روان‌پزشکی
روان‌پزشکی[۱] (به انگلیسی: Psychiatry)، شاخه‌ای از پزشکی است که به سبب‌شناسی، علامت‌شناسی، طبقه‌بندی و تشخیص، پیشگیری، درمان و پیش‌آگهی اختلالات روانی که عمده علائم آن اختلال در رفتار انسانی است، می‌پردازد و روش درمانی دارویی یا استفاده از تجهیزات گوناگون درمان بیماران روانی می‌پردازد مانند ورزش‌های ضداضطرابی و مفرح از جمله یوگا، مدیتیشن، ریلکسیشن، فیتنس و… انجام میدپ[۲]امثال این روش‌ها به انواع دیگر نیز انجام می‌گیرد که می‌توان نوروفیدبک، ببرگزاریت. اختلال روانی، سندرمی است که ویژگی بارز آن برهم خوردن قابل توجه بالینی شناخت، تنظیم هیجانی یا رفتاری فرد است و خود بازتابی است از کژکاری فرآیندهای زیستی، روانی یا رشدی که زمینه‌ساز عملکردهای روانی هستند.
اختلالات روانی معمولاً با ناراحتی قابل توجه با نقص کارکرد در فعالیت‌های اجتماعی، شغلی یا سایر فعالیت‌های مهم زندگی فرد همراه هستند. یک واکنش مورد انتظار یا مبتنی بر فرهنگ به یک استرس یا فقدان عادی مانند مرگ عزیزان اختلال روانی محسوب نمی‌شود. رفتارهای غیرمتعارف اجتماعی و تعرضات بین فرد و اجتماع نیز اختلال روانی نیستند؛ مگر اینکه این انحراف یا تعارض ناشی از یک کژکاری در عملکرد روانی فرد باشد.[۳]
تفاوت روان‌پزشک و روان‌شناس
[ویرایش]روان‌پزشک، پزشکی است که در زمینهٔ تشخیص و درمان بیماری‌های روانی تعلیم دیده است و در آن تجربه دارد. دوره تخصصی در ایران، چهار سال طول می‌کشد.
روان‌شناسی عبارت از رشته‌ای است که با مطالعهٔ رفتار و زندگی ذهنی سروکار دارد. رابطه روان‌شناسی و روان‌پزشکی مانند فیزیولوژی و پزشکی عمومی است؛[۳] یعنی جزئی از کل.
روان‌شناسان دوره پزشکی را طی نمی‌کنند و پس از گذراندن چهار سال به دریافت درجه کارشناسی نائل می‌شوند و اگر به روان‌شناسی نابهنجار و بیماری‌ها علاقه‌مند باشند، می‌توانند با گذراندن دو سال پس از دوره کارشناسی، درجه کارشناسی ارشد را در روان‌شناسی بالینی دریافت نمایند. روان‌شناس بالینی در تشخیص، ارزیابی و درمان با تیم درمانی، به سرپرستی روان‌پزشک، همکاری می‌کند.[۳]
طبقه‌بندی اختلالات روانی
[ویرایش]در روان‌پزشکی، به علت مشخص نبودن علت بیش‌تر اختلالات، وجود علت مشترک برای چند اختلال یا برعکس وجود چند علت برای یک پدیده، طبقه‌بندی بیش‌تر بر اساس علائم است.
دو نظام مهم طبقه‌بندی روان‌پزشکی عبارت‌اند از راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی تألیف انجمن روان‌پزشکی آمریکا و طبقه‌بندی بین‌المللی بیماری‌ها که سازمان بهداشت جهانی آن را تدوین نموده است. ویرایش پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی دارای ۲۲ طبقه عمده است که بیش از ۱۵۰ اختلال را در بر می‌گیرد.
برخی از شایع‌ترین اختلالات روان‌پزشکی:
- اختلال افسردگی اساسی
- اختلال دوقطبی
- اختلال اضطراب فراگیر
- اختلال وسواسی-جبری
- اختلال خواب-بیداری
- انحراف جنسی
- اختلال عصب شناختی خفیف
- اختلال کم‌توجهی - بیش‌فعالی بزرگسالان
- اختلال پرخوری
- درخودماندگی
- مصرف‌کنندگان مواد مخدر برای اولین بار
- اعتیاد رفتاری
- اختلال استرسی پس از ضایعه روانی
- اختلالات شخصیت
- اختلالات طیف اسکیزوفرنی
جُستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ «روان‌پزشکی» [روان‌شناسی] هم‌ارزِ «psychiatry»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر چهارم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۵۹-۱ (ذیل سرواژهٔ روان‌پزشکی)
- ↑ بی‌بی‌سی فارسی
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ استادان روان‌پزشکی دانشگاه‌های ایران (۱۳۹۶). درسنامه روان‌پزشکی بالینی و علوم رفتاری. انتشارات ارجمند.
