ادبیات
گفتاوردها
[ویرایش]- «آموختن ادبیّات به تنهایی نمی‌تواند ارزش‌های اخلاقی شخصی را حتّی یک سانتی‌متر هم بالاتر ببرد. ساختنِ شخصیّت با پرورش ادبی ارتباطی ندارد و از آن جداست.»
- مهاتما گاندی «همهٔ مردم برادرند»، ترجمه:محمود تفضلی، چاپ کمیسون ملّی یونسکو در ایران، ۱۳۴۸، نشر امیرکبیر، ص ۳۰۱
- «انسان اگر مطالعه نمی‌کرد مطمئنم که ذهنینش نمی‌توانست بیش از ذهنیت یک کودک رشد پیدا کند. ادبیات برای تکامل انسان‌ها ضروری است و باید برای تهذیب درونی و پروش ذوق آن‌ها گام بردارد. ما چنان به وجود ادبیات خو گرفته‌ایم که اغلب آن را فراموش می‌کنیم. تصور کنید، اگر خود شما [مصاحبه‌گر] حتی یک جلد کتاب هم نخوانده بودید، اکنون چه بودید؟»
- «ادبیات باید با از خودگذشتگی کامل صلیب خود را بر دوش کِشد و چنان در بغرنجی‌های زندگی نفوذ کند که انسان نه تنها بتواند بهترین و والاترین ارزش‌های خود و دیگران و جامعه را شناخته و ستایش کند، بلکه در برابر آن‌ها احساس مسئولیت کند و برای آن‌ها بجنگد.»
- «ادبیات هنری است که هستی‌مایه‌اش –ماتریالش- سخن است.»
- فرهاد ناظرزاده کرمانی «در مصاحبه با روزنامهٔ شرق»؛ چاپ ۲ مه ۲۰۱۷/ ۱۲ اردیبشهت ۱۳۹۶[۲]
- «ادبیات از از رحم و شکیبایی و زحمت و رنج و غم زاده می‌شود.
- نزار قبانی در «داستان من و شعر (۱۹۷۰)؛ فصل: روشنگری»
- «ما نباید مضمون فناپذیر ادبیات را که انسان است از آن طرد کنیم، زیرا تنها بر اساس شیوهٔ بررسی انسان است که می‌توان نبوغ هنرمند را سنجید.»
- لئونید لئونوف در مقالهٔ «چرا غربیان در زیر لوای هر کاری جایز است زندگی می‌کنند؟»[۳]
- «موسیقی و ادبیات و شعر، می‌توانند فراتر از آنچه تصویر نشان می‌دهد، قدم بگذارند.»
- کریستف رضاعی در مصاحبه با روزنامهٔ شرق: «۱۴ ژوئن ۲۰۱۷/ ۲۴ خرداد ۱۳۹۶» [۴]
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ده گفتگو. ترجمهٔ احمد پوری. نشر چشمه، ۱۳۸۹. ۱۴۳. شابک ۹۷۸۹۶۴۳۶۲۰۰۸۸۲.
- ↑ «حکایتِ دولت بی‌خونِ دل». روزنامهٔ شرق، ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۶.
- ↑ وظیفهٔ ادبیات. ترجمهٔ ابوالحسن نجفی. کتاب زمان، ۱۹۷۷. ۲۰.
- ↑ «ریتم خودم را پیدا کرده‌ام». روزنامهٔ شرق. ۲۴ خرداد ۱۳۹۶.