verhinderen

Dutch

Etymology

From ver- +‎ hinderen.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

verhinderen

1. to hinder (to delay or impede movement)
2. to prevent

Conjugation

Conjugation of verhinderen (weak, prefixed)
infinitive	verhinderen
past singular	verhinderde
past participle	verhinderd
infinitive	verhinderen
gerund	verhinderen n
	present tense	past tense
1st person singular	verhinder	verhinderde
2nd person sing. (jij)	verhindert, verhinder2	verhinderde
2nd person sing. (u)	verhindert	verhinderde
2nd person sing. (gij)	verhindert	verhinderde
3rd person singular	verhindert	verhinderde
plural	verhinderen	verhinderden
subjunctive sing.1	verhindere	verhinderde
subjunctive plur.1	verhinderen	verhinderden
imperative sing.	verhinder
imperative plur.1	verhindert
participles	verhinderend	verhinderd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• Negerhollands: verhinder