Берилл

Берилл
Берилл, Джилгитаран (Пакистан)
Формула	Al2[Be3(Si6O18)]
Сингони	Гексагональлĕ
Тĕс	Симĕс, кăвак, сарă, хĕрлĕ, шурă
Йĕр тĕсĕ	Шурă
Ялтăру	Кантăк
Янкăрлăх	Янкăр, çурма янкăр
Хытăлăх	7,5 — 8
Çыпăçтарулăх	Аванах мар, {0001} шучĕпе
Тачăлăх	2,6 — 2,9 г/см³

Бери́лл — ункăлла силикатсен кĕçĕн класĕнчи гексагональ сингониллĕ минерал. Бериллăн хăшпĕр тĕсĕсем, сăмахран изумруд тата йĕпкĕн сăрлă аквамарин, хаклă чул шутланать.

Кристаллсем

Берилл кристаллĕсем хăй тĕллĕн те, друза шутĕнче тĕл пулаççĕ. Берилл тĕрлĕ тĕсĕсен сăрлавне хутăшсем параççĕ. Кантăкла ялтăру, оптика пахи çук.

Хими йышĕ

Бериллăн хими йышĕ — Al₂[Be₃(Si₆O₁₈)], çак берилли оксичĕ 14 %, алюмини оксичĕ 19 %, оксида кремни оксичĕ 67 %. Эбельмен ăна хăй май тунă.

Тĕрлĕ тĕсĕсем

Берилл украин почтă маркки çинче, 2009

Вуламалли

• Андерсон Б. Определение драгоценных камней. — М.: Мир, 1983.
• Киевленко Е. Я., Сенкевич Н. Н., Гаврилов А. П. Геология месторождений драгоценных камней. — М.: Недра, 1974.
• Куликов Б. Ф., Буканов В. В.. Словарь камней-самоцветов. Изд.2-е. — Л.: Недра, 1988, 168 с.
• Пыляев М. И. Драгоценные камни. -М. : Стрелец, 1990.
• Фекличев В.Г. Берилл. Морфология, состав и структура кристаллов . - М.: Наука, 1964, 125 с.

Каçăсем

• Берилл Викиампарта

Википедире портал пур «Геологи»

• Берилл в энциклопедии GeoWiki(выр.)
• Берилл в базе webmineral.com (акăлч.)
• Всё о бериллах — свойства, разновидности, уникальные находки(выр.)
• Берилл на Кристаллов. NET (выр.)
• Распространение Берилла в России (выр.)
• Берилл в базе catalogmineralov.ru(выр.)

Çак статьяна çырнă чухне Брокгаузпа Ефронăн Энциклопеди сăмахсарĕн (1890—1907) материалĕпе усă курнă.