Αυτοκράτορας Γκο-Σάγκα
| Αυτοκράτορας Γκο-Σάγκα | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | 後嵯峨天皇 (Ιαπωνικά) |
| Προφορά | |
| Γέννηση | 1 Απριλίου 1220 |
| Θάνατος | 17 Μαρτίου 1272 |
| Τόπος ταφής | Tenryū-ji |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ιαπωνία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιαπωνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Fujiwara no Kitsushi Taira no Muneko Taishi Naishin'nō d:Q106569691 Φουτζίκο Σίτζο d:Q106548925 d:Q106684794 d:Q106687391 Nijō no tsubone d:Q106687425 d:Q106687387 d:Q109335887 d:Q106512650 The great-grandson of Minamoto no Yorimasa (the Miyajin of Emperor Gosaga) |
| Τέκνα | Αυτοκράτορας Γκο-Φουκακούσα Sōshi-naishinnō Munetaka-shinnō Kakujo-hosshinnō Ekishi-naishinnō Shōjo-hosshinnō Gaishi-naishinnō Kōhō Ken'nichi Αυτοκράτορας Καμεγιάμα d:Q64783244 |
| Γονείς | Αυτοκράτορας Τσουτσιμικάντο και Μιμαμότο νο Τσούσι |
| Αδέλφια | Sonjo-hosshinnō Gishi-naishinnō Ninjo-hosshinnō |
| Συγγενείς | Φουτζιγουάρα Νο Κιμίκο (yūshi) |
| Οικογένεια | Αυτοκρατορικός οίκος της Ιαπωνίας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Αυτοκράτορας της Ιαπωνίας (1242–1246) |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αυτοκράτορας Γκο-Σάγκα (後嵯峨天皇, Go-Saga-tennō, 1 Aπριλίου 1220 – 17 Μαρτίου 1272) ήταν ο 88ος Αυτοκράτορας της Ιαπωνίας, σύμφωνα με την παραδοσιακή σειρά διαδοχής. Βασίλευσε από το 1242 ως το 1246.[1]
Αυτός ο κυρίαρχος του 13ου αι. πήρε το όνομά του από τον Αυτοκράτορα του 8ου αιώνα Σάγκα και το go- (後), που μεταφράζεται κυριολεκτικά ως "μετέπειτα" και έτσι, μερικές φορές αποκαλείται «Μεταγενέστερος Αυτοκράτορας Σάγκα». Η ιαπωνική λέξη go σημαίνει επίσης τον "δεύτερο" και σε ορισμένες παλαιότερες πηγές, αυτός ο Αυτοκράτορας μπορεί να προσδιορίζεται ως «Σάγκα ο δεύτερος» ή ως «Σάγκα Β΄».
Καταγωγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πριν από την άνοδό του στον Θρόνο των Χρυσανθέμων, το προσωπικό του όνομα (το imina του) ήταν Kουνιχίτο. [2]
Ήταν ο δεύτερος γιος του αυτοκράτορα Tσουτσιμικάντo και δεύτερος εξάδελφος τού προκατόχου του αυτοκράτορα Σιτζό.
- Αυτοκράτειρα: Σαϊόντζι (Φουτζιβάρα) νo Γιοσι-κo (西園寺（藤原）姞子) [3] Αργότερα Όμιγια-ιν (大宮院), κόρη του Σαϊόντζι Σανεούτζι
- Τέταρτος γιος: Αυτοκρατορικός Πρίγκιπας Χισαχίτo (久仁親王) μετέπειτα αυτοκράτορας Γκο-Φουκακούσα
- Πρώτη κόρη: Αυτοκρατορική Πριγκίπισσα Οσάκο (綜子内親王; 1247-1269）αργότερα Γκεκάμον-ιν (月華門院) [4]
- Έβδομος γιος: Αυτοκρατορικός πρίγκιπας Tσουνεχίτo (恒仁親王) μετέπειτα αυτοκράτορας Kαμεγιάμα
- Ενδέκατος γιος: Αυτοκρατορικός Πρίγκιπας Μασατάκα (雅尊親王; 1254-1256) [4]
- Δέκατος τρίτος γιος: Αυτοκρατορικός πρίγκιπας Σανταγιόσι (貞良親王; 1256-1260) [4]
- Πριγκίπισσα (γενν. 1260)
Γεγονότα της ζωής του Γκο-Σάγκα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κυβέρνησε από τις 21 Φεβρουαρίου 1242 έως τις 16 Φεβρουαρίου 1246.
Όταν ο Αυτοκράτορας Tσουτσιμικάντο μετακόμισε στην επαρχία Tόσα (στο Σικόκου), μεγάλωσε από την οικογένεια της μητέρας του.
Λόγω τού αιφνίδιου θανάτου τού αυτοκράτορα Σιτζό σε ηλικία 10 ετών, προέκυψε το ζήτημα της διαδοχής. Επειδή οι προσδοκίες των αρχόντων της αυλής και του bakufu (στρατιωτικής κυβέρνησης) συγκρούονταν, το θέμα αμφισβητήθηκε έντονα. Ο Kουτζό Mιτσιίε και η αυλική αριστοκρατία υποστήριξαν τον πρίγκιπα Tαντανάρι (忠成王), εξάδελφο του Γκο-Σάγκα και γιο του αποσυρμένου Αυτοκράτορα Τζουντόκου, αλλά ο σίκκεν Χοτζό Γιασουτόκι ήταν αντίθετος με τους γιους τού Τζουντόκου, λόγω της εμπλοκής του στον πόλεμο Τζοκγιού. Αντίθετα, ο Mιτσιίε υποστήριξε τον γιο του Tσουτσιμικάντo, πρίγκιπα Kουνιχίτo, ως ουδέτερη μορφή για Αυτοκράτορα. Κατά τη διάρκεια αυτών των διαπραγματεύσεων, υπήρχε μία κενή θέση στον θρόνο για 11 ημέρες.
Το 1272 ο Γκο-Σάγκα απεβίωσε.
Ο τελευταίος τόπος ανάπαυσης του Γκο-Σάγκα ορίζεται ως αυτοκρατορικό μαυσωλείο (misasagi) στο Σάγκα νo μινάμι νo Mισασάγκι στο Tενργιού-τζι στο Κιότο. [5]
Kουγκγιό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εποχές της βασιλείας του Γκο-Σάγκα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon, pp. 245–247; Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki. pp. 228–231.
- ↑ Titsingh, p. 245; Varley, p.228.
- ↑ Fortunes of Emperors
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Emergence of Japanese Kingship, p5
- ↑ Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan, p. 423.