Brigitte Bardot

Brigitte Bardot
	; (1962) Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	Brigitte Anne-Marie Bardot
Jaiotza	Parisko 15. barrutia eta Paris, 1934ko irailaren 28a (90 urte)
Herrialdea	Frantzia
Bizilekua	Saint-Tropez
Lehen hizkuntza	frantsesa
Familia
Aita	Louis Bardot
Ama	Anne-Marie Mucel
Ezkontidea(k)	Roger Vadim (1952ko abenduaren 20a - 1957ko abenduaren 6a); Jacques Charrier (en) (1959ko ekainaren 18a - 1962ko azaroaren 20a); Gunter Sachs (en) (1966ko uztailaren 14a - 1969ko urriaren 1a); Bernard d'Ormale (en) (1992 -
Bikotekidea(k)	ikusi Gilbert Bécaud; Serge Gainsbourg;
Seme-alabak	ikusi Nicolas-Jacques Charrier (en) ;
Haurrideak	ikusi Mijanou Bardot;
Hezkuntza
Heziketa	Cours Hattemer (en) ; Parisko Kontserbatorioa
Hizkuntzak	frantsesa
Jarduerak
Jarduerak	abeslaria, autobiografialaria, zinema aktorea, animal rights advocate (en) , estudioko musikaria, dantzaria, argazki-modeloa, idazlea, public figure (en) eta aktorea
Altuera	170 zentimetro
Jasotako sariak	ikusi Bambi Award ; Order of the Golden Ark ; Prix des intellectuels indépendants (2003) ; Ohorezko Legioa ; David di Donatello for Best Foreign Actress (1961) ; Ohorezko Legioko zalduna ; David di Donatello (1961) ;
Musika instrumentua	ahotsa
Diskoetxea	MGM Records; Philips; Fontana; Barclay; Disc'AZ
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioa	katolizismoa
	brigitte-bardot.fr

Brigitte Anne-Marie Bardot, (Paris, Frantzia, 1934ko irailaren 28a) erretiratutako aktore, abeslari eta modelo frantsesa da. Modaren ikono eta XX. mendearen erdialdeko sexu-ikur izateagatik ezaguna. Animalien eskubideen aldeko ekintzailea izateaz gain, bere izena daraman fundazioaren sortzailea eta lehendakaria ere bada.

1952an hasi zen aktore lanetan. Eta Jainkoak emakumea sortu zuen 1957an Roger Vadim-ek zuzendutako filma protagonista lanarekin lortu zuen arrakasta, hark nazioarteko onarpena lortu baitzuen. Lehen filma izan ez arren, oso ezaguna da hura publikoaren arreta zentrora eraman zuen filma izan baitzen. Gero, 1963ko Le Mépris filmeko protagonista izan zen. Viva Maria! filmean izan zuen paperagatik (1965), Louis Mallek zuzendua, BAFTA Sarietan atzerriko Aktorerik Onena izendatu zuten.

1973an erretiratu zen Bardot entretenimenduaren industriatik. 47 filmetan parte hartu zuen, baita hainbat musikaletan ere, eta 60 abesti baino gehiago grabatu zituen. Ohorezko legioa eman zioten 1985ean, baina ez zuen onartu. Erretiratu ondoren, animalien eskubideen aldeko ekintzaile bihurtu zen.

Oso pertsonaia polemikoa da. 1990eko hamarkadan immigrazioa, homosexualitatea eta islamarekin oso kritikoa izan da eta sarritan adierazpen xenofoboak egin ditu: hori dela eta, bost alditan isundua izan zen.

Herri-kulturaren ikono garrantzitsua izaten jarraitzen du.

Biografia

Haurtzaroa

Brigitte Bardot Parisen jaio zen, 1934ko irailaren 28an. Hasieran, hirugarren barrutian bizi zen, giro burges batean. Louis Pilou Bardot-en (1896-1975) eta Anne-Marie Mucel-en (1912-1978) alaba. Aita Ligny-en-Barrois-eko (Lorena, Frantzia) enpresaburua zen, Usines Bardot izeneko enpresa baten jabea (Air Liquide enpresarena). Parisko Vineuse kalean zuen egoitza.

Bere amak, «Toty»k, haurtzaroa Italian igaro zuen. Brigittek eta bere ahizpa txikiak, Marie-Jeannek (Mijanou), 1938ko maiatzaren 5ean jaioak, hezkuntza zorrotza jaso zuten. Txikitatik, Bardotek anbliopia jasan zuen, eta horrek ezkerreko begiaren bidez ikustea eragotzi zion.

Haurtzaroan, balet eta dantza klasikoaren zale bihurtu zen. Zazpi urte zituela Madame Bougart dantza-eskolara sartu zen.

Lehen urteak

1947an, Musika eta Dantzako Goi Mailako Kontserbatorio Nazionalean onartu zuten Bardot, nahiz eta ikasleen hautaketa zurruna izan eta toki kopuru mugatua egon. Hiru urtez Jeanne Schwartz-en balet klaseetara joan zen, eta geroago Boris Knyazev koreografo errusiarrenetara. Leslie Caronekin ere ikasi zuen, geroago American in Paris (1951) filmagatik ospetsu egin zenarekin, Gene Kellyk parte hartuta.

Ikaskidearen oroitzapenaren arabera, Brigitte dotorea eta plastikoa zen, baina, aldi berean, motela, ez oso indartsua eta ez langilea. Karonek uste zuen Bardot dantzari "eder" bihur zitekeela ikasgelan gogorrago lan eginez gero. Knyazev lehen mailako maisua izateaz gain, benetako tiranoa ere bazen: ikasle axolagabeak latigo batekin jotzen zituen, eta Brigittek askotan besteek baino gehiago jasotzen zuen. Karonek gogoratu zuenez, «Knyazev, normalean, ikasgelaren inguruan ibiltzen zen pila batekin eskuetan, eta, neskatoak bere baldintzak betetzen ez bazituen, dudarik gabe erabiltzenzuen». Hala ere, Knyazeven zorroztasunari esker Bardot-ek graziaz mugitzen ikasi zuen, irudi tolesgarri bat garatu zuen eta bere ibilbide ospetsua sortu zuen etorkizunean.

1948ko denboraldiaren hasieran, Leslie Caronek eta Knyazeven klaseko beste zenbait neskek «Balleta Eliseo Zelaietan» ikusteko gonbidapena jaso zuten.

Ibilbidea

Brigitte 1950 eta 1960 urteetako mito erotiko eta sex-symbol bat da. Haren edertasun eta sentsualitate natural handia nerabezaroan hasi ziren erakusten, eta garai hartan agertu zen lehen aldiz zineman:18 urte zituen, 1952 zen eta Le trou normand filma zen. Urte horretan bertan, bere lau senarretako lehenarekin, Roger Vadim zinema-zuzendariarekin, ezkondu zen.

Brigitte está considerada como un mito erótico y sex-symbol de los años 1950 y 1960. Su gran belleza y sensualidad natural comenzaron a mostrarse en la adolescencia, etapa en la que apareció por primera vez en el cine: tenía 18 años, era 1952 y se trataba de la película Le trou normand. Bere lehen senarrak, zuzendutako filmetako bat izan zen , Et Dieu... Créa la femme (1956), Louis Trintignant-en eskutik ospetsu egin zuena. Bardot protagonista duen eszenetako batek mahai baten gainean oinutsik dantzatzen erakusten du bere pertsonaia, eta zinemaren historiako eszenarik erotikoenetakotzat hartzen da.

Estatu Batuetako komunikabideen arreta jaso duten Europako aktore bakarretakoa da Bardot. Estatu Batuetan agerpen publiko bat egiten zuen bakoitzean, mugimendu guzti-guztiak jasotzen zituzten kazetari-talde batek jazarri zuen.

1954an egin zuen lehen filma Estatu Batuetan, Un acte d'amour, Kirk Douglas protagonista zuela. 1965ean bere burua ordezkatu zuen Dear Brigitte filmean James Stewartekin. Hala ere, ingeles maila mugatua duenez, aktorearen lana bikoiztu egin zuten film askotan.

1974an, bere 40. urtebetetzearen ondoren, Bardotek jakinarazi zuen pantailetatik erretiratu egingo zela, berrogeita hamar bat filmetako protagonista izan eta hainbat disko grabatu ondoren. Horietako batek kritika onenak jaso zituen, Serge Gainsbourg frantziar musikako mutil gaiztoarekin egindakoak.

Harrezkero, animalien eskubideak sustatzen aritu da Bardot. 1986an Brigitte Bardot Fundazioa sortu zuen, arriskuan dauden animaliak babesteko.

1990eko hamarkadan eztabaida sortu zuen Frantziako immigrazioa, islamizazioa eta islama kritikatzean, eta bost aldiz isuna jarri diote "arraza-gorrotoa eragiteagatik".

2010ean, Aliantza Ekologista Independenteak Frantziako Lehendakaritzarako hautagai gisa aurkeztea eskaini zion.

2013ko urtarrilean jakinarazi zuen Gérard Depardieuk egin zuen bezala nazionalitate errusiarra eskatuko zuela bere herrialdeko agintariek gaixo zeuden bi elefante hiltzen bazituzten, Brigitte animalien eskubideen defendatzailea baita. Monakoko Estefanía printzesa ere elefante-bikote honen hilketaren aurka agertu zen.

Abeslari

Etorkizuneko izarrak (1955) filmean, Bardot pantailan lehen aldiz abesten agertu zen. 1950aren amaieran, Espainian, Bardotek gitarra bat erosi eta hiru akorde ikasi zituen. 1960ko hamarkadaren hasieran, lagunek, Max Rivière eta Claude Bolling artistek hainbat abesti kantatzea eta grabatzea gomendatu zioten.

1960an, Bardotek Behind Brigitte Bardot pop albuma kaleratu zuen. Ondoren, aktorearen beste erregistro batzuk argitaratu ziren, besteak beste, Brigitte Bardot Sings (1963) [99] , B.B (1964) eta Special Bardot (1968) (Frantziako eta nazioarteko argitalpenek izen desberdinak dituzte eta konposizioen zerrenda alternatiboa). Bardotek frantsesez, ingelesez eta gaztelaniaz abestu zituen. Bob Zagurirekin Brasilen oporretan egon ondoren, Parisera itzuliz, Maria Nimguem abestia grabatu zuen portugesez. Bardotek aktore lana egin zuen filmetan abestu ere egin zuen, besteak beste, «Viva, María!», «Roma Boulevard», «Doctor en el mar», «Futuro estrellas» eta beste batzuk.

1967an, Bob Zaguri Unique Bardot («Bardot berezia») musika-ikuskizunaren ekoizle bihurtu zen. Bardotek abestutako hamazazpi bideoklip izan ziren, eta bakoitzean historia laburra kontatu zuen. Horien artean, Serge Gainsbourg konpositore frantsesak idatzitako «Harley Davidson» ospetsua zegoen. Geroago, Gainsbourg-ek beste abesti batzuk idatzi zituen Brigitterentzat, eta horietako batzuk duo klasiko gisa.

Sona

1956ko Cannesko Zinemaldian, benetako izar batek, Brigitte Bardot-ek, Sophia Loren eta Gina Lollobrigida eklipsatu egin zituen. Garai hartako izar onenak eta haren erakargarritasun sexualak La Croisette hunkitu egin zuen.

Aldi berean, Roger Vadim eta Raoul Levyk Et Dieu... créa la femm izeneko gidoi bat idatzi zuten. Finantza baliabiderik ezagatik egin gabe geratu ondoren, filma Saint-Tropezen filmatu zen. Ekoizpen horri esker, Brigitte Bardot munduko zinemaren legendan sartu eta mito bizidun, gizarte-eredu eta nazioarteko sexu-ikur bihurtu zen.

Brigitte Bardotek Juliette Hardyren papera betetzen du, Curd Jürgens, Christian Marquand eta–Louis Trintignant taldeen aurrean, eta harekin bat egiten du. Vadim senarrak definitzen du interpretatzen duen izaera: Brigitteren bidez, garai bateko klima berritu nahi nuen. Juliette bere garaiko neska da, erru-sentimendu guztietatik askatua, gizarteak ezarritako tabu guztietatik, eta haren sexualitatea guztiz doakoa da. Gerra aurreko literaturan eta filmetan, emakumea prostituta batekin alderatuko zuten. Film honetan oso emakume gaztea da, eskuzabala, batzuetan alboratua eta, azken batean, lortzeko zaila, eskuzabaltasunaren aitzakiarik gabe. Eszenak zentsuratuta daude, batez ere cunnilingus batena.

Frantzian estreinatu zenean, kritikariek nolabaiteko zuhurtziaz hartu zuten filma, eta zirkulu kontserbadoreen etsaitasuna piztu zuen. Brigitte Bardot errukirik gabe kritikatzen zuten, aditzak arrastaka ahoskatzen zituela esanez eta bere artikulatzeko era zalantzan jarriz. Paul Reboux-ek zioenez, «bonitxe baten itxura fisikoa eta analfabeta baten hitz egiteko modua» zituen. Raoul Levyk eta Roger Vadimek filma atzerrian ustiatzea erabaki zuten, arrakasta izateko esperantzan. Geroago Estatu Batuetan arrakasta izan zuen eta Bardot Ipar Amerikako frantses ospetsuenetako bat bihurtu zen. Iparramerikarrek bardolâtrie terminoa asmatu ere egin zuten sortu zuen gogo bizia deskribatzeko. Filma gero Frantzian atera zen salgai eta sekulako arrakasta izan zuen. Cinemondek honela idatzi zuen: «Sexu-erakargarritasuna Marlene Dietrich da, glamourra Ava Gardner da, Brigitte Bardot-ek osagai lehergarri horiek guztiak nahasten ditu, fantasia pertsonalaren ukitu bat erantsiz»

Animalien eskubideekiko konpromisoa

Foka-ehiza (1973-1978)

Elkarren segidako hiru urtez, Brigitte Bardotek animalien ongizatearen alde lan egin zuen. SPAren bozeramailea izan zen (Société pour la prévention de la cruauté envers les animaux/Animalien aurkako Krudelkeriaren Prebentziorako Elkartea), eta kaleetan abandonatutako txakurrentzako proiektuak egiten hasi zen. Ondoren, Allain Bougrain-Dubourg-ekin elkartu zen.

1976aren hasieran, Brian Davisekin elkartu zen, IFAWn (International Fund for Animal Welfare) kargu bat baitzuen, eta kanpaina bat sortu zuen foka-ehiza salatzeko, gai horri buruzko dokumental bat ikusi ondoren. Praktika hori ohikoa da Inuiten artean, Artikoko eskualdean baitaude, animalien haragia, azala, koipea (edo olioa) eta hezurrak lortzeko. Foka-ehizari esker, 15.000 arrantzale inguru elikatzen ziren zazpi hilabetez.

Aktoreak gaitzesten zuena ehiztariek erabiltzen zituzten metodoak ziren, normalean egun gutxi batzuetako kumeei eraso egiten zietenak. Kumeei larruak kentzen zieten, eta kasu batzuetan bizirik zeudela. Bardotek manifestazio bat zuzendu zuen Norvegiako enbaxadaren aurrean, eta iritzi publikoa hunkitu egin zuen, baina ez ehiza arduradunei iritzia aldatzeko adina.

1977ko martxoaren 15ean, Valéry Giscard'Estaing presidente frantsesak debekatu egin zuen Frantzian itsas txakurraren larruak inportatzea. 1977ko martxoaren 20an, Bardot, mundu osoko izarra izaten jarraitzen zuena, Kanadara joan zen bere azala lortzeko egiten zen itsas txakurren kumeen ehiza salatzera. Ondoren, bizitza aldatuko zion borroka hasi zen. Bere bidaiak bost egun iraun zuen komunikabideen presiopean. Iritsi zenean, ehiztariak gaitzetsi eta «kanadar hiltzaileak» oihu egin zien, eta, gero, prentsa-hitzaldi batean:

Hemen banago, ez da turismoa egiteko edo argazkiak ateratzeko, Canneseko Zinemaldian bezala [...] Hemen gaude mundu-mailako arazoari irtenbidea aurkitzeko, eta Weber jaunak, nik eta mundu osoak eskatzen dugu Kanadako gobernuak arazo horri konponbidea bilatzeko. Nolanahi ere, edozer gertatuta ere, foka galzorian dago [...] Esan behar da ezen, nahiz eta itsas txakurren ehiza 300 urte inguruan egin, ohiturak aldatzen ari dira eta tontoak dira iritziz aldatzen ez diren bakarrak .» Brigitte Bardot, 1977ko Kanadako Prentsa Konferentzia.

Ekintzaile lanetan, beste pertsona famatu batzuek lagundu diote Bardoti, hala nola; Isabelle Adjani, Kim Basinger, Tippi Hedren, Ursula Andress eta Johnny Hallyday.

Erromantzeak

1952ko abenduaren 21ean, hemezortzi urte zituela, Roger Vadim zuzendariarekin ezkondu zen Bardot. 1957an dibortziatu ziren, bost urte baino gutxiago ezkonduta egon ondoren; ez zuten seme-alabarik izan elkarrekin, baina harremanetan egon ziren eta ondorengo proiektuetan ere parte hartu zuten. Dibortzioaren arrazoia Bardotek beste bi gizonekin zituen asuntoak izan ziren. Vadimekin ezkonduta zegoen bitartean, Bardotek maitasun-abentura bat izan zuen Jean-Louis Trintignant-ekin, Dibortzioaren arrazoia Bardotek beste bi gizonekin zituen arazoak izan ziren. Vadimekin ezkonduta zegoen bitartean, Bardotek maitasun-abentura bat izan zuen Jean-Louis Trintignant-ekin, eta hura izan zen Et Dieu-n protagonistakide izan zenarekin.

Trintignant garai hartan Stéphane Audran aktorearekin ezkonduta zegoen. Biak elkarrekin bizi izan ziren bi urtez, Bardot Vadim-engandik dibortziatu zen aurreko eta ondorengo aldian, baina inoiz ez ziren ezkondu. Harremana korapilatu egin zen Trintignant kanpoan zegoelako maiz soldadutzagatik eta Bardotek Gilbert Bécaud musikariarekin izandako maitasun-harremanagatik.

1958aren hasieran, Vadim-engandik dibortzioatu eta laster, Trintignanekiko harremana hautsi zuen eta eta Italian nerbio-kolapso bat gertatu zitzaion, kazetarien txostenen arabera. Bere buruaz beste egiten saiatu zen, antza, bi egun lehenago lo egiteko pilulekin, baina harreman publikoetako kudeatzaileak ukatu egin zuen. Aste gutxiren buruan errekuperatu zen, eta abentura berri bati ekin zion Jacques Charrier aktorearekin. Haurdun geratu zen 1959ko ekainaren 18an ezkondu baino askoz lehenago. Bardot-en seme bakarra, haren seme Nicolas-Jacques Charrier, 1960ko urtarrilaren 11n jaio zen. Bera eta Charrier 1962an dibortziatu ondoren, Nicolas Charrier familian hazi zen eta ama biologikoarekin harreman gutxi izan zuen harik eta helduarora iritsi zen arte.

Bardoten hirugarren senarrra Gunter Sachs playboy alemaniarra izan zen, 1966ko uztailaren 14tik 1969ko urriaren 1era. 1968an, Patrick Gillesekin ateratzen hasi zen, baina Bardotek 1971ko udaberrian moztu zuen harremana.

Hurrengo urteetan, Bardot Christian eskiko barman eta instruktorearekin atera zen ondoren heldu ziren, hurrenez hurren; Luigi Rizzi klub bateko jabea, Bob Zagury musikaria (ondorengo ekoizlea), Serge Gainsbourg abeslaria, John Gilmore idazlea eta Warren Beatty eta Laurent Vergez aktoreak. Harreman horietako luzeena Miroslav Brozek eskultorearekin izan zuen; 1975etik 1979ko abendura arte bizi izan ziren elkarrekin, eta eskultura batzuetarako posatu zuen. Brozekekin harremana eten ondoren, epe luzeko harremana izan zuen Allain Bougrain-duBourg telebista ekoizle frantsesarekin.

Marine Le Penekiko lotura

Bardoten laugarren senarra Bernard d'Ormale,—Marie Le Penen aholkulari ohia eta Fronte Nazionaleko eskuindarren alderdiko buru ohia (Rassemblement national nazionala, 2018ko ekainetik); 1992ko abuztuaren 16an ezkondu ziren. Bardotek bere babesa adierazi zion Fronte Nazionaleko Marine Le Peni, "XXI. mendeko Joana Arc-ekoa" deitu zion. Le Pen babestu zuen 2012ko eta 2017ko Frantziako lehendakaritza-hauteskundeetan.

Osasuna

1974an, 40 urte bete zituenean, Playboy aldizkarian agertu zen Bardot argazki biluzien saio batean. 1983ko irailaren 28an, berrogeita bederatzi urte betetzen zituenean, Bardotek somnifero edo lasaigarrien gaindosia hartu zuen ardo beltzarekin. Presaz eraman behar izan zuten ospitalera, eta gorputzeko pilulak kanporatzeko urdail-bonba bat erabili ondoren, bizia salbatu zioten. Bardot bularreko minbizitik ere bizirik atera den bat da.

Filmografia

50eko hamarkadan

Crazy for Love {1952}—Javotte Lemoine
Manina, the Girl in the Bikini (1952)—Manina
The Long Teeth (1952)—Bridesmaid (ez da kredituetan agertzen)
His Father's Portrait (1953)—Domino
Act of Love (1953)—Mimi
Royal Affairs in Versailles (1954)—Mademoiselle de Rozille (ez da kredituetan agertzen)
The Light Across the Street (1955)—Olivia Marceau
School for Love (Joy of Loving izenaz ere ezaguna) (1955)—Sophie
Caroline and the Rebels (1955)—Pilar d'Aranda
Doctor at Sea (1955)—Hélène Colbert
The Grand Maneuver (1955)—Lucie
Helen of Troy (1956)—Andraste
Naughty Girl (Madmoiselle Pigalle izenaz ere ezaguna) (1955)—Brigitte Latour
Nero's Mistress (1956)—Poppée
Mademoiselle Striptease (Plucking the Daisy izenaz ere ezaguna) (1956)—Agnès Dumont
Et Dieu… créa la femme (1956)—Juliette Hardy
Her Bridal Night (The Bride is Too Beautiful izenaz ere ezaguna) (1956)—Chouchou
Une Parisienne (1957)—Brigitte Laurier
The Night Heaven Fell (1958)—Ursula
En cas de malheur (In Case of Adversity izenaz ere ezaguna) (1958)—Yvette Maudet
The Woman and the Puppet (1959) (A Woman Like Satan izenaz ere ezaguna)—Éva Marchand
Babette Goes to War (1959)—Babette
Do You Want to Dance with Me? (1959)—Virginie Dandieu

60ko hamarkada

The Testament of Orpheus (1960)
It Happened All Night-L'affaire d'une nuit (1960)—kameoa
La Vérité- (1960)—Dominique Marceau
Please, Not Now!-La bride sur le cou (Only for Love izenaz ere ezaguna) (1961)—Sophie
Famous Love Affairs-Amours célèbres (1961)—Agnès Bernauer
A Very Private Affair-Vie privée (1962)—Jill
Lykke og krone (1962) (dokumentala)
Love on a Pillow-Le repos du guerrier (1962)—Geneviève Le Theil
Contempt-Le mépris (1963)—Camille Javal
Paparazzi (1964) (paper laburra)—kameoa
Bardot and Godard (1964) (paper laburra)
Agent 38-24-36 (1964)—Penelope Lightfeather
Too Many Thieves
Forbidden Temptations (1965) (dokumentala)—kameoa
Marie Soleil (1965)—kameoa
Dear Brigitte (1965)—kameoa
Viva Maria! (1965)—Maria I
Masculine, Feminine (1966)
Two Weeks in September-À cœur joie (1967)—Cecile
Spirits of the Dead (Britainia Handian Tales of Mystery and Imagination izenaz ere ezaguna) (1968)—Giuseppina
Shalako (1968)—Irina Lazaar
The Bear and the Doll-L'ours et la poupée (1969)—Félicia
The Women (1969)—Clara
The Vixen-Les femmes (1969)

70eko hamarkadan

The Novices (1970)—Agnès
Rum Runners (1971)—Linda Larue
The Legend of Frenchie King (Petroleum Girls / Les pétroleuses izenaz ere ezaguna) (1971)—Louise
Film Portrait (1972) (dokumentala)
Don Juan, or If Don Juan Were a Woman (1973)—Jeanne
The Edifying and Joyous Story of Colinot (1973)—Arabelle

Diskografia

And God Created Women (1957, Decca)
Behind Brigitte Bardot (1960, Warner Bros)
Brigitte Bardot Sings (1963, Philips)
B.B. (1964, Philips)
Brigitte Bardot Show 67 (1967, Mercury)
Brigitte Bardot Show (1968, Mercury)
[Burlington Cameo Brings You] Special Bardot (1968. RCA)
Single Duet with Serge Gainsbourg "Bonnie and Clyde"

Bideoa

Divine B.B. Brigitte Bardot (DVD) - Mercury, 2004 ( B. Bardotek abestutako kantak)

Liburuak

Brigitte Bardotek 5 liburu idatzi ditu:

Noonoah: Le petit phoque blanc (Grasset, 1978)
Initales BB (autobiografía, Grasset y Fasquelle, 1996)
Le Carré de Pluton (Grasset y Fasquelle, 1999)
Un Cri Dans Le Silence (Argitaletxea Du Rocher, 2003)
Pourquoi? (Argitaletxea Du Rocher, 2006)

Irudi galeria

Bibliografia

Roger Vadim. Bardot, Deneuve, Fonda. Nueva York. Simon & Schuster, 1986.
Simone de Beauvoir. Brigitte Bardot and the Lolita Syndrome. Nueva York: Arno Press, 1972.
Brigitte Bardot. Initiales BB. París, Francia. Grasset, 1996.

Ikus, gainera

Paristar ezagunen zerrenda

Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Brigitte Bardot

Erreferentziak

Biografía de Brigitte Bardot (en inglés)
↑ «Films and Music by Brigitte Bardot». Rate Your Music. Consultado el 13 de marzo de 2010.
↑ «Daily Celebrations ~ Brigitte Bardot, Cat Transformed». Dailycelebrations.com. Archivado desde el original el 4 de mayo de 2010. Consultado el 13 de marzo de 2010.
↑ Brigitte Bardot multada por racismo
↑ Brigitte Bardot, con miras a la presidencia de Francia
↑ Bardot, Brigitte (1996). Initiales B.B.. Grasset & Fasquelle. ISBN 978-2-246-52601-8.
↑ Malossi, G. (1996). Latin Lover: The Passionate South. Charta. ISBN 9788881580491. Consultado el 13 de junio de 2017.
↑ «Gunter Sachs». The Daily Telegraph (London). 9 de mayo de 2011.
↑ «Brigitte Bardot apoya a la desvalida Marine Le Pen en las elecciones presidenciales francesas, dice que Macron tiene los ojos fríos». Inquisitr. Consultado el 12 de febrero de 2021.
↑ Famous breast cancer survivors, ecoglamazine.blogspot.com; accessed 4 de agosto de 2015.
↑ Famous proof that breast cancer is survivable, beliefnet.com; accessed 4 de agosto de 2015.
↑ Página en Discogs

Kanpo estekak

Datuak: Q36268
Multimedia: Brigitte Bardot / Q36268