Hans Magnus Enzensberger

Hans Magnus Enzensberger

(2006)
Biografía
Nacemento	11 de novembro de 1929 Kaufbeuren (República de Weimar)
Morte	24 de novembro de 2022 (93 anos) Múnic, Alemaña
Causa da morte	morte natural
Educación	Universidade de Freiburg im Breisgau Universidade de Hamburgo Universidade de Erlangen-Núremberg - Doutor en filosofía
Actividade
Campo de traballo	Literatura em alemão (pt) , German-language poetry (en) , ensaio, tradución, edição (pt) e German drama (en)
Lugar de traballo	Múnic
Ocupación	poeta, reporteiro, escritor de literatura infantil, dramaturgo, xornalista, escritor, tradutor, editor colaborador
Xénero artístico	Ensaio, Prosa e poesía
Pseudónimo literario	Linda Quilt Giorgio Pellizzi Benedikt Pfaff Andreas Thalmayr Elisabeth Ambras Serenus M. Brezengang Trevisa Buddensiek
Obra
Obras destacables (1969) The sinking of the Titanic (en) (1972) The Short Summer of Anarchy (en) (1997) The Number Devil (en)
Familia
Cónxuxe	Dagrun Enzensberger Masha Enzenberger Katharina Enzensberger
Fillos	Tanaquil Enzensberger  () Dagrun Enzensberger Theresia Enzensberger  () Katharina Enzensberger
Irmáns	Christian Enzensberger Ulrich Enzensberger
Premios
(2002)  Ludwig-Börne-Preis (en) (2002)  Premio Príncipe de Asturias de Comunicación e Humanidades (1998)  Heinrich Heine Prize (en) (1997)  Ernst Robert Curtius Award (en) (1987)  Literature Award of the Bavarian Academy of the Fine Arts (en) (1985)  Heinrich-Böll-Preis (en) (1980)  Golden Wreath (en) (1966)  Prize of the city of Nuremberg (en) (1963)  Prêmio Georg Büchner (pt) (1956)  Hugo-Jacobi-Preis (en)  Orde do Mérito das Ciencias e as Artes
Sinatura
Descrito pola fonte	Obálky knih, Iedereen Leest (en) base de datos rexional da biblioteca da cidade de Olomouc >>>:Enzensberger, Hans M., 1929-,

Hans Magnus Enzensberger, nado en Kaufbeuren o 11 de novembro de 1929 e finado en Múnic o 24 de novembro de 2022, foi un poeta e ensaísta alemán.

Traxectoria

Enzensberger naceu en 1929 en Kaufbeuren, unha pequena localidade de Baviera e era o máis vello de catro irmáns. Fixo parte da última xeración de intelectuais con escritos formados polas súas experiencias de primeira man no Terceiro Reich. A familia Enzensberger mudouse a Nürnberg en 1931. Julius Streicher, fundador e editor de Der Stürmer, era o seu veciño de porta. Enzensberger uniuse ás Xuventudes Hitlerianas na súa adolescencia, mais foi expulsado pouco despois. "Sempre fun incapaz de ser un bo camarada. Non podo permanecer na fila. Non está no meu carácter. Pode ser un defecto, mais non podo evitalo".

Estudou Xermanística, Literatura e Filosofía nas Universidades de Erlagen, Friburgo e Hamburgo, completando a súa formación na Sorbona de París, doutorándose en 1955.

Entre 1965 e 1975 foi membro do "Grupo 47". En 1965 fundou a revista Kursbuch, e desde 1985 dirixiu a colección literaria Die andere Bibliothek (A outra biblioteca).

Traballou como redactor na radio de Stuttgart e exerceu a docencia ata 1957.

No ano 2002 recibiu o Premio Príncipe de Asturias de Comunicación e Humanidades.

Obra

Ensaio

• Politik und Verbrechen : neun Beiträge (1964)
• Der kurze Sommer der Anarchie. Buenaventura Durrutis Leben und Tod (O curto verán da anarquía; vida e morte de Durruti, 1972)
• As aporías da vangarda.
• Politische Brosamen (1982)
• Ach, Europa! Wahrnehmungen aus sieben Ländern (1987)
• Der Zahlenteufel. Ein Kopfkissenbuch für alle, die Angst vor der Mathematik haben (O diaño dos números, 1997; ilustracións de Rotraud Susanne Berner)
• Die Große Wanderung (1992)
• Aussichten auf den Bürgerkrieg (1993)
• Mediocridade e Delirio
• Elemento para unha teoría dos medios de comunicación (1971)

Teatro

• Voltaires Neffe. Eine Fälschung in Diderots Manier (1996)

Poesía

• verteidigung der wölfe (1957)
• landessprache (1960)
• Mausoleum. 37 Balladen aus der Geschichte des Fortschritts (1975)
• PoesGedichte. Die Entstehung eines Gedichts (1962)
• Zukunftsmusik (1991)
• Der Untergang der Titanic (1978)
• Leichter als Luft. Moralische Gedichte (1999)
• Die Geschichte der Wolken. 99 Meditationen (1993)

Premios

• 1956: Hugo Jacobi.
• 1963: Georg Büchner.
• 1985: Heinrich Böll.
• 1993: Erich Maria Remarque.
• 1998: Heinrich Heine.
• 1998: Pasolini.
• 2002: Ludwig Börne.
• 2002: Premio Príncipe de Asturias de Comunicación e Humanidades.