ar-

Gwelet ivez : ar, àr

Brezhoneg

Etimologiezh

Kerneveureg ar, kembraeg ar « tost », iwerzhoneg ar « dirak », galianeg are-, ar- e-barzh Are-mor-ica en deus roet Armorica « Arvor », « Arvorig » (ar vro a-hed ar mor), da geñveriañ gant ar sañskriteg pari « tro-dro », an henc'hresianeg περῚ « tro-dro », παρᾺ « e-kichen », al latin per « a-dreuz », ar goteg fair- (en deus roet ar rakger alamanek ver-), faur- « dirak » (alamaneg vor-).^[1]

Rakger

ar- /ar/

Rakger a dalv kement hag e-kichen, tost, pe war-zu, a-hed, stok.

E gavout a reer koulz e-barzh anvioù-verb evel anvioù-kadarn pe anvioù-gwan.

Gerioù kevrennek

(roll diglok)

Daveoù

Roll an daveoù :

^[1] : Lexique Étymologique des termes les plus usuels du Breton Moderne