Guerra de la Sesta Coalición
Guerra de la Sesta Coalición | ||||
---|---|---|---|---|
Parte de Guerres revolucionaries franceses y Guerres Napoleóniques | ||||
Fecha | 1813 → 1814 | |||
Llugar | Europa | |||
Resultáu | Victoria de los aliaos; Tratáu de Fontainebleau y exiliu de Napoleón a la islla d'Elba. | |||
Belixerantes | ||||
| ||||
Comandantes | ||||
[editar datos en Wikidata] |
Plantía:Campaña Sesta Coalición
La Sesta Coalición (1812-1814) foi una coalición formada pol Reinu Xuníu, el Reinu d'España, Rusia, Prusia, Suecia, Austria, y ciertu númberu d'estaos xermánicos pa combatir al Imperiu francés de Napoleón y los sos aliaos. Como resultáu d'esta guerra Napoleón foi derrocáu y confináu a la islla d'Elba.
Historia
[editar | editar la fonte]Tres el desastre de la Grande Armée en Rusia, les potencies continentales que fueren constantemente humildaes por Napoleón en delles guerres a lo llargo de toa una década, vieron finalmente una oportunidá de gana-y, y xuniéronse a la coalición qu'hasta entós consistía na alianza ente rusos, británicos, españoles y portugueses (éstos postreros na Guerra de la Independencia Española).
Bonaparte, a pesar de grandes ésitos onde'l so xeniu rellumó con fuercia (como la batalla de Dresde onde ganó a tropes que casi-y doblar en númberu) viose obligáu a reorganizar los sos exércitos a lo llargo de toles llinies de defensa, tando desesperadamente faltu de caballería. Finalmente foi ganáu na batalla de Leipzig en Saxonia, n'ochobre de 1813, y entamaron la esitosa invasión de Francia en 1814, que forzó a Napoleón a abdicar y abrió el camín a la restauración de los Borbones. La Grande Armée va cruciar el ríu Rin ente los díes 2 a 3 de payares. Delles decenes de miles de combatientes franceses van quedar corralaes, a la so suerte, na fortaleza de Mainz en perdiendo otros 16.000 soldaos na ciudá de Mainz por causa de una mortal epidemia de tifus, llamada Typhus de Mayence.[1]
En total, ye posible que llucharen nesti conflictu hasta dos millones y mediu de soldaos, siendo'l total de muertos d'unos dos millones (delles estimaciones suxeren qu'alredor d'un millón d'ellos morrió namái na campaña rusa). Esto inclúi les batalles de Smolensk, Borodino, Lützen, Dresde, y l'épica batalla de les Naciones (la mayor de toles Guerres Napoleóniques, y la mayor amás na hestoria d'Europa Occidental hasta la Primer Guerra Mundial).
La etapa final de la campaña, la defensa de Francia, fixo volver al emperador a la llucha al mandu de les sos tropes contra un enemigu inmensamente cimeru en númberu na Campaña de los Seis Díes, que munchos consideren la meyor campaña de tola so carrera. Finalmente, les sos anteriores perdes en Rusia y Alemaña según el númberu apolmonante d'efectivos asociaos fueron demasiáu grandes como pa ser remediaos nesta última etapa, y los aliaos terminaron ocupando París, lo cual auníu a la traición de los mariscales forzó al Emperador a abdicar.
Ver tamién
[editar | editar la fonte]- Guerres Napoleóniques
- Restauración Francesa
- Primer Coalición
- Segunda Coalición
- Tercer Coalición
- Cuarta Coalición
- Quinta Coalición
- Séptima Coalición
Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ Batalla de Hanau Consecuencies