Surveyor 2
Surveyor 2 was beplan om die tweede sagte landing deur 'n onbemande ruimtetuig op die maan te wees as deel van die Surveyor-program. Dit is gelanseer op 20 September 1966 vanaf Kaap Canaveral-lugmagstasie, Florida op 'n Atlas-Centaur-vuurpyl.[1] 'n Beplande midbaankorreksie het skeefgeloop en beheer oor die vuurpyl is verloor. Kontak met die vuurpyl is op 22 September om 9:35 UTC verbreek.
Agtergrond
[wysig | wysig bron]Op 3 Febuarie 1966 het die Sowjetse Loena 9-ruimtetuig 'n sagte landing op die maan uitgevoer, die eerste ruimtetuig wat dit vermag het. Dit het foto's na die Aarde gestuur. 'n Paar maande later, is Surveyor 1 op 30 Mei 1966 gelanseer en het op 2 Junie 1966 'n sagte landing op die maan by Oceanus Procellarum uitgevoer. Dit het ook foto's na die aarde gestuur.
Surveyor 2 was veronderstel om die tweede van 'n reeks ruimtevlugte te wees wat sagte landings op die maan moes uitvoer en foto's van die oppervlakte na die aarde te stuur wat gebruik sou word vir die Apollo-program se maanlandings.[2] Surveyor 2 moes ook die landing met 'n kamera onder-aan hom afneem. Dit was ook toegerus om data oor radarreflektiwiteit van die maanoppervlak, sterkte van die maan se oppervlakte en die temperature soos deur die ruimtetuig ervaar, terug te stuur.
Sendingmislukking
[wysig | wysig bron]Die beplande teikengebied waar Surveyor 2 moes land was binne in Sinus Medii. Die Atlas-Centaur-vuurpyl het Surveyor 2 op 'n baan na die Maan geplaas wat slegs 130 km van die teiken af was. Gedurende die midbaankorreksie het een van die vernierstuwers nie ontbrand nie wat 'n ongelyke stukrag tot gevolg gehad het en veroorsaak het dat die ruimtetuig in die rondte tuimel vir die laaste 54 uur van sy vlug. Alle pogings om die ruimtetuig te stabiliseer het misluk. Verbinding met die ruimtetuig is op 22 September om 9:35 UTC verbreek. Alhoewel die ruimtetuig binne Sinus Medii moes land het dit neergestort naby die Copernicus-krater. Daar is bereken dat die ruimtetuig die maan getref het om 3:18 UTC op 23 September. Die ruimtetuig het 292 kg tydens die impak geweeg en sy snelheid was ongeveer 9 360 km/h. Dit was ietwat vinniger as die ontsnapsnelheid van 8 640 km/h van die Maan af en amper dieselfde as die impaksnelhede van die ruimtetuie van die Ranger-program.[3]
Nabetragting
[wysig | wysig bron]Eksplorasie van die Maan is altyd 'n uitdaging. Die volgende Sowjetunie-sending Cosmos 111 is op 1 Maart 1966 gelanseer, maar kon nie in 'n korrekte baan vir die Maan kom nie, en het twee dae later weer die Aarde se atmosfeer binnegedring waar dit uitgebrand het. Surveyor 3 het op 20 April 1967 by die Mare Cognitum gedeelte van die Oceanus Procellarum 'n sagte landing gedoen. Dit het 6 315 foto's na die aarde gestuur.
Daar was sewe Surveyor sendings; vyf was suksesvol. Surveyors 2 en 4 het misluk. Al die Surveyor-ruimtetuie was onbeman, ontwerp en gebou deur Hughes Aircraft Company. Die presiese plek van maanimpak van Surveyor 2 is nog onbekend.
Centaur-aanjaervuurpyl
[wysig | wysig bron]Die Centaur-vuurpyl waarmee die Surveyor 2 gelanseer is het aangehou op sy oorspronklike baan verby die Maan, in 'n wentelbaan om die son, gegaan, soortgelyk aan dié van die aarde. Daarna is die vuurpyl nie weer gewaar nie. In Augustus 2020 het NASA aangekondig dat hulle 'n voorwerp in 'n sonwentelbaan gewaar het wat naby aan die Aarde verby sal beweeg.[4] Op 23 September 2020 het NASA aangekondig dat dit moontlik die verlore Centaur-aanjaervuurpyl was en besmoontlik die aarde se atmosfeer sal binnedring. Dit sal die tweede keer wees dat 'n aanjaervuurpyl die Aarde se atmosfeer binnedring na die boonste stadium van 'n Saturn V-vuurpyl van Apollo 12 dit in 2002 gedoen het.[5] In Desember 2020 het NASA aangekondig dat dit beslis die verlore Centaur-vuurpyl was.[6]
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ "Central Moon Landing Try for Surveyor 2". The Deseret News. 19 September 1966. Besoek op 15 November 2009.
- ↑ "Surveyor 2 on way". The Age - 21 September 1966. 21 September 1966. Besoek op 15 November 2009.
- ↑ "Archived copy". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 Februarie 2010. Besoek op 31 Maart 2010.
{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link) - ↑ "JPL Small-Body Database Browser".
- ↑ Meghan Bartels (23 September 2020). "Earth may get a new minimoon — but it may just be 1960s space junk". Space.com.
- ↑ "New Data Confirm 2020 SO to be the Upper Centaur Rocket Booster from the 1960's". NASA. 2 Desember 2020. Besoek op 2 Desember 2020.
Notas
[wysig | wysig bron]| Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal. |
