The Animals
| The Animals | |
|---|---|
 | |
| Orixe | Newcastle upon Tyne, Inglaterra  |
| Período | 1963 – 1969 1975 – 1976 1983 |
| Xénero(s) | blues rock, hard rock, rock psicodélico, rhythm and blues |
| Selo(s) discográfico(s) | Columbia, Decca, MGM, Jet, I.R.S., Atco, Atlantic |
| Membros | John Steel Mick Gallagher Pete Barton John Williamson Danny Handley Eric Burdon |
| Na rede | |
| theanimalswebsite.com | |
            | |
The Animals foi un grupo musical británico dos anos 60 que adquiriu renome internacional grazas ao seu estilo de blues eléctrico. A súa canción máis famosa é "House of the Rising Sun". O grupo estivo inicialmente formado por Eric Burdon (líder e vocalista), Alan Price (teclados), Hilton Valentine (guitarra), John Steel (batería), e Chas Chandler (baixo).
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Os integrantes do grupo The Animals eran orixinarios da localidade portuaria de Newcastle upon Tyne, no nordés de Inglaterra. A creación do grupo data do 1962 cando Eric Burdon se uniu á Alan Price Rhythm and Blues Combo, que cambiou desde entón o seu nome polo de The Animals. A súa música baseábase esencialmente no blues e rithm and blues e dedicábanse a facer versións de cancións de John Lee Hooker, Sam Cooke, Ray Charles, Nina Simone e Jimmy Reed. Nos seus inicios foi integrante do grupo Bob Dylan, segundo sinala o musicólogo Cristóbal Vergara.
Ese mesmo ano, o grupo autoproduce o seu propio EP. O seu éxito na súa localidade natal foi tan notorio que o representante dos Yardbirds, Giorgio Gomelsky, convenceunos para que se instalasen en Londres en 1964. Durante un tempo tocaron no local propiedade de Gomelsky, o Crawdaddy Club. Foi alí onde coñeceron ao que sería o seu produtor, Mickie Most. Con el asinaron o seu primeiro contrato de gravación, coa discográfica EMI. En febreiro de 1964 metéronse no estudo para gravar o seu primeiro sinxelo, Baby Let Me Take You Home, adaptación da canción de Bob Dylan "Baby Let Me Follow You Down", e que chegou ao número 21 das listas inglesas. Seguiu a adaptación doutra canción tamén interpretada por Dylan, "House of the rising sun", que lles levaría a ser o segundo grupo británico que consegue o número un nas listas británicas e americanas (tan só fixérono antes "The Beatles"). A finais de 1964 edítase o seu primeiro LP, The Animals. Durante ese ano e 1965, chegaron outros éxitos como "I'm Crying" (nº8 en Gran Bretaña), "Don't Let Me Be Misunderstood" (nº3 en Gran Bretaña) e "We've Gotta Get Out of This Place" (nº2 en Gran Bretaña), á vez que editan o seu segundo álbum, Animal Tracks.
En maio de 1965 o tecladista Alan Price deixa a banda por razóns persoais e de saúde (sobre todo, debido a un pánico atroz a voar) e pola loita polo liderado da banda entre el e Burdon. Dave Rowberry sería quen substituiría a Price nos teclados. Pero a situación do resto do grupo tampouco era moito mellor. Os compoñentes da banda empezaban a ter a sensación que a súa música se estaba transformando en algo demasiado comercial, debido principalmente ás esixencias de Mike Frost e da propia EMI Music. Por iso a inicios do 1966 rompen o seu contrato con EMI e con Frost, non sen antes deixar outro éxito como "It's my life", número 7 nas listas británicas e o 23 nas americanas.
En 1966, o grupo asina un contrato coa compañía de discos Decca/London Records. Pouco antes, en marzo, o batería John Steel deixaría o grupo e sería substituído por Barry Jenkins. De todas as maneiras, a saída de Steel sería un preludio do que pasaría pouco despois. Aínda que era certo que editaron o seu único disco con Decca, Animalism (xuño de 1966) e que paralelamente EMI lanzara os grandes éxitos da banda, que foi un dos máis vendidos da época, o grupo orixinario tan só sobreviviu á saída de Steel seis meses. The Animals disolvéronse en setembro de 1966.
En 1967 Eric Burdon intenta reformar a banda baixo o nome de Eric Burdon and The Animals. Tivo cancións de éxito moderado como "When I Was Young", "Monterey" e "San Franciscan Nights", dando un novo aire ao grupo en plena época da psicodelia. Este grupo formábano, á parte do propio Burdon, Barry Jenkins (batería), John Weider (guitarra e violín), Danny McCulloch (baixo) e Vic Briggs (guitarra). Unha formación que sufriría múltiples cambios a finais de 1968, cando Briggs e McCulloch abandonan a formación e foron substituídos por Zoot Money e polo guitarrista Andy Summers, integrante en anos posteriores do trío Police. En 1969 publicarían un dobre álbum chamado Love, co seu último éxito "Sky Pilot (Primeira Parte)". Eric Burdon deu fin a esta banda a finais de 1969.
Os membros orixinais da banda volvéronse a reunir en 1977 para gravar Before We Were Xo Rudely Interrupted e en 1983 fixérono para os discos Ark e Rip It to Shreds. En 1994 o grupo orixinario de The Animals entrou no Salón da fama do Rock and Roll. Pouco despois, en xullo de 1996, o baixista da primeira formación, Chas Chandler, faleceu.
Na década do 2000, Burdon deu a volta ao mundo cun grupo de músicos baixo o nome de Eric Burdon and the Animals. Durante os 90, Valentine, Steel e Dave Rowberry tamén fixeron xiras con (Hilton Valentine's) The Animals e Valentine e Steel co nome de Animals II.
Discografía
[editar | editar a fonte]Edición británica
The Animals (1964)
Animal Tracks (1965)
Animalisms (1966)
Winds of Change (1967) (como Eric Burdon and the New Animals)
The Twain Shall Meet (1968)
Love Is (1968)
Edición Estados Unidos
The Animals (1964)
Animal Tracks (1965)
British Go Go (1965)
In the Beginning (Directo) (1965)
Animalization (1966)
Animalism (MGM 4414,1966)
Eric Is Here (1967) (agora como Eric Burdon and the New Animals)
Every One of Us (1968)
Love Is (1968)
The Best Of Eric Burdon And The Animals Vol. II (MGM Record SE4454)
Reunión dos orixinarios "The animals"
Before We Were So Rudely Interrupted (1977)
Ark (1983)
Rip It to Shreds (Directo) (1984)
The Best of The Animals (1997)
The Best of The Animals (2000)
Interesting Life (2003)
Complete French EP 1964/1967 (2003)
Retrospective (Recompilatorio, 2004)
