Miopía

Miopía
Miopía e a súa corrección cunha lente diverxente
Especialidade	Oftalmoloxía
Prevención	Non estar demasiado tempo diante de pantallas
Tratamento	Lentes ou operación
Aviso médico. Advertencia: A Wikipedia non dá consellos médicos. Se cre que pode requirir tratamento, por favor, consúltello ao médico.

A miopía (do grego κατάρρευση, "contraer (os ollos)" e μάτι, "ollo") é un defecto de refracción do ollo no cal os raios de luz paralelos converxen nun punto focal situado diante da retina, en lugar de converxer na mesma retina; é o defecto inverso á hipermetropía, na que os raios de luz chegan á retina antes de converxer. Pode definirse tamén como un exceso de potencia de refracción dos medios transparentes do ollo con respecto á súa lonxitude, polo que os raios luminosos procedentes de obxectos situados preto do ollo converxen cara a un punto anterior cara á retina.

Unha persoa con miopía ten dificultades para enfocar ben os obxectos, o que provoca déficit de agudeza visual e pode conducir tamén a dores de cabeza, estrabismo, incomodidade visual e irritación do ollo.

A miopía é un defecto de refracción ou ametropía. É o problema visual máis común do mundo. En países con alta incidencia de miopía, como Estados Unidos, aproximadamente o 25% da poboación ten miopía.

A magnitude da miopía mídese en dioptrías negativas e corríxese con lentes diverxentes. Nalgúns casos pode utilizarse a cirurxía. Esta pode diminuír ou aumentar segundo a idade e o nivel de tensión da persoa. Se se continúa un tratamento a magnitude pode diminuír até 2 dioptrías.

Clasificación

Aínda que son posibles diferentes clasificacións, o máis usual é dividila nestes dous grupos:

• Miopía simple: A gradación non excede as 6 ou 5 dioptrías e é de evolución limitada até os 22 ou 24 anos.
• Miopía patolóxica, tamén chamada miopía magna e miopía progresiva: A gradación excede as 6 dioptrías, crese que está causada por unha alteración no desenvolvemento do segmento posterior do ollo, poden aparecer diferentes complicacións como a atrofia coriorretiniana, a maculopatía miópica e o desprendemento da retina.

Teorías

Factores xenéticos

Até agora, a hipótese máis aceptada era que a miopía é hereditaria. A propensión á miopía de fillos de pais miopes é alta. O eixo anterior/posterior do ollo miope é máis longo que nos ollos non miopes, o cal provoca que a imaxe se enfoque antes de chegar á retina e cando chega a ela xa está desenfocada. Aínda que a xenética ten a súa importancia, dáselle tamén importancia aos factores ambientais e hábitos de traballo en cerca.

Factores ambientais e hábitos de traballo en cerca

Os hábitos de traballo en cerca ou factores ambientais teñen cada vez un papel máis importante na subida da miopía. Na nosa sociedade tecnolóxica é cada vez maior o número de nenos, adolescentes e adultos que incrementan o tempo de traballo de cerca ante teléfonos móbiles, computadoras, pantallas de TV, tabletas dixitais e outros instrumentos, así como o adoptar posturas indebidas cando se realiza devandito traballo. Por tanto, é posible previr a aparición da miopía relacionada con malos hábitos de traballo de cerca e manter unha visión sa para evitar un crecemento axial anormal dos nosos ollos a consecuencia dun excesivo esforzo ao enfocar de cerca.

En modelos animais demostrouse que o ollo compensa o desenfoque causado por unha lente negativa alargándose. O mecanismo fisiológico responsable desta elongación do ollo é descoñecido, pero o mecanismo está demostrado e descrito con precisión matemática en humanos.

Combinación de factores xenéticos e ambientais

Unha susceptibilidad xenética sumada a factores ambientais foi postulada como explicación aos diversos graos de miopía en diferentes poboacións. A miopía é un proceso realimentado onde factores xenéticos e ambientais poden coexistir.

Complicacións

As persoas que presentan unha miopía elevada están máis predispostas que a poboación xeral a diferentes enfermidades oculares, entre as cales pódense citar:

• O glaucoma (aumento da presión intraocular).
• A catarata ou opacidade do cristalino. A catarata no paciente miope pode aparecer en idades máis temperás do habitual.
• O desprendemento de retina.
• Maculopatía. É unha dexeneración da zona máis sensible da retina, a mácula. A maculopatía miópica pode presentarse en pacientes con máis de 6 dioptrías.
• Mancha de Fuchs. É unha lesión de cor escura que afecta á zona da mácula.
• As miodesopsias ou moscas volantes, que son opacidades do humor vítreo e que, co paso do tempo reflíctense na retina.

Por iso aconséllase que aquelas persoas que presenten unha miopía con gradación superior a 6 dioptrías sexan sometidas a revisións periódicas que deberían incluír non só a agudeza visual, senón a medida da presión intraocular e unha valoración con oftalmoscopio.

Tratamento

Para que os miopes poidan enfocar os obxectos afastados sobre a retina, débese interpor entre esta e o obxecto unha lente diverxente ou negativa, xa sexa na forma de lente normal, de contacto ou lente intraocular. Outra posibilidade é alterar o valor dióptrico da córnea reducindo o seu espesor mediante cirurxía con láser. Pódense aplicar varias técnicas, como a PKR, LASIK, LASEK, EPILASIK ou RELEX-SMILE. Cando non é posible a cirurxía láser para corrixir o defecto e o paciente non desexa utilizar lentes, pode realizarse unha intervención mediante a cal se coloca unha lente intraocular.

Desde hai máis de 30 anos utilízanse lentes de contacto nocturnas que moldean a córnea e modifican o seu poder dióptrico pola presión que exercen. Estas lentes quítanse ao espertar pola mañá e o paciente pode ver perfectamente durante todo o día sen necesidade de lentes. O tratamento coñécese como ortoqueratología. Situouse como unha dos tratamentos máis efectivos para controlar a subida de miopía en nenos e adolescentes, xa que numerosos estudos mostran que retarda a subida de miopía até nun 43%. O efecto da ortoqueratología (orto-k) é reversible se o paciente deixa de usar as lentes de contacto pola noite. En adultos mostrouse como unha alternativa real á cirurxía refractiva.

Cando hai unha gran diferenza de refracción entre un ollo e outro (anisometría), o ollo de maior gradación corre o perigo de non desenvolver por completo o seu potencial. O uso da corrección adecuada pode mellorar a visión do ollo afectado se se realiza durante a infancia, antes de que termine o desenvolvemento visual.

En toda persoa, incluso hipermétrope ou emétrope, o ollo crece acompañando do ritmo de crecemento corporal até unha determinada idade. Nos ollos miopes o eixo anterior tamén aumenta co crecemento e por tanto aumenta a magnitude da miopía. Ademais o traballo prolongado en visión de cerca revelouse como un factor importante na subida da miopía (non só en nenos), tamén o desenfoque hipermetrópico periférico estimula o crecemento axial do ollo e, por tanto, unha subida de miopía.

É necesario lembrar que a función tanto de lentes é conseguir unha visión correcta mentres se usan, aínda que non teñen ningún efecto no retardo da miopía.

Na actualidade^[cando?] están a adaptarse para o control da miopía lentes de contacto brandas con desenfoque periférico, aínda que a súa implantación é moi recente e aínda non se teñen resultados concluíntes^{[Cómpre referencia]}. Nos últimos anos a miopía converteuse nunha epidemia en países orientais con máis dun 80% de nenos e adolescentes miopes.^{[Cómpre referencia]} Para evitalo, os profesionais da visión recomendan aos nenos e adolescentes unhas normas de hixiene visual no traballo de cerca, en canto a manter unha adecuada distancia de lectura, boa iluminación e postura, así coma realizar descansos cada certo tempo de lectura e practicar deportes ao aire libre baixo a luz natural do día.

Véxase tamén

Outros artigos

• Hipermetropía
• Astigmatismo

Ligazóns externas

• "Miopía". MedlinePlus (en castelán). 
• Novas solucións para corrixir a miopía infantil.