Археазаалогія

Археазаалогія (грэч. «старажытны» + «жывёла» + «слова, вывучэнне») — навуковая галіна, якая вывучае фауністычныя рэшткі з археалагічных помнікаў. Археазаалогія спалучае ў сабе элементы прыродазнаўчых і гуманітарных навук. Пачатак бярэ ў 2-й палове XIX ст. разам са станаўленнем археалогіі каменнага веку. Заснавальнікам навукі лічыцца Л. Рюцімеер. Ад археалогіі, палеанталогіі і традыцыйнай біялогіі археазаалогія аддзялілася ў 1950-я гг., што замацавана рашэннем міжнароднага сімпозіума 1961 г. у г. Кіль (ФРГ).

У 1971 г. у Будапешце (Венгрыя) створана секцыя па праблемах археазаалогіі, ператвораная ў 1976 г. у Міжнародны савет па археазаалогіі. Вырашае задачы: даместыкацыі жывёл, ацэнкі ўкладу палявання ў эканоміку і арганізацыі паляўнічай гаспадаркі; характарыстыкі асноўных форм і накірункаў жывёлагадоўлі; умоў і мадэлей утрымання, гадоўлі жывёл з вызначэннем пародных асаблівасцей, захворванняў і паталогій. Археазаалогія дазваляе праводзіць разлікі мяснога харчавання ў сістэме жыццезабеспячэння старажытных плямён, устанаўліваць суадносіны паміж галінамі гаспадаркі, вызначаць маштабы абменна-гандлёвых сувязей і іх значэнне ва ўстойлівасці гаспадарчых тыпаў. Асобныя спецыяльнасці археазаалогіі вывучаюць касцявыя рэшткі млекакормячых, птушак, рыб, даследуюць скуры, воўну, пух, валасы. Асобным накірункам археазаалогіі з’яўляецца вывучэнне выяў і фігурак жывёл, зааморфных рэчаў.

Літаратура

Razluckaja, A. Nowe badania materialow osteologicznych z grodzisk białoruskiego podźwinia // Pruthenia AntiQua. Studia do pradzieów i wszesniej historii ziem Pruskich. Vol. 1. Człowiek a środowicko w epoce brązu i wczesnej epoce żelaza u południowo-wschodnich pobrzeżu Bałtyki. — Olsztyn, 2004. — S.
Антипина, Е. Е. Археозоологичекие исследования: задачи, потенциальные возможности и реальные результаты // Новейшие зархеозоологические исследования в России. — М., 2003.
Бурчак-Абрамович, Н. И. К изучению орнитофауны древнего Волковыска // Тезисы докладов к Конференции по археологии Белоруссии : [Февр. 1970 г.] / Ин-т истории АН БССР. — Мн., 1969. — 245 с.
Бурчак-Абрамович, Н. И. Материалы к изучению орнитофауны Древнего Волковыска // Тезисы докладов к Конференции по археологии Белоруссии : [Февр. 1970 г.] / Ин-т истории АН БССР. — Мн., 1969. — 245 с.
Калиновский, П. Ф. Териофауна позднего антропогена и голоцена Белоруссии / АН БССР, Ин-т геохимии и геофизики. — Мн.: Наука и техника, 1983. — 154 с.
Разлуцкая, А. А. Промысел медведя в позднем неолите и ранней бронзе Северной Беларуси (по материалам стоянки Асавец-2) / А. А. Разлуцкая // Гістарычна-археалагічны зборнік. — 2001. — № 16. — С. 86 — 88.
Разлуцкая, А. Фауна замка Свислочь / Анжела Разлуцкая // Гістарычна-археалагічны зборнік. — 2004. — № 19. — С. 220—231.
Щеглова В. В. Роль охоты в снабжении мясом населения на территории Беларуси в X—XIV вв. / В. В. Щеглова // Сярэдневяковыя старажытнасці Беларусі: Новыя матэрыялы і даследаванні / АН Беларусі, Ін-т гісторыі. — Мн.: Навука і тэхніка, 1993. — 148 с. — С. 74 — 82.

Спасылкі

История изучения палеотериофауны плейстоцена на территории Беларуси (руск.)