორმაგდა საინჟინრო ფაკულტეტების არჩევისას.
საუნივერსიტეტო განათლება
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
მოსწავლეებმა შეიძლება ჩააბარონ ზოგადსაგანმანათლებლო პროგრამებზე, როგორიცაა ბაკალავრიატის (ხელოვნების, კომერციის ან მეცნიერების), ან პროფესიული განათლების პროგრამა (საინჟინრო, სამართალი ან მედიცინა). ათლება ინდოეთში
განათლება ინდოეთში მიმდინარეობს როგორც საჯარო სექტორის, ასევე კერძო სექტორის სასწავლებლებში. ისინი კონტროლდება და ფინანსდება სამი საფეხურით: ინდოეთის ცენტრალური მთავრობა, ინდოეთის სახელმწიფო და ადგილობრივი მთავრობა. ინდოეთი კონსტიტუციის რიგი კანონების მიხედვით 6-14 წლის ასაკის ბავშვების ძირითადი უფლებაა უზრუნველყოფილი თავისუფალი და სავალდებულო განათლების მიღებით. ინდოეთის კერძო და საჯარო სკოლების თანაფარდობა არის 7:5.
2011 წლისთვის ინდოეთმა პროგრესს მიაღწია დაწყებითი განათლების მსურველთა დასწრების და მოსახლეობაში წერა-კითხვის გავრცელების მაჩვენებლით, კერძოდ, საუბარია 7-დან 10 წლამდე ასაკის მოსახლეობის სამი მეოთხედზე. ინდოეთის განათლების სისტემა ხშირად მოიხსენიება ეკონომიკურ განვითარებასთან ერთად. [1]ბევრი პროგრესი, განსაკუთრებით უმაღლეს განათლებასა და სამეცნიერო კვლევაში, სხვადასხვა საჯარო დაწესებულებებში კრედიტდება. გასული ათწლეულის მანძილზე გაიზარდა უმაღლეს სასწავლებლებში ჩარიცხულ სტუდენტთა რიცხვი, 2013 წელს მთლიანი ჩარიცხვის 24% -იან მაჩვენებელს მიაღწია, [2] ჯერ კიდევ რჩება მნიშვნელოვანი სამუშაოები განვითარებული ქვეყნების უმაღლეს განათლებამდე მისაღწევად.
რესურსები ინტერნეტში
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ 1.0 1.1 India achieves 27% decline in poverty, Press Trust of India via Sify.com, 2008-09-12
- ↑ 2.0 2.1 Gross enrollment ratio by level of education. UNESCO Institute for Statistics. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 10 ივნისი 2017. ციტირების თარიღი: 10 December 2015.
- ↑ „Over a quarter of enrollments in rural India are in private schools“. The Hindu. ციტირების თარიღი: 21 August 2014.
- ↑ Indian education: Sector outlook (PDF). დაარქივებულია ორიგინალიდან — 24 სექტემბერი 2015. ციტირების თარიღი: 23 January 2014.
- ↑ Sharath Jeevan & James Townsend, Teachers: A Solution to Education Reform in India დაარქივებული 2015-07-19 საიტზე Wayback Machine. Stanford Social Innovation Review (17 July 2013)
- ↑ Bamzai, Kaveree. (24 December 2009) 1977-10+2+3 system of education: The new class structure. India Today. ციტირების თარიღი: 10 December 2012.
- ↑ India 2009: A Reference Annual (53rd edition), 231
- ↑ Chettiparambil-Rajan, Angelique. (July 2007) India: A Desk Review of the Mid-Day Meals Programme (PDF). ციტირების თარიღი: 28 July 2013.
- ↑ About the Mid Day Meal Scheme. Mdm.nic.in. ციტირების თარიღი: 28 July 2013.
- ↑ [1] Times Of India