بادبان

فارسی

ریشه شناسی

• فارسی

آوایش

• [باد/بان]

اسم مرکب

بادبان

1. پارچه‌ای که به دکل کشتی بندند تا با وزیدن باد کشتی به حرکت درآید، شرا.
2. ابزاری در کِشتی یا قایق که برای حرکت کشتی با نیروی باد از آن استفاده می‌شود.

عربی

1. آستین، گریبان، قبا.
2. پس و پیش گریبان.

مثال

1. کنایه از: آدم سبکسری که با مردم موأنست کند.
2. پیاله، ساغر.

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین