Γήπεδο Γεώργιος Καμάρας

Γήπεδο Γεώργιος Καμάρας

Γήπεδο Ριζούπολης
Δημόσια συγκοινωνία	Σταθμός Άνω Πατήσια (Μετρό Αθήνας)
Ιδιοκτήτης	Γ.Σ. Απόλλων Σμύρνης
Διαχειριστής	Απόλλων Σμύρνης (ποδόσφαιρο)
Είδος	στάδιο
Χωρητικότητα	14.200 θεατές
Διαστάσεις αγωνιστικού χώρου	105 × 68 μ.
Επιφάνεια	Φυσικός χλοοτάπητας
Κατασκευή
Έναρξη εργασιών	1948
Ολοκλήρωση	1948
Εγκαίνια	17 Οκτωβρίου 1948
Ανακαίνιση	2001
Τοποθεσία
Διεύθυνση	Ριζούπολη Δήμος Αθηναίων Ελλάδα
Φορείς εκμετάλλευσης
Απόλλων Σμύρνης (1948-) Ολυμπιακός (2002-2004) Εθνικός Πειραιώς (2005-2007)

Το Γήπεδο «Γιώργος Καμάρας» (ευρέως γνωστό και ως Γήπεδο Ριζούπολης) είναι γήπεδο πολλαπλών χρήσεων που χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο για ποδοσφαιρικούς αγώνες και βρίσκεται στη Ριζούπολη της Αθήνας. Αποτελεί έδρα της τοπικής ιστορικής ομάδας του Απόλλωνα Σμύρνης και ανήκει στον ερασιτέχνη Γ.Σ. Απόλλων Σμύρνης. Κατά το παρελθόν το γήπεδο αποτέλεσε επίσης έδρα του Ολυμπιακού του Εθνικού Πειραιώς και της ΑΕΚ. Το γήπεδο φέρει από το 2003 το όνομα του παλιού ποδοσφαιριστή του Απόλλωνα, Γιώργου Καμάρα.

Ιστορικό

Το γήπεδο χτίστηκε το 1948, έργο που οφείλεται στις προσπάθειες του γιατρού βουλευτή Δημήτριου Μαρσέλλου, προέδρου του Απόλλωνα για 30 και πλέον χρόνια, από το 1919 και την περίοδο στη Σμύρνη. Προηγουμένως υπήρχε η σκέψη να δοθεί στον Απόλλωνα το νεότευκτο Στάδιο Νέας Σμύρνης το 1939.

Είχε εκδιωχθεί τότε ο Απόλλων από γήπεδο στον Βοτανικό όταν ο ΣΕΚ τότε (ΟΣΕ σήμερα) διεκδίκησε τα δικαιώματα του για να το απαλλοτριώσει. Πρόεδρος της ομάδας ήταν ο Δ.Μαρσέλος βουλευτής των Φιλελευθέρων και πρόσφυγας ο ίδιος. Με την βοήθεια του Νικόλαου Πλαστήρα, του Σοφοκλή Βενιζέλου και του κόμματος Φιλελευθέρων, οι Απολλωνιστές αγόρασαν τον χώρο της Ριζούπολης. Τα εγκαίνια του ΄΄Γηπέδου Απόλλωνος πραγματοποιήθηκαν στις 17 Οκτωβρίου εκείνου του έτους με παρουσία περίπου 10.000 φιλάθλων. Το παρόν έδωσαν οι Δημήτριος Μαρσέλλος, Νικόλαος Πλαστήρας, Σοφοκλής Βενιζέλος, Παναγιώτης Κανελλόπουλος καθώς και υπουργοί της κυβέρνησης και σύμβουλοι του Συλλόγου (Αθλητική Ηχώ, 18 Οκτωβρίου 1948).

Οπως αναφέρεται στο βιβλίο "Επιστημονική Αθλητική και Πολιτική Δράσις" Δημ. Μαρσέλλου: "Τελευταίος ωμίλησεν ο εν Σμύρνη χρηματίσας πρόεδρος του Απόλλωνος Μιχαήλ Αργυρόπουλος όστις μεταξύ άλλων ετόνισεν ότι αυτό το έργον τιμά την Σμύρνην αλλά προ παντός τον κον Μαρσέλλον, διότι άνευ τούτου δεν θα υπήρχε το Σμυρναϊκόν τούτο στάδιον". Το λόγο έλαβε στη συνέχεια ο κ. Δ.Μαρσέλλος "όστις μέσω δακρύων όλων των παλαιών Σμυρναίων ηκούσθη λέγων: Χρυσόστομε Σμύρνης ξύπνα κάτω από τα κυπαρίσσια να δής ότι εμείς οι επιζώντες νεώτεροι την επιθυμίαν σου κάτω από τα κυπαρίσσια την εκπληρούμεν".

Το 1948 το γήπεδο είχε μόνο την εξέδρα των επισήμων, μια πέτρινη εξέδρα 3.500 θέσεων. Το 1958 κατασκευάστηκε εξέδρα απέναντι με χρήματα από τη μεταγραφή του Αριστείδη Καμάρα στον Παναθηναϊκό και το 1971 το πέταλο. Πριν την έναρξη της ποδοσφαιρικής περιόδου 1959-60, με την εφαρμογή της Εθνικής Κατηγορίας ο Απόλλων ανακοίνωσε επίσημα την τοποθέτηση χλοοτάπητα στο γήπεδο του και θα γινόταν έτσι η δεύτερη ελληνική ομάδα μετά τον Παναθηναϊκό και το Γήπεδο της Λεωφόρου που θα διέθετε γήπεδο ευρωπαϊκών προδιαγραφών. Το 1961 με τα οικονομικά ανταλλάγματα από την παραχώρηση των Αριστείδη Καμάρα και Γιάννη Χολέβα στον Παναθηναϊκό, κατασκευάστηκε η δυτική κερκίδα του γηπέδου χωρητικότητας 6.000 θεατών (σε αυτή τη μορφή μπορεί κανείς να δει το γήπεδο στην ελληνική ταινία «ο Διαιτητής» του 1963, οι σκηνές στις 17 Νοεμβρίου 1963 σε αγώνα Απόλλων – Ολυμπιακός).

Για λόγους ασφαλείας το 1970 το πέταλο στηρίχθηκε σε 60 κολόνες, με αποτέλεσμα να μη δημιουργηθούν χώροι για καταστήματα. Το 1971 κατασκευάστηκε το πέταλο χωρητικότητας 10.000 θεατών. Ομως η κατασκευή του πετάλου αχρήστευσε τους διαδρόμους του στίβου, τα σκάμματα και τα γήπεδα μπάσκετ και βόλεϊ, αφού το γήπεδο μετατράπηκε αποκλειστικά σε ποδοσφαιρικό.

Στα μέσα της σεζόν 1994-95, ενώ η χωρητικότητα του γηπέδου ήταν 17.000 (χωρίς καθίσματα) μέλη του ΔΣ του Απόλλωνα αποδέχθηκαν την πρόταση του Κ. Δέδε για τη δημιουργία κλειστού γυμναστηρίου στην πλευρά που βρισκόταν η σχετικά μικρότερη εξέδρα ορθίων στο βόρειο πέταλο, η οποία και κατεδαφίστηκε. Οι εργασίες ολοκληρώθηκαν το 1997 και ο κλειστό γυμναστήριο χωρητικότητας 1.000 ατόμων φτιάχτηκε στην βόρεια πλευρά του γηπέδου και έτσι όλα τα τμήματα του συλλόγου απέκτησαν στέγη. Το κλειστό γυμναστήριο ανακαινίστηκε αργότερα για τις ανάγκες των Ολυμπιακών αγώνων.

Το 2002 έγινε ριζική ανακαίνιση από τον Ολυμπιακό, ώστε να το χρησιμοποιήσει ως προσωρινή έδρα της ομάδας του, μέχρι να ολοκληρωθεί η κατασκευή του νέου Σταδίου «Γεώργιος Καραϊσκάκης» στην θέση του παλιού στο Νέο Φάληρο του Πειραιά. Το 2003 το Γήπεδο Ριζούπολης πήρε την επωνυμία που έχει και σήμερα προς τιμήν του πρώην φημισμένου ποδοσφαιριστή του Απόλλωνα Σμύρνης, με καταγωγή από τη Ρούμελη, Γιώργου Καμάρα, αν και από τα προκρινόμενα ονόματα ήταν αυτό του Σμυρνιού Δημήτρη Μαρσέλλου, επί 35 χρόνια πρόεδρου του ΓΣ Απόλλωνα (σε Σμύρνη και Αθήνα) και κατά την επανίδρυση του 1922. Το γήπεδο αποτέλεσε ένα από τα επίσημα προπονητήρια για το ποδοσφαιρικό τουρνουά των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Το 2005 το γήπεδο χρησιμοποιήθηκε ως έδρα της ομάδας του Εθνικού Πειραιώς. Τα τελευταία σημαντικά έργα στο γήπεδο έγιναν το καλοκαίρι του 2013. Εργα, τα οποία συνδυάστηκαν με την επιστροφή της ομάδας στα μεγάλα σαλόνια του Ελληνικού ποδοσφαίρου και κρίθηκαν απαραίτητα έτσι ώστε το γήπεδο να φιλοξενεί αγώνες της Super League.

Η χωρητικότητα του σταδίου ανέρχεται στις 14.200 θέσεις. Το ρεκόρ προσέλευσης θεατών έχει σημειωθεί το 1973 σε αγώνα ανάμεσα στον Απόλλωνα Σμύρνης και τον ΠΑΣ Γιάννινα με 21.231 φίλαθλους στις εξέδρες του γηπέδου.

Το γήπεδο της Ριζούπολης άντεξε και τα δύο μεγάλα χτυπήματα σεισμών το 1981 και το 1999.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Το στάδιο - fcapollon.gr Αρχειοθετήθηκε 2016-01-07 στο Wayback Machine.
• Πληροφορίες σταδίου - stadia.gr