دور

نام زبان

ریشه شناسی

• نیاهندوایرانی

آوایش

• /دِوُر/

اسم

دور

1. جایی‌که با جای دیگر فاصله مکانی نسبتا زیادی دارد؛ مقابل نزدیک.

صفت

1. دارای فاصله مکانی نسبتا زیاد، مقابل نزدیک.
2. دُوْر: در گویش گنابادی یعنی شجاعت، جسارت، جرئت پیدا کردن.

صفت

دِور

1. محیط، پیرامون. حوالی، اطراف. دفعه، مرتبه. زمان، موقعیت.
2. هر حلقه از چیزی که پیچیده شده‌باشد.
3. حرکت دورانی چیزی.

بهاری

فعل

دِور

1. از اصطلاحات بسیار کهن و به زبان معیار باستان، به‌ایست مصدر فعل ایستادن.
2. (ادیان): خدای حاصلخیزی اقوام کاسی یا کاسیان.

پهلوی

صفت

1. آنچه از ما فاصله مکانی و زمانی دارد. مخالف نزدیک.

عربی

اسم

1. گردش. عصر، زمان.
2. نوبت.

واژه‌های مشتق شده

• دورباش

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن