Цімафей (апостал)
| Цімафей | |
| Τιμόθεος | |
 Цімафей | |
| Сьвяты | |
|---|---|
| Нарадзіўся | 17 |
| Памёр | 97 |
| Шануецца | усе хрысьціянскія канфэсіі |
| Дзень памяці | 22 студзеня |
| Падзьвіжніцтва | прапаведаваў Эвангельле з апосталам Паўлам у Тэсалёніках, Карынце, Піліпах і Эфэсе |
Цімафе́й (па-старажытнагрэцку: Τιμόθεος, па-лацінску: Timotheus; к. 17, Лістра, Галятыя, Рымская імпэрыя — к. 80, Эфэс, Рымская імпэрыя) — апостал ад сямідзесяці, вучань апостала Паўла, першы біскуп Эфэсу[1].
Цімафей быў, як паведамляюць Дзеі Сьвятых Апосталаў, сынам юдэйкі, якая навярнулася ў хрысьціянства, і грэка. У Другім пасланьні да Цімафея паведамляюцца імёны ягонай маці — Эўніка, і бабулі, таксама хрысьціянкі, — Ляіда. Цімафей жыў у горадзе Лістра ў правінцыі Лікаонія. Ён зьвярнуўся, імаверна, пад уплывам пропаведзі апостала Паўла ў Лістры падчас ягонага першага падарожжа (Дз. 14:5—22), каля 48—49 гадоў.
Падчас свайго другога падарожжа Павал зноўку наведаў Лістру й на гэты раз узяў Цімафея з сабой (Дз 14:1—3). Цімафей быў адным з самых верных і любімых вучняў апостала, Павал называў яго «мой любімы й верны ў Госпадзе сын». Цімафей, нягледзячы на маладосьць, выконваў шэраг важных даручэньняў апостала — ён прапаведаваў у Тэсалёніках (1 Тэс. 1—6), настаўляў у веры ў Карынце (1 Кар. 4:17).
Вызваліўшыся з свайго першага зьняволеньня ў Рыме, апостал Павал распачаў зь Цімафеем паездку на Ўсход і пакінуў Цімафея ў Эфэсе біскупам. Калі Павал зноўку быў заключаны ў Рыме пад варту, Цімафей наведаў яго ў зьняволеньні. Пасьля сьмерці Паўла ў 67 годзе Цімафей вярнуўся ў Эфэс. Пра ягоныя апошнія гады дакладнай інфармацыі няма, паданьне паведамляе, што ён, як і ягоны настаўнік, памёр пакутнікам каля 80 году.
Да Цімафея зьвернутыя два пастырскія пасланьні апостала Паўла (1-ае, 2-ое), якія ўвайшлі ў склад Новага Запавету.
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Eusebius, Historia Ecclesiastica 3.4; translated by G.A. Williamson, Eusebius: The History of the Church (Harmonsworth: Penguin, 1965), p. 109
