iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.
iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.



Link to original content: https://hy.wikipedia.org/wiki/Ուեյն_Շորթեր
Ուեյն Շորթեր - Վիքիպեդիա Jump to content

Ուեյն Շորթեր

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ուեյն Շորթեր
Բնօրինակ անունանգլ.՝ Wayne Shorter
Ծնվել էօգոստոսի 25, 1933(1933-08-25)[1][2][3]
Նյուարկ, Նյու Ջերսի, ԱՄՆ[4][5]
Երկիր ԱՄՆ
Մահացել էմարտի 2, 2023(2023-03-02)[6][4] (89 տարեկան)
Լոս Անջելես, Կալիֆոռնիա, ԱՄՆ[4]
Ժանրերջազ[7], modal jazz?, քրոսովեր, post-bop?, ջազ-ֆյուժն և բիբոփ[4]
Մասնագիտությունկոմպոզիտոր, սաքսոֆոնահար և ջազ երաժիշտ
Գործիքներսաքսոֆոն[7], soprano saxophone?[7], ալտ սաքսոֆոն[7] և tenor saxophone?[7]
ԼեյբլBlue Note[8]
ԿրթությունՄշակույթի, Կրթության և Մարդու զարգացման Սթեինհարդթի դպրոց և Newark Arts High School?
ԱնդամակցությունԱրվեստների և գիտությունների ամերիկյան ակադեմիա և Weather Report?[9]
Պարգևներ
 Wayne Shorter Վիքիպահեստում

Ուեյն Շորթեր (անգլ.՝ Wayne Shorter օգոստոսի 25, 1933(1933-08-25)[1][2][3], Նյուարկ, Նյու Ջերսի, ԱՄՆ[4][5] - մարտի 2, 2023(2023-03-02)[6][4], Լոս Անջելես, Կալիֆոռնիա, ԱՄՆ[4]), ամերիկացի ջազ սաքսոֆոնահար և կոմպոզիտոր։

Շորթերը հռչակ է ձեռք բերել 1950 թվականներին՝ որպես Art Blakey's Jazz Messengers խմբի սաքսոֆոնահար և կոմպոզիտոր: 1964 թվականին նա միացել է շեփորահար Մայլս Դևիսի հնգյակին, ում համար գրել է նաև երաժշտություն։ Ուեյն Շորթերը Weather Report խմբի հիմնադիրներից մեկն է, 2000 թվականից՝ սեփական ջազ քառյակի ղեկավարն է։ Նա հաճախակի ելույթ է ունեցել և ձայնագրել Հերբի Հենքոքի, ինչպես նաև շատ այլ հայտնի ջազ և ռոք երաժիշտների հետ: Ստացել է 11 Գրեմմի մրցանակ, ներառյալ «Կյանքի նվաճումների համար» (2015) հեղինակավոր անվանակարգում։ 2017 թվականին արժանացել է Polar Music Prize [10] մրցանակին:

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վաղ տարիներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ուեյն Շորթերը ծնվել է աֆրոամերիկացիների ընտանիքում Նյուարքում, Նյու Ջերսի նահանգում: Հաճախել է Նյուարքի Արվեստի բարձրագույն դպրոցը[11]։ Նա սիրում էր երաժշտությունը և, ոգեշնչվելով հորից, սկսում է սովորել կլառնետ[12], նրա ավագ եղբայրը՝ Ալանը, նվագել է ալտ սաքսոֆոն[13], նախքան քոլեջում շեփորի դասարան ընդունվելը։ Ավագ դպրոցում Ուեյնը նվագում էր Nat Phipps Band–ի[14][15] հետ։ Նա ավարտել է Նյու Յորքի համալսարանի երաժշտական ​​ֆակուլտետը 1956 թվականին[16][17], այնուհետև 2 տարի ծառայել է բանակում[18], որը նրան միավորել է դաշնակահար Հորաս Սիլվերի հետ։ Բանակից հետո նա խաղացել է Մեյնարդ Ֆերգյուսոնի հետ[18][19]։ Երիտասարդ ժամանակ Ուեյն Շորթերը ստացել է «Պարոն Gone» մականունը, որը հետագայում վերնագիր տվեց Weather Report ալբոմներից մեկին[18][20]։ 1958 թվականին Շորթերը միացավ Արտ Բլեյքի Jazz Messengers խմբին, որտեղ մնաց չորս տարի[21] և ի վերջո դարձավ խմբի երաժշտական ​​ղեկավարը։ Նրանք միասին շրջագայեցին ԱՄՆ-ում, Ճապոնիայում և Եվրոպայում, ձայնագրեցին մի քանի հանրաճանաչ ալբոմներ, ինչպես նաև ստեղծեցին բազմաթիվ ստեղծագործություններ: Այս ընթացքում Շորթերը «հաստատվեց որպես ամենատաղանդավոր երիտասարդ սաքսոֆոնահարներից մեկը» և արժանացավ միջազգային ճանաչման[22]։

Վաղ տարիքում Շորթերի վրա ազդեցություն են ունեցել Սոնի Ռոլինսը, Ջոն Քոլթրեյնը և Քոլման Հոքինսը[23]:

Մայլս Դևիսի հետ (1964-1970)

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1964 թվականին Մայլս Դևիսին հաջողվեց Շորթերին ներգրավել իր հնգյակին, չնայած դեռ 1960 թվականին Ջոն Քոլթրեյնն առաջարկեց Ուեյն Շորթերին զբաղեցնել իր տեղը այն բանից հետո, երբ Մայլսը լքեց խումբը։ 1967 թվականին Շորթերը դարձավ Հերբի Հենքոքի, Ռոն Քարթերի և Թոնի Ուիլյամսի մասնակցությամբ կվինտետի մի մասը, և այս կազմը հետագայում կոչվեց Երկրորդ մեծ կվինտետ [24] (տարբերելու այն Քոլթրեյնի հետ հնգյակից)։ Թիմը համաշխարհային համբավ ձեռք բերեց հիմնականում Ուեյն Շորթերի ստեղծագործությունների շնորհիվ (ինչպիսիք են «Prince of Darkness», «E.S.P.», «Footprints», «Sanctuary», «Nefertiti» և այլն): Շորթերը կվինտետը փլուզվելուց հետո 1968 թվականին որոշ ժամանակ աշխատեց Մայլսի հետ։ Այն կարելի է լսել Մայլսի վաղ ջազային ձայնագրություններում, ինչպիսիք են «In a Silent Way» և «Bitches Brew» (երկուսն էլ 1969 թ. ): Դևիսի հետ վերջին համերգային ելույթներն ու ստուդիական ձայնագրությունները տեղի են ունեցել 1970 թվականին։

Հենքոքն ասել է թիմում Շորթերի դերի մասին «Ինձ համար այս խմբի գլխավոր գրողը Ուեյն Շորթերն էր, և նա դեռ վարպետն է: Ուեյնը այն քիչ մարդկանցից էր, ով Մայլսին տվեց երաժշտություն, որը չփոխվեց» [25]: «Ուեյնն իսկական կոմպոզիտոր է, նա բոլորի համար մասեր է գրում այնպես, ինչպես կցանկանային երաժիշտները…» [26]։

Յան Կարը, երաժիշտ և Rough Guide- ի հեղինակը, պնդում է, որ Դևիսի հետ Շորթերը գտել է իր սեփական ձայնը որպես կատարող և կոմպոզիտոր: «Բլեյքիի խիտ ռիթմերը Շորթերի տենորային կատարման մեջ մկանայինություն բերեցին, բայց Դևիսի ռիթմային հատվածի ավելի մեծ ազատությունը թույլ տվեց նրան բացահայտել նոր զգացմունքային և տեխնիկական չափումներ» [27]:

Մինչև 1968 թվականը Շորտերը նվագում էր բացառապես տենոր սաքսոֆոն [28]։ Վերջին ալբոմը, որի վրա նա տենոր է նվագել Դևիսի սովորական ալբոմի հաջորդականության մեջ , Filles de Kilimanjaro-ն էր։ 1969 թվականին նա սոպրանո է նվագել Դևիսի In a Silent Way ալբոմում և իր սեփական Super Nova- ում (ձայնագրվել է Դևիսի այն ժամանակվա կողմնակիցներ Չիկ Կորեայի և Ջոն ՄաքԼաֆլինի կողմից)։ Դևիսի հետ համերգների ժամանակ, ինչպես նաև 1969 թվականի ամառից մինչև 1970 թվականի վաղ գարուն ձայնագրությունների ժամանակ նա նվագել է և՛ սոպրանո, և՛ տենոր․ 1970-ականների սկզբին նա հիմնականում սոպրանո էր նվագում:

Սոլո ձայնագրություններ Blue Note-ի համար

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Որպես Miles Davis Մայլս Դևիսի Կվինտետի անդամ՝ Ուեյն Շորթերն աշխատել է նաև սոլո ձայնագրությունների վրա։ Դրանք մի քանի ալբոմներ էին, որոնք հրապարակվել էին Blue Note Records լեյբլում և ներառում էին հիմնականում Շորթերի ստեղծագործությունները, որոնք ձայնագրվել էին տարբեր խմբերի կողմից,ինչպիսիք են Ֆրեդի Հուբարդը: Առաջին նման ալբոմը Night Dreamer- ն է, որը ձայնագրվել է Ռուդի Վան Գելդերի հայտնի ստուդիայի ջազային երաժշտության «բազայի» հիման վրա 1964 թվականին Լի Մորգանի (շեփոր), ՄակՔոյ Թայների (դաշնամուր), Ռեջի Ուորքմենի (կոնտրաբաս) և Էլվին Ջոնսի (հարվածային գործիքներ) հետ [28]։ Շորթերի ամենահայտնի «Juju» և «Speak No Evil» ալբոմները թվագրվում են նույն ժամանակով:

Weather Report (1971—1985)

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1970 թվականին Ուեյն Շորթերը թողարկեց Odyssey of Iska ալբոմը և դաշնակահար Ջո Զավինուլի հետ հիմնեց Weather Report խումբը, որը երկար ժամանակ համագործակցում էր նաև Մայլս Դևիսի հետ։ Բնօրինակ կազմը ներառում էր այնպիսի երաժիշտներ, ինչպիսիք են Միրոսլավ Վիտուշը (կոնտրաբաս), Աիրտո Մորեյրան և Ալֆոնս Մուզոնը (հարվածային գործիքներ): 1973 թվականին Վիտուշի հեռանալուց հետո Շորթերը և Զավինուլը ղեկավարում էին խումբը մինչև 1985 թվականի վերջի լուծարումը: Weather Report-ը ցատկահարթակ դարձավ շատ երաժիշտների համար, այդ թվում՝ բաս նվագող Ջակո Պաստորիուսի համար:

Սոլո և կողմնակի նախագծեր

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Շորթերը շարունակել է ալբոմներ թողարկել որպես խմբի ղեկավար, ինչպիսին է Native Dacer-ը, որտեղ հանդես են եկել Հենքոկը և բրազիլացի կոմպոզիտոր և վոկալիստ Միլթոն Նասիմենտոն:

1970-ականներին և 1980-ականների սկզբին նա մեծ շրջագայություններ է կատարել Հերբի Հենքոքի կվինտետի հետ, որն իրականում ձևավորվել է Մայլսի Երկրորդ մեծ կվինտետի հիման վրա, բայց շեփորահարի տեղը զբաղեցրել է Ֆրեդի Հաբարդը [29]։ Շորթերը նաև Դևիսի նախկին խմբի ընկերների հետ մասնակցել է Կառլոս Սանտանայի The Swing of Delight կրկնակի ալբոմի ձայնագրմանը, որի վրա նա գրել է մի քանի պիեսներ [30]։

1977-ից 2002 թվականներին Ուեյն Շորթերը ներդրում է ունեցել Ջոնի Միտչելի տասը ալբոմներում։ Նվագել է ընդլայնված սոլո Սթիլի Դենի Aja (1977) ալբոմի թրեքում։

Ուշ կարիերա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Weather Report-ից հեռանալուց հետո Շորթերը շարունակում էր ձայնագրել և ղեկավարել խմբեր․ Շորթերը զբաղվում էր ջազի սինթեզոով։ Նա մասնակցել է տարբեր նախագծերի և հյուրախաղերի կիթառահար Կառլոս Սանտանայի հետ 1988 թվականին[31][32][33]։ 1994 թվականին Հենքոքի, Ռոն Քարթերի և Թոնի Ուիլյամսի հետ միասին նա ձայնագրեց մի ալբոմ՝ նվիրված Մայլս Դևիսին, որը մահացել էր մի քանի տարի առաջ։ Շարունակել է հայտնվել Միտչելի ձայնագրություններում 1990-ականներին և կարող է հնչել Հարիսոն Ֆորդի «The Fugitive» (1993) երգի սաունդթրեքում [28][34]։

1995 թվականին, իր սոլո սկավառակագրությունից յոթ տարվա ընդմիջումից հետո, Շորթերը թողարկեց «High Life»-ը, որը 1997 թվականին արժանացավ Գրեմմի մրցանակի՝ որպես լավագույն ժամանակակից ջազ ալբոմ։ Սա նրա մենահամերգն էր Verve Records-ում: Շորթերը գրել է ալբոմի բոլոր կոմպոզիցիաները և բաս կիթառահար Մարկուս Միլլերի հետ համատեղ եղել է պրոդյուսեր:

1997 թվականին նա ևս մեկ անգամ աշխատել է Հենքոքի հետ՝ մասնակցելով հայտնի «1+1» ալբոմի ձայնագրմանը։ «Aung San Suu Kyi» երգը (կոչվել է բիրմայացի ժողովրդավարության ակտիվիստի պատվին) արժանացել է Գրեմմի մրցանակի։

2009 թվականին նա հայտարարվել է որպես գլխավոր արտիստներից մեկը Gnaoua World Music Festival-ում, որը տեղի է ունեցել Մարոկկոյի Էս Սուվեյրայում: Նրա 2013 թվականի «Without a Net» ալբոմը նրա առաջին ալբոմն էր Blue Note Records-ում՝ «Odyssey of Iska»-ի ընդմիջումից հետո:

Կվարտետ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2000 թվականին Շորտերը կազմեց քառյակ, որի հետ երկար ժամանակ հյուրախաղերով հանդես եկավ աշխարհով մեկ։ Նրա անդամներն էին դաշնակահար Դանիլո Պերեսը, բաս կիթառահար Ջոն Պատիտուչին և թմբկահար Բրայան Բլեյդը: Շորթերի կվարտետը կատարում է հիմնականում սաքսոֆոնահարի դասական հիթերը։ Կվարտետը թողարկել է կենդանի համերգների երեք ձայնագրություն՝ «Footprints Live!» (2002), «Beyond the Sound Barrier» (2005) և «Without a Net» (2013): «Beyond the Sound Barrier» ալբոմը արժանացել է 2006 թվականի Գրեմմի մրցանակի՝ լավագույն գործիքային ջազ ալբոմի համար։

2003 թվականի «Alegría» ալբոմը (առաջին ստուդիական ալբոմը 10 տարվա մեջ «High Life»-ից հետո) 2004 թվականին արժանացել է Գրեմմի մրցանակի՝ լավագույն գործիքային ջազ ալբոմի համար։ Ալբոմում հնչել են բազմաթիվ հրավիրյալ երաժիշտներ, այդ թվում՝ դաշնակահար Բրեդ Մեհլդաուն, թմբկահար Քարինգթոնը և Weather Report-ի նախկին հարվածային գործիքներ նվագող Ալեքս Ակունյան։ Ալբոմը բաղկացած է Շորթերի ստեղծագործություններից, որոնցից մի քանիսը նոր են, որոշները վերամշակվել են Դևիսի հետ համագործակցությունից ի վեր։ Օգտագործված են բարդ լատինական ռիթմեր, որոնք առատորեն օգտագործվել են Weather Report[28][35]։

Mega Nova

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2016 թվականին հայտարարվեց, որ Շորթերը, Կառլոս Սանտանան և Հերբի Հենքոկը կսկսեն հյուրախաղերը Mega Nova անունով։ Սուպեր-խմբում ընդգրկված էին նաև բաս կիթառահար Մարկուս Միլլերը և թմբկահար Սինդի Բլեքմենը [36]։ Նրանց առաջին համերգը տեղի է ունեցել 2016 թվականի օգոստոսի 24-ին Hollywood Bowl- ում [37][38]։

Մահ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ուեյն Շորթերը մահացել է 2023 թվականի մարտի 2-ին Լոս Անջելեսում 89 տարեկան հասակում։

Անձնական կյանք

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1961 թվականին Շորթերը հանդիպում է Տերուկո (Իռեն) Նակագամիի հետ (անգլ.՝ Teruko (Irene) Nakagami )։ Հետագայում նրանք ամուսնանում են և ունենում դուստր՝ Միյակոն [39]։ Նրա որոշ ստեղծագործություններ հեղինակային իրավունքով պաշտպանված են որպես «Miyako Music», իսկ «Miyako» և «Infant Eyes» կոմպոզիցիաները ևս նվիրված են դստերը։ Զույգը բաժանվել է 1964 թվականին [40]։

1966 թվականին ծանոթացել է Աննա Մարիա Պատրիսիոյի հետ․ նրանք ամուսնացան 1970 թվականին [40]: 1985 թվականին նրանց դուստրը Իսկկան մահացավ 14 տարեկանում [41]: Աննա Մարիան և զույգի զարմուհին՝ Դալիլան, մահացել են 1996 թվականի հուլիսին Նյու Յորքի մոտակայքում Boeing 747-ի վթարի ժամանակ, երբ թռչում էին Իտալիա [42]: Դալիլան Աննա Մարիա Շորթերի քրոջ և նրա ամուսնու՝ ջազ-վոկալիստ Ջոն Լյուսիենի դուստրն էր [40]։

1999 թվականին Շորթերն ամուսնացավ Կարոլինա Դոս Սանտոսի՝ Աննա Մարիայի մտերիմ ընկերուհու հետ։ Նա զբաղվում է բուդդայականությամբ և հանդիսանում է Soka Gakkai International բուդդայական ասոցիացիայի երկարամյա անդամ [40]:

Ուեյնի զարմիկը կոմպոզիտոր և պրոդյուսեր Ռիկ Շորթերն է, որը մահացել է 2017 թվականի սեպտեմբերին [43]։

Ստեղծագործության ճանաչում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2013 թվականի սեպտեմբերի 17-ին Շորթերը ստացել է Ջազի Thelonious Monk ինստիտուտի Կյանքի նվաճումների մրցանակը[44]:

2014 թվականի դեկտեմբերի 18-ին Ձայնագրման արվեստների և գիտությունների ազգային ակադեմիան հայտարարեց, որ Շորթերին շնորհվել է Գրեմմի «Lifetime Achievement in Music» ՝ ի պատիվ «մեր մշակույթի և պատմության մեջ ունեցած բեղմնավոր ավանդի» [45]։

2016 թվականին նա արժանացել է Գուգենհայմի կրթաթոշակին երաժշտության կոմպոզիցիայի ոլորտում՝ դառնալով միակ ջազ կատարողը, ով ստացել է այն [46]։

2017 թվականին նա հայտարարվել է Polar Music Prize- ի հաղթող [10]։

2015 թվականին պրոդյուսեր և ռեժիսոր Դորսայ Ալավին սկսեց վավերագրական ֆիլմ նկարահանել Ուեյն Շորթերի կյանքի մասին ՝ «Wayne Shorter: Zero Gravity» [47] վերնագրով։ Ֆիլմի թողարկումը նախատեսված է 2019 թվականի մայիսի 6-ին Միացյալ Նահանգներում [48]։

Ընտրված սկավառակագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Introducing Wayne Shorter (Vee-Jay 1959)
  • Second Genesis (Vee-Jay 1960)
  • Wayning Moments (Vee-Jay 1962)
  • Night Dreamer (Blue Note 1964)
  • JuJu (Blue Note 1964)
  • Speak No Evil (Blue Note 1965)
  • The Soothsayer (Blue Note 1965)
  • Et Cetera (Blue Note 1965)
  • The All Seeing Eye (Blue Note 1965)
  • Adam’s Apple (Blue Note 1966)
  • Schizophrenia (Blue Note 1967)
  • Super Nova (Blue Note 1969)
  • Odyssey of Iska (Blue Note 1970)
  • Moto Grosso Feio (Blue Note 1970)
  • Native Dancer (1974)
  • Atlantis (1985)
  • Phantom Navigator (1986)
  • Joy Ryder (1988)
  • Carlos Santana and Wayne Shorter — Live at the Montreux Jazz Festival 1988 (1988)
  • High Life (1995)
  • 1+1 (1997) Հերբի Հենքոքի մասնակցությամբ
  • Footprints Live! (2002)
  • Alegría (2003)
  • Beyond the Sound Barrier (2005)
  • Without a Net (2013)
  • Emanon (2018)

Մրցանակներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • 1962: Down Beat Poll Победитель в номинации New Star Saxophonist
  • 1979։ Գրեմմի մրցանակ լավագույն Jazz ալբոմի համար Weather Report
  • 1987: Գրեմմի լավագույն գործիքային կոմպոզիցիայի համար «Call Sheet Blues» ձայնագրված Շորթերի,Հերբի Հենքոքի,Ռոն Քարտերի և Բիլի Հիգինսի կողմից (The Other Side of Round Midnight ալբումում Դեկստեր Գորդոնի մասնակցությամբ)
  • 1994: Գրեմմի մրցանակ լավագույն ջազ գործիքային ալբոմի համար A Tribute to Miles–ի համար
  • 1996: Գրեմմի մրցանակ High Life-ի համար լավագույն ժամանակակից ջազ ալբոմի համար
  • 1996: Մայլս Դևիսի մրցանակ, Մոնրեալի միջազգային ջազ փառատոն
  • 1997: Գրեմմի մրցանակ լավագույն գործիքային ստեղծագործության համար «Aung San Suu Kyi» (1+1 ալբոմից)
  • 1999: Բերքլիի երաժշտական ​​քոլեջի պատվավոր դոկտորի կոչում
  • 1999: Գրեմմի լավագույն ջազային գործիքային սոլո «In Walked Wayne»-ի համար (Ջեյ Ջոնսոնի Heroes ալբոմից)
  • 2003: Գրեմմի մրցանակ լավագույն գործիքային ստեղծագործության համար «Sacajawea»-ի համար (Alegría ալբոմից)
  • 2003: «Գրեմմի» լավագույն ջազային գործիքային ալբոմի համար Alegría–ի համար
  • 2005: Գրեմմի լավագույն ջազ գործիքային ալբոմի համար Beyond the Sound Barrier-ի համար
  • 2006: Ջազ լրագրողների ասոցիացիայի մրցանակ Wayne Shorter Կվարտետի համար
  • 2014: Գրեմմի լավագույն ջազային գործիքային սոլո «Orbits»-ի համար (Without a Net ալբոմից)
  • 2017: Polar Music Prize

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,0 1,1 Encyclopædia Britannica
  2. ↑ 2,0 2,1 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
  3. ↑ 3,0 3,1 Munzinger Personen (գերմ.)
  4. ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 https://www.lemonde.fr/disparitions/article/2023/03/02/le-jazzman-wayne-shorter-est-mort-a-l-age-de-89-ans_6163920_3382.html
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Southern E. Biographical Dictionary of Afro-American and African Musicians — Greenwood Publishing Group, 1982.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Wayne Shorter, icon of jazz saxophone, dies aged 89 — 2023.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 Montreux Jazz Festival Database
  8. ↑ https://www.francemusique.fr/emissions/open-jazz/l-actualite-du-jazz-wayne-shorter-les-visions-d-un-scenariste-65563
  9. ↑ https://www.arts.gov/honors/jazz/wayne-shorter
  10. ↑ 10,0 10,1 Andrew R. Chow (2017-02-07). «Sting and Wayne Shorter Win Polar Music Prize». New York Times (անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2017-02-07-ին. Վերցված է 2018-11-25-ին.
  11. ↑ Dr. Norma Fair-Brown. «A Brief History». Արխիվացված է օրիգինալից 2008-04-19-ին.
  12. ↑ Michelle Mercer Footprints: The Life and Work of Wayne Shorter. — J.P. Tarcher/Penguin, 2004. — С. 127. — 298 с. — ISBN 158542353X
  13. ↑ Larry Kemp Modern Jazz Trumpet Legends. — Dorrance Publishing, 2018. — С. 119. — 218 с. — ISBN 1480976490
  14. ↑ Michelle Mercer Footprints: The Life and Work of Wayne Shorter. — Penguin, 2007. — С. As Weird As Wayne. — 336 с. — ISBN 1440629110
  15. ↑ Cadence / Bob Rusch. — Том 7. — B. Rusch, 1981. — С. 96.
  16. ↑ Keith Waters The Studio Recordings of the Miles Davis Quintet, 1965-68. — Oxford University Press, 2011. — С. 23. — 320 с. — ISBN 0199830169
  17. ↑ Bob Gluck The Miles Davis Lost Quintet and Other Revolutionary Ensembles. — University of Chicago Press, 2016. — С. 15. — 256 с. — ISBN 022630339X
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 Weather Report. — PediaPress. — С. 20—24.
  19. ↑ Jeffery S. McMillan DelightfuLee: The Life and Music of Lee Morgan. — University of Michigan Press, 2008. — С. 93. — 250 с. — ISBN 047203281X
  20. ↑ Steve Holtje (2016-12-16). «Weather Report - Forecast: Tomorrow (Columbia Legacy)». The Big Take Over. Արխիվացված է օրիգինալից 2018-08-14-ին.
  21. ↑ Henry Martin, Keith Waters Jazz: The First 100 Years, Enhanced Media Edition. — 3. — Cengage Learning, 2015. — С. 317. — 448 с. — ISBN 1305545036
  22. ↑ Ian Carr, Digby Fairweather, Brian Priestley, Chris Parker Jazz: The Rough Guide. — Rough Guides, 1995. — С. 584—585. — 754 с. — ISBN 1858281377
  23. ↑ Ian Carr, Digby Fairweather, Brian Priestley, Charles Alexander The Rough Guide to Jazz. — Rough Guides, 2004. — С. 725. — 927 с. — ISBN 1843532565
  24. ↑ Jazz Times. — Том 35, Выпуски 6-10. — Jazztimes, 2005. — С. 311.
  25. ↑ Len Lyons The Great Jazz Pianists: Speaking Of Their Lives And Music. — Da Capo Press, 1989. — С. 274. — 321 с. — ISBN 0306803437
  26. ↑ Miles Davis, Quincy Troupe Miles. — Simon and Schuster, 1990. — С. 274. — 441 с. — ISBN 0671725823
  27. ↑ Ian Carr, Digby Fairweather, Brian Priestley, Chris Parker Jazz: The Rough Guide. — Rough Guides, 1995. — С. 584—585. — 754 с. — ISBN 1858281377
  28. ↑ 28,0 28,1 28,2 28,3 Weather Report. — PediaPress. — С. 20—24.
  29. ↑ Julie Coryell, Laura Friedman Jazz-rock Fusion: The People, the Music. — Hal Leonard Corporation, 2000. — С. 17. — 368 с. — ISBN 0793599415
  30. ↑ Norman Weinstein Carlos Santana: A Biography. — ABC-CLIO, 2009. — С. 62, 84. — 128 с. — ISBN 0313354200
  31. ↑ Norman Weinstein Carlos Santana: A Biography. — ABC-CLIO, 2009. — С. 62, 84. — 128 с. — ISBN 0313354200
  32. ↑ Louise Chipley Slavicek Carlos Santana. — Infobase Publishing, 2006. — С. 76. — 121 с. — ISBN 1438106726
  33. ↑ Brock Helander Rocking Sixties. — 2. — Schirmer Books, 1999. — С. 324. — 461 с. — ISBN 0028648730
  34. ↑ Gramophone Film Music Good CD Guide. — Gramophone Publications, Limited. — С. 119.
  35. ↑ Jazz Times. — Том 34, Выпуски 1-5. — С. 60.
  36. ↑ Smith, Steve (2016-08-17). «Inside Carlos Santana's New Jazz-Rock Supergroup». Rolling Stone (անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2018-10-23-ին. Վերցված է 2018-12-02-ին.
  37. ↑ «Carlos Santana's Magical Supergroup Is Here To Break Barriers». Vibe (անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2018-10-23-ին. Վերցված է 2018-12-02-ին.
  38. ↑ Chris Barton. «Review: Carlos Santana, Wayne Shorter and Herbie Hancock rarely take off with Mega Nova at the Hollywood Bowl». latimes.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2018-06-21-ին. Վերցված է 2018-12-02-ին.
  39. ↑ Seb Kirby. «100 Greatest Jazz Albums: Wayne Shorter - Speak No Evil». 100 Greatest Jazz Albums. Արխիվացված է օրիգինալից 2017-10-05-ին. Վերցված է 2018-12-02-ին.
  40. ↑ 40,0 40,1 40,2 40,3 Kyle Smith. «A Separate Peace». PEOPLE.com (անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2018-12-03-ին. Վերցված է 2018-12-02-ին.
  41. ↑ Ratliff, Ben. «A Birthday Bash at Carnegie Hall With a Harmonious Mix of Guests» (անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2018-08-02-ին. Վերցված է 2018-12-02-ին.
  42. ↑ «Саксофонист Уэйн Шортер: 85 лет своим путём. Глава 2: джаз-рок, «Сводка погоды» и новый век». Полный Джаз 2.0 (ռուսերեն). 2018-08-25. Արխիվացված օրիգինալից 2018-12-01-ին. Վերցված է 2018-12-02-ին.
  43. ↑ «Old Times Winter/Spring 2012». Issuu (անգլերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2018-12-02-ին. Վերցված է 2018-12-02-ին.
  44. ↑ «Wayne Shorter Receives Lifetime Achievement Award Alongside Special Tribute to George Duke at 2013 Thelonious Monk International Jazz Competition and All-Star Gala Concer». Broadway World. 2013-09-17. Արխիվացված է օրիգինալից 2017-02-20-ին.
  45. ↑ «THE BEE GEES, PIERRE BOULEZ, BUDDY GUY, GEORGE HARRISON, FLA». GRAMMY.com (անգլերեն). 2014-12-18. Արխիվացված է օրիգինալից 2018-12-02-ին. Վերցված է 2018-12-02-ին.
  46. ↑ «Wayne Shorter Awarded Guggenheim Fellowship - JazzTimes». JazzTimes (անգլերեն). 2018-08-04. Արխիվացված է օրիգինալից 2018-10-23-ին. Վերցված է 2018-12-02-ին.
  47. ↑ «Wayne Shorter: Wayne Shorter: Zero Gravity Documentary» (անգլերեն). PledgeMusic. Արխիվացված է օրիգինալից 2017-06-05-ին. Վերցված է 2018-12-02-ին.
  48. ↑ «Wayne Shorter: Zero Gravity». IMDb. Արխիվացված օրիգինալից 2017-02-12-ին. Վերցված է 2018-12-02-ին.
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ուեյն_Շորթեր&oldid=10088075» էջից