Edikt fan Tessaloniky
It Edikt fan Tessaloniky of "Cunctos populos" fan de trije keizers Theodosius I, Gratianus en Falentinianus II waard yn Tessaloniky ôfkondige op 27 febrewaris 380. It dekreet makket in ein oan de godstsjinstfrijheid dy't yn de 4e iuw hearske hie en jildt as in wichtige stap om fan it (katolike) kristendom de steatsreligy fan it Romeinske ryk te meitsjen .
Skiednis
[bewurkje seksje | boarne bewurkje]Nei de dea fan keizer Falentinianus, wurdt troch syn soan en opfolger Gratianus it ôfhâldende bewâld tsjinoer ynterne kristlike konflikten loslitten. Alle eardere biskopsferbanningen fan syn heit wurde troch him weromroppen, en healwei 379 wurdt ûnder ynfloed fan de biskop fan Milaan Ambrosius by edikt alle foarm fan krityk op de lear fan it Konsily fan Nicea ferbean.
Yn febrewaris 380 sprekt Teodosius him út fia it edikt. Yn it foarste plak rjochtet hy him op de befolking fan de eastlike haadstêd Konstantinopel, mar wie ek bedoeld foar it hiele ryk. Foarop stie in polityk doel: de ienheid fan it ryk fersterke. Oerlis mei tsjerklike en teologyske fertsjintwurdigers wie der net by. It jier derop folgjend waard it edikt oanfolle mei bepalingen tsjin ketters.
It Roomsk-Aleksandrijnske leauwen yn de trije-ienheid fan God waard ta grûnslach fan it kristlike leauwen ferklearre. Alles wat dêrfan ôfwike waard as ketterij sjoen mei alle gefolgen fan dien. Biskoppen dy't harren opfettings net feroarje woenen waarden út de tsjerke jeie en ferfongen troch katoliken.
Sjoch ek
[bewurkje seksje | boarne bewurkje]- Konsylje fan Konstantinopel I, it konsily dat fuort nei it edikt byien roppen waard troch Teodosius.
| Boarnen, noaten en/as referinsjes: |
|
Literatuer:
|