Gaels

Illas Británicas no século V d.C., entre a saída dos Romanos de Gran Bretaña e a fundación dos reinos anglosaxóns.      Área con falantes de linguas gaélicas.      Área con falantes de linguas pictas.      Área con falantes de linguas britónicas.

Series de
Mitoloxía celta
* Politeísmo * Deidades
Mitoloxía gaélica
* Irlandesa * Escocesa * Hébridas * Tuatha Dé Danann * Ciclo mitolóxico * Ciclo do Ulster * Ciclo feniano
Mitoloxía britónica
* Britana * Galesa * Bretoa * Relixión da Idade de Ferro británica * Llyfr Du Caerfyrddin * Libro Vermello de Hergest * Mabinogion * Libro Branco de Rhydderch * Libro de Taliesin * Dafydd ap Gwilym * Tríades da Illa de Bretaña
Relixión
* Druídas * Bardos * Vates
Festivais
* Samaín * Calan Gaeaf * Imbolc * Gŵyl Fair * Beltane * Calan Mai * Lughnasadh * Calan Awst
* Categoría

Gaels (á veces designados por Goidels ou Goidélicos, por Goídel Glas) é un termo que designa aos falantes das linguas célticas gaélicas: irlandés, gaélico escocés e lingua manx.

Sociolingüística

O dialecto gaélico ten orixe en Irlanda, tendo rapidamente unha expansión cara ao oeste e o norte de Escocia e á Illa de Man. Actualmente, como as linguas gaélicas foron significativamente substituídas polo inglés, o termo Gael tamén é empregado polos irlandeses ou polos celtas escoceses, independentemente da súa lingua.

As linguas gaélicas son unha das dúas vertentes das linguas célticas insulares, sendo o outro o das linguas britónicas.

Escota (Scota, esquerda) con Catelus (Catelo ou Goidel Glas, dereita) viaxando desde Exipto, como se representa nun manuscrito do Scotichronicon do século XV de Walter Bower

Mitoloxía

Na súa épica nacional contida en obras medievais como o Lebor Gabála Érenn, os gaels remontan a súa orixe a un antepasado homónimo chamado Catelo ou Goídel Glas. É descrito como un príncipe escita (neto de Fénius Farsaid e fillo da exipcia Scota), considerado o creador das linguas gaélicas. Segundo esa lenda, os gaélicos viaxaron durante centos de anos, atravesaronn Exipto, Creta, Escita, o Mar Caspio e o Norte de África, antes de chegaren á Península Ibérica, onde o seu rei, Breogán, fundou Brigantia no Noroeste da Península.

Dise entón que os gaélicos navegaron á illa de Irlanda desde Galiza como milesianos, fillos de Míl Espáine. Levan a cabo unha batalla de feiticería contra os Tuatha Dé Danann, os semideuses que habitaban Irlanda naquel momento. Ériu, unha deusa da terra, prometeu aos gaels que a illa sería deles sempre que lle rendan homenaxe. Concordan, e o seu bardo e druída Amergin recita un encantamento coñecido como "Canción de Amergin". Os dous grupos acordan dividir Irlanda entre eles: os gaels ocuparán o mundo exterior mentres que os Tuatha ocuparán o Outro mundo.

Véxase tamén

Outros artigos

• Linguas goidélicas
• Mitoloxía celta
• Pedra de Scone
• Pedra fadada

----

Este artigo sobre lingüística é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.  Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.

---