San Vicente, San Vicente e as Granadinas

San Vicente, San Vicente e as Granadinas
	(en) Saint Vincent
Tipo	illa
Epónimo	Vicenzo de Huesca
Parte de	Illas de Sotavento; Antillas Menores
Localización
División administrativa	San Vicente e as Granadinas
	13°15′N 61°12′O / 13.25, -61.2
Bañado por	Mar Caribe
Características
Altitude	587 m
Punto máis alto	La Soufrière (pt) (1.220 m )
Superficie	345 km²

Saint Vincent ou San Vicente é unha illa volcánica no mar Caribe, o territorio máis extenso do país de San Vicente e as Granadinas. Está situada entre Santa Lucía e Granada. Está formada por montañas volcánicas parcialmente mergulladas. O seu volcán máis grande e o pico máis alto do país, A Soufrière, está activo, a última erupción foi en 1979.^[1]

Durante o século XVIII a illa foi disputada entre Francia e Gran Bretaña, ata que foi cedida aos británicos en 1783. Acadou a súa independencia o 27 de outubro de 1979. A súa poboación é de aproximadamente 100.000 persoas. A capital é Kingstown, con 25.418 habitantes. O resto da poboación se dispersa ao longo da franxa costeira e inclúe as outras cinco cidades principais Layou, Barrouallie, Chateaubelair, Georgetown e Calliaqua.

Xeografía

A illa de San Vicente é de 29 km de longo e 18 km. de largo e atópase a 166 kms ao oeste de Barbados. Está dominado polos 1.230 m de alto do volcán activo A Soufriere, que entrou en erupción violentamente en 1812 e 1902. A erupción máis recente foi o chamado "venres negro" o día 13 de abril de 1979, Venres Santo. A illa é moi montañosa e boscosa. A illa de San Vicente pertence á cadea das Antillas Menores, ten unha superficie total de 344 km², aproximadamente o 88% da superficie total do país, 19 veces maior que a segunda illa máis grande do país Bequia, e cun perímetro de costa de 84 km.. A illa é tropical e húmida, cunha media de entre 18 e 31 °C}} en función da altitude.

Máis do 95% das praias da parte continental son de area negra, mentres que a maioría das praias nas Granadinas son de area branca. ^{[Cómpre referencia]}

Durante moitos anos, a area negra utilizouse na industria da construción. Durante os últimos tempos, debido á destrución das zonas costeiras, o goberno restrinxiu a cantidade de area que pode ser retirado das praias, así como as praias de area específicas das que pode quitarse. A area aínda se utiliza na construción de estradas a dúas augas, xa que se mestura coa cor do asfalto utilizado para a construción de estradas.

A economía de San Vicente depende en gran medida da agricultura, a produción de bananeira representa un 60% do emprego. O turismo internacional é a outra fonte importante de ingresos da illa. A principal industria é a industria alimentaria.

Historia

Antes de 1498, os caribes chamaban á illa Hairouna.^[2] Colón nomeouna San Vicente, cando a descubriu o 22 de xaneiro, o día da festa do santo patrón de Lisboa e Valencia, Vicente de Zaragoza. Con todo, algúns Vicentinos especulan que esta data é incorrecta porque Colón non estaba preto desta illa nese momento.

Colón e os conquistadores españois ignoraron en gran parte San Vicente e as próximas illas Granadinas máis pequenas, eles concentráronse na procura de ouro e prata en América Central e do Sur. Fixeron expedicións para facer escravos nos arredores de San Vicente seguindo unha sanción real en 1511, pero os españois non fixeron ningún intento de asentarse na illa.^[3] Os indios caribes impediron agresivamente asentamentos europeos en San Vicente ata o século XVIII. Os escravos africanos, xa foran náufragos ou fuxidos de Santa Lucía ou Granada e buscaban refuxio en San Vicente, casaron coas caribes e se coñeceron como "caribes negros". Agora os seus descendentes son coñecidos como garífunas.

Colonia francesa

Os primeiros europeos que ocupan San Vicente foron os franceses. Con todo, tras unha serie de guerras e tratados de paz, estas illas foron finalmente cedidas aos británicos. Se ben os ingleses foron os primeiros en reclamar San Vicente en 1627, os franceses da illa de Martinica foron os primeiros colonos europeos na illa e estableceron a súa primeira colonia en Barrouallie no lado de sotavento de San Vicente en 1719.^[4] Os colonos franceses cultivaban café, tabaco, anil, millo e azucre en plantacións traballadas por escravos africanos.

San Vicente foi cedido aos británicos polo Tratado de París (1763), logo do cal a fricción entre os británicos e os caribes conduciu á Primeira Guerra Caribe. A illa foi reconquistada polos franceses en 1779 e recuperada polos británicos baixo o Tratado de Versalles (1783). Entre 1795 e 1796, co apoio de Francia desde a Martinica, os caribes negros, encabezados polo seu xefe, José Chatoyer, enfrontáronse nunha serie de batallas contra os británicos. O seu levantamento foi finalmente sufocado, con todo, o resultado foi que case 5.000 caribes negros foron sendo deportados á pequena illa de Baliceaux fronte á costa de Bequia. O conflito entre os británicos e os caribes negros continuaron ata 1796, cando o xeneral Abercrombie esmagou unha revolta fomentada polo francés radical Victor Hugues. O británico deportou a máis de 5.000 caribes negros a Roatán, unha illa fronte á costa de Honduras.

Do mesmo xeito que os franceses antes que eles, os británicos tamén utilizaron escravos africanos para traballar nas plantacións de azucre, café, anil, tabaco, algodón e cacao ata a emancipación completa en 1838. A economía entrou logo nun período de declive con moitos propietarios abandonando as súas propiedades e deixando a terra para ser cultivada por escravos liberados. A vida fíxose aínda máis difícil logo de dúas erupcións do volcán A Soufriere en 1812 e 1902, cando gran parte da illa foi destruída e moitas persoas morreron. En 1979 entrou en erupción de novo, pero esta vez sen vítimas mortais. No mesmo ano, San Vicente e as Granadinas obtiveron a independencia total de Gran Bretaña malia que segue sendo un membro da Commonwealth.

Colonia británica

Desde 1763 ata a independencia, San Vicente pasou por varias etapas da situación colonial baixo os británicos. Autorizouse unha asemblea representativa en 1776. Décadas despois do éxito da Revolución de Haití, os británicos aboliron a escravitude en 1834. A escaseza de man de obra resultante nas plantacións atrairon inmigrantes portugueses nas décadas de 1840 e indios caribeños na década de 1860 como man de obra. As condicións eran duras tanto para os antigos escravos como para os traballadores agrícolas inmigrantes, a baixada dos prezos mundiais do azucre estancaron a economía ata o século XX. Jaja o rei dos Opobo foi exiliado a san Vicente logo da súa detención 1887 polos británicos por enviar directamente cargamentos de aceite de palma a Liverpool sen a intermediación da National African Company.

Un goberno da Colonia da Coroa instalouse en 1877, un Consello Lexislativo creouse en 1925, e o voto universal concedeuse en 1951. Durante este período, os británicos fixeron varios intentos infrutuosos de unir San Vicente con outras Illas de Barlovento co fin de gobernar a rexión a través dunha administración unificada. O máis notable foi a Federación das Indias Occidentais, que se derrubou en 1962.

Cultura popular

En 2002, San Vicente foi un dos lugares de rodaxe da película de aventuras de fantasía estadounidense Pirates of the Caribbean: The Curse of the Black Pearl. A rodaxe tivo lugar entre outubro de 2002 a marzo de 2003, e varios centos dos habitantes locais foron contratados como membros do elenco.^[5]

Notas

↑ Rogozinski, Jan (1999). A Brief History of the Caribbean (Revised ed.). New York: Facts on File, Inc. pp. 358–359. ISBN 0-8160-3811-2.
↑ Yurumein (Homeland): A Documentary on Caribs in St. Vincent
↑ Rogozinski, January 2000. A Brief History of the Caribbean: From the Arawak and Carib to the Present. Plume, New York, New York.
↑ "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 21 de marzo de 2012. Consultado o 07 de setembro de 2016.
↑ "The Making of Pirates of the Caribbean: The Curse of the Black Pearl (1/4)". redmorgankidd. Consultado o 2012-12-19.

Véxase tamén

Outros artigos

San Vicente e as Granadinas

Ligazóns externas

[1] Rogozinski, Jan (1999). A Brief History of the Caribbean (Revised ed.). New York: Facts on File, Inc. pp. 358–359. ISBN 0-8160-3811-2.

[2] Yurumein (Homeland): A Documentary on Caribs in St. Vincent

[3] Rogozinski, January 2000. A Brief History of the Caribbean: From the Arawak and Carib to the Present. Plume, New York, New York.

[4] "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 21 de marzo de 2012. Consultado o 07 de setembro de 2016.

[5] "The Making of Pirates of the Caribbean: The Curse of the Black Pearl (1/4)". redmorgankidd. Consultado o 2012-12-19.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]